Requiem - Eerste aflevering

Een geïsoleerd landhuis, omringd door geknipte taxusbomen en gehuld in griezelige geluiden. Een man komt het huis binnen, en komt daar nog meer griezelige geluiden tegen. “Hallo, wie is daar?”, roept hij terwijl hij de kelder in gluurt. Dan ineens, uit het niks, lijkt hij bezeten te zijn en begint hij spiegels te breken. Is het zijn eigen beeld dat hij niet onder ogen kan zien? Of komt hij iets anders tegen? Vervolgens springt hij van het dak af, recht op zijn dood af.

Na de heftige opening kom je als kijker terecht in Londen, waar Matilda Gray (Lydia Wilson) als een cellist doorbreekt, hoewel haar privéleven minder goed gaat. Ze staat net op het punt om een jaar in New York te verblijven om haar dromen na te jagen, maar dan pleegt haar moeder op onverklaarbare en schokkende wijze zelfmoord, terwijl ze er zelf bij staat. Een mes over de keel, en dat in de parkeergarage van de Royal Festival Hall.

Twee gruwelijke zelfmoorden en dat binnen een kwartier

Oké, het is best wel even slikken als je net in de eerste aflevering zit. Maar toch had het nog enger kunnen zijn.

.
Mijn hemel. Requiem laat er geen gras over groeien. Niet even rustig inkomen, nee hoor, zo de volle horror in. Bedankt BBC1, ik ben klaarwakker nu. Het heeft even geduurd voordat er weer een Britse horrorachtige televisieserie kwam, maar met Requiem heb je niks te vrezen. Of misschien juist wel alles. Ik had namelijk wel wat spanning verwacht, maar dit was wel een heftige binnenkomer.

Zoals je al kunt raden: de twee zelfmoorden hebben verband met elkaar. Matilda gaat namelijk driftig op zoek naar antwoorden, om te kijken of ze iemand de schuld kan geven van haar moeders vreselijke zelfmoord. Onder de bezittingen van haar moeder vindt Matilda krantenknipsels over een meisje dat 20 jaar eerder in Wales was verdwenen. Dus in plaats van New York, vertrekt Matilda naar Penllynith en arriveert precies op tijd voor de begrafenis van de man uit de eerste paar minuten. De begrafenis is op het terrein van het spookachtige huis, en wanneer Matilda naar binnen gaat, voelt het akelig vertrouwd aan.

Oké, het is best wel even slikken als je net in de eerste aflevering zit. Maar toch had het nog enger kunnen zijn. Spookachtige huizen, dingen in de bossen, fluisterende stemmen, klapperende deuren, sombere kelders, terugkerende nachtmerries, vermiste kinderen, flikkerende lichten en nog veel meer cliché horrorscènes komen voorbij.

Maar als fervent horrorkijker ben je misschien al wel wat gewend. De eerste aflevering zorgt er zeker voor dat je meer wilt. Of in elk geval meer wilt proberen. Al met al zijn er twee sterren in deze aflevering. Wilson speelt Matilda betoverend. Ze is mysterieus en je merkt gelijk dat er meer schuilt achter haar karakter. De andere ster in dit verhaal is het prachtige Wales.