The Heavy Water war - Seizoen 1

Deze miniserie draait om keuzes. Het start met de keuze van een grote, gemene organisatie. Een organisatie met een kwade, gekke genius aan de leiding. Hij wil een bom laten maken van een ongekende kracht. Een bom die in één klap complete steden kan wegvagen. Uiteraard moet dit verijdeld worden....Voordat je denkt dat ik zojuist het plot heb verklapt van de volgende James Bond film: dit verhaal berust op ware feiten.



De miniserie The Heavy Water War: Stopping Hitler's Atomic Bomb (van oorsprong Noorse serie Kampen om tungtvannet) gaat namelijk over de strijd rond het ontstaan van de eerste atoombom. Hitler heeft zwaardere wapens nodig om zijn strijd te winnen tegen de geallieerden en dus klinkt een bom die weinig weegt maar maximaal schade aanricht hem als muziek in de oren. Al snel komt men bij Werner Heisenberg uit, de Duitse Nobelprijswinnaar in de Natuurkunde. Hij mag het Duitse kernprogramma gaan leiden en wel met een blanco cheque. Een ongekende luxe voor een wetenschapper natuurlijk. Direct bestelt hij zwaar water (D2O: deuterium oxide), een cruciaal onderdeel voor het maken van een kernwapen. Dit zware water is een afvalproduct van een fabriek in Noorwegen en dus in een unieke positie om hier flink geld aan te verdienen. Intussen hebben de geallieerden lucht gekregen van dit plan en proberen zij de productie te saboteren. Zijn zij nog op tijd om de ontwikkeling te saboteren? En tegen welke kosten?

De kracht van deze serie zit in het tonen van de gevolgen van keuzes. Elke keuze heeft zijn eigen gevolg en iedere partij in de serie heeft zijn eigen gewetensvragen bij deze keuzes. Door het benadrukken van deze gevolgen zijn er eigenlijk geen echte goede of foute partijen te benoemen. Immers, de geallieerden werken zelf even hard aan een eigen kernprogramma, de Noren handelen naar logisch economisch inzicht, en de Noorse saboteurs dienen net als hun Duitse tegenstanders hun bevelen op te volgen.

The Heavy Water War is een vrijwel perfecte miniserie

Tijdens de serie worden de morele keuzes van alle betrokken partijen, van Duitser tot saboteur, perfect belicht. Duitse topwetenschapper Heisenberg weet heus wel dat hij meewerkt aan een waanzinnig gevaarlijke bom maar moet dit afwegen tegen de onbeperkte onderzoeksruimte die hij krijgt. Geen budgetbeperkingen, top faciliteiten, alle materialen, ongestoord onderzoeken. Maar levert hij het antwoord voor een oneindige energiebron of een oneindige bron van ellende?
En tegen welke prijs worden de Duitsers gestopt? Elke sabotagemissie brengt zijn eigen risico’s met zich mee. Voor de saboteurs zelf natuurlijk maar ook voor de onschuldige omstanders. Wat is een mensenleven waard? Liever nu vijftig onschuldige burgers opofferen dan potentieel miljoenen in de toekomst?

The Heavy Water War is een vrijwel perfecte miniserie over een relatief onbekend gedeelte van de tweede wereldoorlog. Daarbij is men nauwkeurig te werk gegaan: alle betrokken nationaliteiten spreken in hun eigen taal, de locaties zijn adembenemend mooi in beeld gebracht en de aankleding van de serie is accuraat. Ook de acteerprestaties zijn in lijn met dit hoge niveau. Vooral Christoph Bach (Tatort) als Heisenberg toont prachtig de strijd van een onderzoeker onder druk en ook acteur Dennis Storhøi in zijn rol als Noorse fabriekleider Bjørn Henriksen is in uitstekende vorm.



Uiteraard voegt de serie hier en daar wat elementen toe die wat minder waarheidsgetrouw zijn. Er is bijvoorbeeld ruimte voor wat romantische toespelingen, vooral tussen de Noorse teamleider van het sabotageteam, Leif Tronstadt (Espen Klouman Høiner, Mammon) en zijn Britse collega Julie Smith (Anna Friel, American Odyssey). Ook moet je wennen aan het regelmatig wisselen tussen het Noors, Engels en Duits van de verschillende acteurs en duurt het even voordat de serie echt op gang komt.

Dat neemt echter niet weg dat The Heavy Water War een prachtige, en bij vlagen erg spannende, weergave is van een onbekend stuk geschiedenis. De serie wordt over de zes afleveringen heen steeds beter en laat een indringende ervaring achter. Wat mij betreft één van de beste miniseries van 2015.