In beide gevallen gaat het er weerzinwekkend hectisch aan toe. Maar ergens weet je bij Vlaamse series altijd dat het goed zal komen. Een plottwistje hier en daar, maar toch met een geruststellend einde. Toch blijven spanningen zich opbouwen, de verstrakking van je spieren is een feit.
Bij Bevergem was er maar één seizoen. Kort maar krachtig, denk ik dan. Het mysterieuze wezen Bart Vanneste – gespeeld door stand-upcomedian Freddy De Vadder – burgert zich in in de compleet uit de duim gezogen stad Bevergem. Niemand weet waarom en Bart doet er zelf ook het zwijgen toe. Dat vond ik het leukste aan deze magnifieke serie. Je weet heel de tijd niet wat het uiteindelijke doel is van de serie, tot op het einde. En dan is het zelfs nog niet helemaal duidelijk. Maar dat vind ik net zo subliem; het is een zeer vruchtbaar concept.
Ook de teergevoelige kant komt af en toe naar boven in Bevergem. Zo heb je bijvoorbeeld het stukje waar een klein jongetje naar een snoepwinkeltje gaat. De eigenaar van het winkeltje wil eigenlijk alleen maar goed doen tegen de man en is heel zachtaardig. Hij is gewoon een beetje alleen. Wanneer het jongetje naar huis gaat en tegen zijn moeder zegt waar hij was en wat de eigenaar tegen hem had verteld, komt dit heel verkeerd over. Het komt over alsof de man een pedofiel is, dus de moeder belt de politie en de winkeleigenaar wordt opgepakt. Dit kwam bij mij als kijker heel emotioneel over. Ik had zo veel medelijden met de zielige man, ik voelde een soort van gebrokenheid binnen in mij. Prachtig vond ik dat. De grappige en mooie stukken in de serie vullen elkaar perfect aan, wat een fantastisch effect geeft.
Dan: Eigen Kweek, een serie over drugs. Beter te omschrijven als: wiet. Kilo’s wiet. Een armzalig gezinnetje leeft van de patatten die man Jos oogst, maar dit gaat steeds slechter en slechter. Daarom beslist de vader met enige tegenzin om aan zijn zoon te vragen om samen een wietplantage op te richten in het magazijn waar vroeger de patatten gepland werden. Niemand mag erachter komen, maar iedereen weet dat je zo’n groot geheim nooit lang een geheim kunt houden…
Wat deze serie formidabel maakt is dat iedereen stuk voor stuk heel langzaam mee in het wietwereldje sukkelt. Is het nu met volle afkeer of met enthousiasme? Het maakt niet uit. En niet alleen het werkteam breidt zich uit, ook het aantal keren wiet kweken en de hoeveelheid ervan neemt enorm hard toe. Dit maakt Eigen Kweek dan ook zo enorm spannend, zeker aangezien een vriendin van vrouw Ria een politieagente is én dan nog eens elke dag op bezoek komt voor een kopje koffie…
Deze spanning, de stress, het enthousiasme dat door mijn aderen huppelde tijdens het kijken van deze briljante series was intens. Het was een speciale, unieke soort van spanning. Een opwinding die ik nog nooit had gevoeld, die ik niet kende. Een ongekende opwinding. En daar doen we het voor.
Of bedoel je de taal? Dat mag ik niet hopen want dan worden veel Vlaamse mensen boos :P
De enige goede Nederlandse serie is Penoza. De rest is het kijken niet waard met het o zo slechte acteerwerk. Helaas heeft ook Penoza daar last van maar gelukkig is dit minimaal.
Ik vind bijvoorbeeld Sigrid ten Napel zwaar overschat worden. Leuke vrouw maar laat haar alsjeblieft terug gaan naar de acteerschool, of waar zij dit "geleerd" heeft.
Overspel was overigens ook nog prima te doen.
Die serie ken ik niet maar klinkt wel goed. Ik zal het eens bekijken. :)