Rejseholdet - Seizoen 1
Toen ik nog in Denemarken woonde had ik deze serie al in mijn handen: Rejseholdet. Terug in Nederland ontdekte ik hem als Unit One; een team van de vijf beste rechercheurs uit Denemarken dat moeilijke zaken door het hele land oplost. Seizoen 1 bevat negen afleveringen van minder dan een uur en is in 2000 en 2001 uitgezonden op de Deense televisie.
Pas sinds vorig jaar kijk ik graag naar Scandinavische series, maar nadat ik de meeste bekende had gezien ging ik op zoek naar meer series uit onder andere Denemarken. Unit One is heel anders dan de populaire detectives; het is een stuk simpeler gemaakt en bevat minder spanning zoals bijvoorbeeld The Killing. Unit One is een beetje te vergelijken met een serie als Flikken Maastricht of het Belgische Aspe.
Het team bestaat uit vijf leuke mensen die ieder een eigen persoonlijk verhaal hebben dat in de serie naar voren komt. Die verhalen zorgen ervoor dat de afleveringen op elkaar aansluiten. De meeste zaken worden opgelost in één aflevering, met af en toe een ingewikkeldere zaak die twee afleveringen inneemt.
In de eerste afleveringen wordt Ingrid Dahl aangewezen als het nieuwe hoofd van het team, waarna een aantal zaakjes gaat veranderen. De mannen van het team moeten er even aan wennen dat ze een vrouwelijke leider krijgen, maar Dahl heeft een hoop ervaring door haar werk bij zedenzaken. Ook haar baas Ulf heeft er moeite mee en doet een beetje cynisch over Dahl en haar mobiele bunker.
Die mobiele bunker is een rijdend kantoor, die keer op keer naar de plaats van de moordzaak wordt gereden door oud-profvoetballer Johnny Olsen. In de 'vrachtwagen', wat het eigenlijk is, worden verhoren gehouden, bespreken ze met het team de lopende zaak en houdt Gaby al het papierwerk bij. Op de oude mobiele telefoons na, oogt deze serie vrij modern, mede dankzij het idee van het rijdende kantoor.
Elk lid van het team heeft een eigen functie. Zo is Dahl dus de leider, onderzoekt La Cour het plaats delict, doet Gaby het papierwerk, Fisscher de verhoren en I.P. de rest. De taakverdeling is zo duidelijk en dus verloopt de samenwerking met het korps uit de streek waar de moord gepleegd is vaak prima. Toch zorgt Fisscher af en toe voor wat moeilijkheden door zijn vrij agressieve manier van oppakken en verhoren. Dit leidt soms tot spanning met Ulf, andere leden van het team of de commissaris van het korps waar Unit One komt helpen.
Ik vond het heerlijk om naar deze serie te kijken. Het idee van een team met de beste rechercheurs van een land die het hele land door rijden om moorden op te lossen komt niet veel voor. Het rijdende kantoor dat daar bijhoort maakt het een specifiek team. Niet dat het heel gelovig is dat ze in een vrachtwagen een vrij ruim kantoor hebben en een aardig grote verhoorkamer, maar het idee is leuk.
Doordat de afleveringen niet zo lang duren wordt een zaak niet langdradig, de rechercheurs werken vlot en vinden zo snel de dader. Ook is het daardoor aantrekkelijk om meerdere afleveringen achter elkaar te kijken.
Een echt goede detectiveserie is dit niet te noemen. Het is natuurlijk al jaren eerder gemaakt dan de populaire Scandinavische series, waardoor de meest moderne technologie nog niet aan bod komt. Verder komt het niet echt voor dat je op het puntje van je stoel zult zitten vanwege de spanning. Ook is soms erg voorspelbaar aan het begin van een aflevering wie de dader is. Een voordeel hiervan is wel dat je als kijker niet met de rechercheurs hoeft mee te denken en deze serie als lekker vermaak kunt zien.
Ik vind het een geslaagde serie. Na een lange dag werken even een uurtje naar een luchtige moordserie kijken is ook leuk. Het zijn stuk voor stuk verschillende zaken, de hoofdpersonen zijn leuk en het bevat humor. Een prima serie om te kijken.
Pas sinds vorig jaar kijk ik graag naar Scandinavische series, maar nadat ik de meeste bekende had gezien ging ik op zoek naar meer series uit onder andere Denemarken. Unit One is heel anders dan de populaire detectives; het is een stuk simpeler gemaakt en bevat minder spanning zoals bijvoorbeeld The Killing. Unit One is een beetje te vergelijken met een serie als Flikken Maastricht of het Belgische Aspe.
Het team bestaat uit vijf leuke mensen die ieder een eigen persoonlijk verhaal hebben dat in de serie naar voren komt. Die verhalen zorgen ervoor dat de afleveringen op elkaar aansluiten. De meeste zaken worden opgelost in één aflevering, met af en toe een ingewikkeldere zaak die twee afleveringen inneemt.
In de eerste afleveringen wordt Ingrid Dahl aangewezen als het nieuwe hoofd van het team, waarna een aantal zaakjes gaat veranderen. De mannen van het team moeten er even aan wennen dat ze een vrouwelijke leider krijgen, maar Dahl heeft een hoop ervaring door haar werk bij zedenzaken. Ook haar baas Ulf heeft er moeite mee en doet een beetje cynisch over Dahl en haar mobiele bunker.
Die mobiele bunker is een rijdend kantoor, die keer op keer naar de plaats van de moordzaak wordt gereden door oud-profvoetballer Johnny Olsen. In de 'vrachtwagen', wat het eigenlijk is, worden verhoren gehouden, bespreken ze met het team de lopende zaak en houdt Gaby al het papierwerk bij. Op de oude mobiele telefoons na, oogt deze serie vrij modern, mede dankzij het idee van het rijdende kantoor.
Elk lid van het team heeft een eigen functie. Zo is Dahl dus de leider, onderzoekt La Cour het plaats delict, doet Gaby het papierwerk, Fisscher de verhoren en I.P. de rest. De taakverdeling is zo duidelijk en dus verloopt de samenwerking met het korps uit de streek waar de moord gepleegd is vaak prima. Toch zorgt Fisscher af en toe voor wat moeilijkheden door zijn vrij agressieve manier van oppakken en verhoren. Dit leidt soms tot spanning met Ulf, andere leden van het team of de commissaris van het korps waar Unit One komt helpen.
Ik vond het heerlijk om naar deze serie te kijken. Het idee van een team met de beste rechercheurs van een land die het hele land door rijden om moorden op te lossen komt niet veel voor. Het rijdende kantoor dat daar bijhoort maakt het een specifiek team. Niet dat het heel gelovig is dat ze in een vrachtwagen een vrij ruim kantoor hebben en een aardig grote verhoorkamer, maar het idee is leuk.
Doordat de afleveringen niet zo lang duren wordt een zaak niet langdradig, de rechercheurs werken vlot en vinden zo snel de dader. Ook is het daardoor aantrekkelijk om meerdere afleveringen achter elkaar te kijken.
Een echt goede detectiveserie is dit niet te noemen. Het is natuurlijk al jaren eerder gemaakt dan de populaire Scandinavische series, waardoor de meest moderne technologie nog niet aan bod komt. Verder komt het niet echt voor dat je op het puntje van je stoel zult zitten vanwege de spanning. Ook is soms erg voorspelbaar aan het begin van een aflevering wie de dader is. Een voordeel hiervan is wel dat je als kijker niet met de rechercheurs hoeft mee te denken en deze serie als lekker vermaak kunt zien.
Ik vind het een geslaagde serie. Na een lange dag werken even een uurtje naar een luchtige moordserie kijken is ook leuk. Het zijn stuk voor stuk verschillende zaken, de hoofdpersonen zijn leuk en het bevat humor. Een prima serie om te kijken.
