The 100 - Eerste aflevering

Toen The CW de nieuwe series voor het seizoen 2013-2014 bekend maakte had ik direct een voorkeur. Het verhaal van The Tomorrow People trok mij het meest aan en The 100 stond op een goede tweede plek. Gezien de verhaallijn en de trailers die ik had gezien van Star-Crossed ging ik er van uit dat die serie gecanceld zou worden. Bij Reign dacht ik dat het als historisch drama niet bij The CW zou passen. Wist ik veel dat ik naast The Tomorrow People ook enorm gecharmeerd zou zijn van Reign, en dat ook Star-Crossed veel beter is dan ik vooraf had verwacht. Alle drie series volg ik nu en wil ik ook blijven volgen. Dit beloofde veel voor The 100. Die zou dan zeker ook erg goed moeten zijn. Toen ik hoorde dat de serie gebaseerd was op een boek (The 100 – Kass Morgen) heb ik het boek meteen gekocht. Achteraf gezien is het typisch weer een gevalletje ‘het boek is beter’. Niet dat de serie slecht is, dat zeker niet, maar ik had er zoveel meer van verwacht.

The 100 draait om 100 gedetineerden die naar de aarde gestuurd worden. ‘Waar waren ze eerst dan?’ vraag je je misschien af. Door een nucleaire ramp is de aarde onleefbaar geworden. Nu, honderden jaren later, begint het ruimteschip waar 400 overlevenden van twaalf internationale ruimtestations een nieuw leven zijn begonnen buiten aarde overbevolkt te raken. Ze zijn inmiddels drie generaties verder en ze moeten erachter zien te komen of de Kolonie terug kan keren naar Aarde en daar het leven opnieuw op kunnen bouwen. Zelfs al om de kleinste criminele daad worden volwassen geëxecuteerd. Jongeren tot 18 jaar mogen niet geëxecuteerd worden en zitten gevangen totdat hun zaak op hun achttiende verjaardag herzien wordt en ze waarschijnlijk alsnog geëxecuteerd worden. Wie beter dan deze jonge gedetineerden kunnen naar Aarde gestuurd worden om te onderzoeken of de Aarde leefbaar is en er geen stralingsgevaar meer is? En dit alles onder het mom van een ‘tweede kans’. Het verhaal is zeker interessant, zeker gezien dystopische verhalen op dit moment zo populair zijn. Kijk maar eens naar films als The Hunger Games en Divergent.

Eén van de hoofdpersonen in de serie is Clarke (Eliza Taylor), de dochter van het Hoofd van de Medische Dienst (Paige Turco, Person of Interest). Iets wat mij verraste, gezien haar moeder in het boek hartstikke dood is en niet meer leefde op het moment dat Clarke naar Aarde gestuurd werd. Dat is iets wat ik altijd jammer vind aan boeken die verfilmd worden tot series; er wordt teveel veranderd. Het is dan wel ‘gebaseerd op’, maar toch verwacht ik altijd een waarheidsgetrouwe verfilming. Iets dat eigenlijk niet realistisch is en ik eigenlijk al vanuit had moeten gaan gezien ik ook erg uitkeek naar de serie Under the Dome, gebaseerd op het gelijknamige boek van Stephen King, en ook daar waren mensen levend die in het boek al snel dood waren. Naast Clarke hebben we nog Wells (Eli Goree, Emily Owens M.D.), de zoon van de Kanselier (Isaiah Washington, Grey's Anatomy) die een plek heeft bemachtigd op het schip om bij Clarke te kunnen zijn. We hebben waaghals Finn (Thomas McDonell, Suburgatory) en ook broer en zus, Bellamy (Bob Morley) en Octavia (Marie Avgeropoulos, 50/50).

Allen komen ze eigenlijk te volwassen over. We moeten geloven dat ze allemaal jonger dan achttien jaar zijn, echter is dat niet aan ze af te zien. Daarnaast mis ik in deze eerste aflevering een stukje achtergrondverhaal. Waar in het boek mooi opgebouwd wordt naar het moment dat ze in de capsule begeleid worden en richting Aarde gaan, gaat de serie van de hak op de tak. Natuurlijk willen ze een sterke eerste aflevering met veel actie leveren zodat ze direct de aandacht van de kijkers zouden hebben. Persoonlijk denk ik dat ze het verhaal interessanter hadden kunnen maken door het boek stap voor stap te volgen zodat er meer suspense opgebouwd zou worden en je meer met de personages mee kan leven en meer van de Ark zou weten. Ook de special effects zijn niet je van het. Soms zijn de special effects erg nep zoals wanneer een meisje door een monster aangevallen wordt in de serie. Daarnaast lijkt het alsof ze toch minstens een been verloren moet zijn, echter is het uiteindelijk een oppervlakkige wond.

Desalniettemin heb ik nog wel hoop voor de serie. Het zijn niet de beste acteurs, maar ze kunnen nog groeien in hun rol. De special effects zijn niet geweldig, maar dat zijn ze ook niet altijd in Teen Wolf en toch is dat één van mijn meest favoriete series op dit moment puur omdat het verhaal en de acteurs zo enorm geweldig zijn. Niet dat ik The 100 met Teen Wolf wil vergelijken, dat is natuurlijk onmogelijk. De verhaallijn is echter wel interessant en vrij origineel als je het vergelijkt met wat er verder is qua aanbod als we kijken naar tv series op dit moment. Mijn complimenten wil ik echter wel geven aan The CW voor het feit dat ze altijd geweldige muziek gebruiken. Ik ben een groot fan van het nummer Radioactive van Imagine Dragons en laten ze dat nummer nou net ook gebruiken in deze serie. Ook de andere nummers in de aflevering waren weer erg goed. Ik geef de serie geen hoog cijfer en het boek blijft beter, maar ik heb de serie nog niet afgeschreven en zal de komende afleveringen toch gewoon gaan kijken.