The Nevers - Eerste aflevering

Bovennatuurlijke personages in een setting rond de eeuwwisseling (1900) in Victoriaanse Londen. Herkenbaar voor elke notoire seriekijker is wellicht die heerlijke avondjes die je inplant om één of meerdere series te bekijken. Een hapje en een drankje worden klaargezet. We kruipen iets dichter bij elkaar en dan wordt er op de startknop gedrukt.

Vergeet dat drankje en het hapje maar als je start met het bekijken van The Nevers. De eerste aflevering van deze serie vergt het uiterste van de kijker en elk onbewaakt ogenblik kun je een belangrijke nuance in het verhaal missen. Zelf is het mij nooit eerder overkomen dat ik na het einde van een pilot moest besluiten om die première-aflevering opnieuw te bekijken omdat ik helemaal de weg kwijt was in het verhaal.



Een zeer aandachtige nieuwe kijkbeurt maakt al heel wat dingen duidelijker. Het verhaal op zich was niet direct het probleem. Wel het gros aan personages dat je naar je kop geslingerd kreeg. Ook de openingsscène, die zich drie jaar voor de hoofdplot afspeelt, gaf niet meteen duidelijkheid, hoewel die aan het eind van de eerste aflevering wel een verklaring krijgt. De vraag is dan weer hoe dat einde in het verhaal gaat passen dat tot dan verteld wordt.

Het verhaal van The Nevers op zich is ook niet direct origineel. De kijker zal na het bekijken van de eerste aflevering duidelijk heel wat parallellen zien met het basisverhaal van de X-Men films. Het grote verschil hier is dat deze serie zich afspeelt op het einde van de negentiende eeuw.

Mrs. True (Laura Donnelly, Outlander) en Mrs. Adair (Ann Skelly, Vikings) zijn de verantwoordelijken voor een weeshuis dat bevolkt wordt door de aangeraakte. Die aangeraakte zijn mensen met speciale gaven. Sommigen van hen hebben ook lichamelijke abnormaliteiten.

True en Adair zijn ook verantwoordelijk om aangeraakte op te sporen en ze onder te brengen in het weeshuis. Bij zo'n ophaling worden ze echter aangevallen en probeert iemand het aangeraakte kind te ontvoeren. De scene die daarop volgt, kan zeker als één van de hoogtepunten van deze eerste aflevering beschouwd worden.

Is dit nu sciencefiction, horror, misdaad, historisch of drama?

Londen wordt eind negentiende eeuw niet alleen geteisterd door de Ripper, maar ook door Maladie (Amy Manson, Atlantis), een seriemoordenares waarvan gezegd wordt dat ze ook aangeraakt is. Na een rimpeling, de gave van True, die haar een vleugje van de toekomst laat zien, trekken de twee vrouwen naar de opera waar het tot een confrontatie komt met Maladie.

Hoe verder je je doorheen deze debuutaflevering ploegt, hoe meer vergelijkingen je zult vinden met de X-Men. Toch zorgt de setting voor een totaal andere belevenis. Neem daarbij de prachtige cinematografie en de sterke vertolkingen waardoor The Nevers op weg lijkt om toch zijn weg te gaan vinden naar de kijkers.

De vraag is natuurlijk of de kijkers zullen volhouden. De drukte van de eerste aflevering trekt de aandacht weg van het werkelijke verhaal. Daarnaast wordt er ook uit te veel verschillende vaatjes getapt. Is dit nu sciencefiction, horror, misdaad, historisch of drama? Die mix van diverse stijlen, maakt het niet echt makkelijk om het verhaal te plaatsen. Af en toe probeert men zelfs een beetje humor in het verhaal te stoppen, maar dat zul je je nauwelijks opmerken.

The Nevers is zeker niet het makkelijkste verhaal om te bekijken en we kunnen maar hopen dat de makers niet verdwalen op de weg die ze ingeslagen zijn. Ikzelf ben wel benieuwd waar dit heen gaat. Ik hoop alleen dat ik niet elke aflevering twee keer moet bekijken om het plot te kunnen blijven volgen.