Trust (2018) - Seizoen 1

Een gigantisch imperium. Een heftige ontvoering. Een waargebeurd verhaal.

Trust (2018) is een serie gebaseerd op de echte gebeurtenissen rondom de ontvoering van John Paul Getty III. Zoals de naam al doet vermoeden, is deze John Paul een directe erfgenaam van John Paul Getty sr., en dat is niet zo slecht. Zijn opa is een multimiljonair in orde van grootheid van Bill Gates. Geboren in een rijke familie en op basis van keiharde zakelijke beslissingen wist Getty sr. het bedrijf uit te laten groeien tot een imperium.

Dus als de Italiaanse maffia de dan zestien jaar oude John Paul Getty III ontvoeren, denken zij een snelle financiële slag te kunnen slaan. Op basis van het miljardenvermogen van Getty kan men best een paar miljoen missen, toch?

Maar dan kent men Getty sr. nog niet. Net als de Verenigde Staten onderhandelt Getty sr. niet met terroristen, maar dan ook echt niet, en dus vangen de ontvoerders bot in plaats van de geëiste miljoenen. Erger nog, Getty sr. pakt de nieuwe situatie aan als een zakelijke onderhandeling en dan gaat, zoals zijn schoondochter ons laat weten, er een modus aan die van opa Getty een functionele psychopaat maakt. Dan is hij een volstrekt emotieloze, gierige, keiharde zakenman. Zo laat hij zijn minnaressen een wurgcontract tekenen waarin ze, als zij zwanger raken, het kind moeten laten weghalen. Ook laat hij zijn gasten via een betaaltelefoon betalen voor hun belletjes en knikkert hij zonder scrupules zijn kleinzoon in het water om hem te leren zwemmen.

Ook zijn zoon, en logische opvolger, ondervindt de bijzondere aanpak van pappa als hij zich te buiten gaat aan drank en drugs. Volgens Getty sr. zijn dit onvergeeflijke fouten en dus einde oefening voor zijn zoon om verder te komen in het imperium Getty.
Toch heeft Getty sr. een zwak voor zijn kleinzoon. Als hij als vrijgevochten tiener bij opa Getty komt aankloppen voor wat geld ziet hij wat in de talenten van de tiener.

Trust schiet niet altijd met scherp

Dit stelt Getty sr. voor het blok als zijn kleinzoon wordt ontvoerd. Geeft hij toe aan zijn gevoelens voor de enige geschikte troonopvolger van zijn imperium, of houdt hij vast aan wat hem zijn rijkdom heeft gegeven: emotieloos zaken doen?

Trust (2018) is een serie met een sterrencast en regisseur. Niemand minder dan regisseur Danny Boyle (Million Dollar Baby, Trainspotting, etc.) geeft leiding aan topacteurs als Donald Sutherland (The Hunger Games, Crossing Lines) als John Paul Getty sr. en Hillary Swank (Million Dollar Baby) als de moeder van Getty III. Relatieve nieuwkomer Harris Dickinson (Clique) speelt de cruciale rol van John Paul Getty III. Daarnaast schittert Brendan Fraser (The Affair, The Mummy) in een bijrol als de beveiligingsexpert van de Gettys.

Met deze basis en de ingrediënten van een waargebeurd, spannend verhaal had Trust (2018) in ieder geval alles mee om tot een top-waardering te komen. Dat is helaas niet het geval. Eén van die redenen ligt in de beperkte acteertalenten van hoofdrolspeler Dickinson als Getty III. Hij kan maar weinig diepgang meegeven aan zijn rol als losgeslagen avonturier/hippie en de afleveringen waarin hij centraal staat, lijken niet echt van de grond te komen. Dit staat allemaal in schril contrast als Donald Sutherland als Getty sr. in beeld komt. Met schijnbaar gemak eist hij moeiteloos de aandacht op door perfect de megalomane Getty sr. in beeld te brengen. Dan is hij weer die keiharde zakenman, dan weer even diep emotioneel als hij hoort dat Getty III dood lijkt te worden aangetroffen. Wanneer hij ten tonele verschijnt, springt direct het niveau van de serie omhoog.

Ook Hilary Swank, voor wie wij voor haar laatste tv optreden terug moeten gaan naar de originele Beverly Hills 90210, en Brendan Fraser leveren een topprestatie. Helaas bestaat Trust (2018) naast alle prachtige plaatjes van Italië en de hoge mate van realiteit qua tijdsbeeld, ook uit te lange tussenstukken, ronduit saaie dialogen en eendimensionaal acteerwerk. Met tien afleveringen van meer dan een uur per stuk is de serie bovendien in een te ruim jasje bemeten.

Dat maakt van Trust (2018) een serie die het niet van snelheid moet hebben maar van mooie beelden, een scherp script en goed acteerwerk. En waar Trust (2018) soms op al deze vlakken met scherp schiet, is dat helaas ook regelmatig een schot hagel.