Homeland - Seizoen 1
Al maanden stond hij boven aan mijn suggestielijst: Homeland. Eigenlijk had ik niet zoveel met het verhaal, terrorisme is niet echt mijn ding en golfoorlogsfilms vind ik ook niet alles. Ik was met alle series bij dus er was ruimte voor een nieuwe serie. Ik had een gesprek met een vriend van mij en zei me: kijk naar Homeland. Het zal je niet vervelen, zei hij en gelijk kreeg hij; wat een topper van een serie. Geweldig! Adembenemend! Vanaf het eerste moment zat ik in de serie.
De serie is gebaseerd op de Israëlische televisieserie Hatufim, ook bekend als Prisoners of War. Het vertelt het verhaal van Carrie Mathison (Claire Danes, Romeo+Juliet) die, nadat ze in Irak een illegale operatie uitvoert, geschorst wordt en wordt overgeplaatst naar de CIA in Langley. Tijdens de illegale operatie hoort ze van een gevangene dat er een Amerikaanse marinier overgelopen is naar Al-Qaida. Als even daarna Sergeant Nicholas Brody (Damian Lewis, Life) na acht jaar gevangenschap in Irak uit een hol onder de grond wordt gered is het voor Carrie een eenvoudig rekensommetje. Terwijl de hele natie Brody aanziet voor held, is hij voor Carrie een terrorist die opereert uit naam van Abu Nazir; een groot man bij Al-Qaida.
Carrie houdt hem dag en nacht in de gaten en al snel wordt het leven van Brody een obsessie voor haar. Brody's vrouw Jessica (Morena Baccarin, The mentalist, V) lijkt haar man niet te begrijpen. Acht jaar lang was hij vermist, mogelijk dood. Zijn nachtmerries houden ook haar nachten wakker en het vreemde gedrag van haar man baart haar zorgen.
Carrie heeft een probleem; ze is manisch-depressief. Ze heeft haar aanvallen van depressie en manie, het mengen in het leven van Brody geeft haar alleen maar meer stress. Ze is er heilig van overtuigd dat Brody een terrorist is, een man die werkt voor Abu Nazir, de grote man van Al-Qaida en nummer een op het lijstje van Carrie. Hoe groter de stress, hoe moeilijker het wordt voor Carrie om Brody te volgen, haar leven op de rit te houden en haar ziekte te verbergen voor de CIA.
Ik vond het eerste seizoen van Homeland geweldig, een rit in een achtbaan van elf keer een uur en een seizoensfinale van anderhalf uur. Het kijken naar de zwart-wit beelden uit het huis van Brody geeft je enigszins een idee van wat hij heeft moeten doorstaan in Irak. Hij is een gebroken man en als je je betrapt op het feit dat hij wel eens een goede man zou kunnen zijn, wordt je direct op een dwaalspoor gezet. Misschien is hij toch wel de terrorist, toch die man die een aanslag op Amerika zou kunnen plegen. Een man die wraak zet boven de liefde voor zijn kinderen en zijn vrouw.
Homeland is een serie die je op het puntje van je stoel laat zitten en die je laat verbazen. Begrijpelijk dus dat Homeland de winnaar is van zes Emmy Awards. Claire Danes en Damian Lewis zetten voortreffelijk de rollen neer van Carrie en Brody. Ze spelen een kat-en-muisspel dat niet te stoppen lijkt. De spanning is voelbaar tot in het topje van je grote teen. De op een na laatste aflevering laat je ademloos en bezweet achter.
Gelukkig is er een seizoen twee dat op 24 maart 2013 uitgezonden wordt op BNN. Op 29 september 2013 start in Amerika seizoen drie.
De serie is gebaseerd op de Israëlische televisieserie Hatufim, ook bekend als Prisoners of War. Het vertelt het verhaal van Carrie Mathison (Claire Danes, Romeo+Juliet) die, nadat ze in Irak een illegale operatie uitvoert, geschorst wordt en wordt overgeplaatst naar de CIA in Langley. Tijdens de illegale operatie hoort ze van een gevangene dat er een Amerikaanse marinier overgelopen is naar Al-Qaida. Als even daarna Sergeant Nicholas Brody (Damian Lewis, Life) na acht jaar gevangenschap in Irak uit een hol onder de grond wordt gered is het voor Carrie een eenvoudig rekensommetje. Terwijl de hele natie Brody aanziet voor held, is hij voor Carrie een terrorist die opereert uit naam van Abu Nazir; een groot man bij Al-Qaida.
Carrie houdt hem dag en nacht in de gaten en al snel wordt het leven van Brody een obsessie voor haar. Brody's vrouw Jessica (Morena Baccarin, The mentalist, V) lijkt haar man niet te begrijpen. Acht jaar lang was hij vermist, mogelijk dood. Zijn nachtmerries houden ook haar nachten wakker en het vreemde gedrag van haar man baart haar zorgen.
Carrie heeft een probleem; ze is manisch-depressief. Ze heeft haar aanvallen van depressie en manie, het mengen in het leven van Brody geeft haar alleen maar meer stress. Ze is er heilig van overtuigd dat Brody een terrorist is, een man die werkt voor Abu Nazir, de grote man van Al-Qaida en nummer een op het lijstje van Carrie. Hoe groter de stress, hoe moeilijker het wordt voor Carrie om Brody te volgen, haar leven op de rit te houden en haar ziekte te verbergen voor de CIA.
Ik vond het eerste seizoen van Homeland geweldig, een rit in een achtbaan van elf keer een uur en een seizoensfinale van anderhalf uur. Het kijken naar de zwart-wit beelden uit het huis van Brody geeft je enigszins een idee van wat hij heeft moeten doorstaan in Irak. Hij is een gebroken man en als je je betrapt op het feit dat hij wel eens een goede man zou kunnen zijn, wordt je direct op een dwaalspoor gezet. Misschien is hij toch wel de terrorist, toch die man die een aanslag op Amerika zou kunnen plegen. Een man die wraak zet boven de liefde voor zijn kinderen en zijn vrouw.
Homeland is een serie die je op het puntje van je stoel laat zitten en die je laat verbazen. Begrijpelijk dus dat Homeland de winnaar is van zes Emmy Awards. Claire Danes en Damian Lewis zetten voortreffelijk de rollen neer van Carrie en Brody. Ze spelen een kat-en-muisspel dat niet te stoppen lijkt. De spanning is voelbaar tot in het topje van je grote teen. De op een na laatste aflevering laat je ademloos en bezweet achter.
Gelukkig is er een seizoen twee dat op 24 maart 2013 uitgezonden wordt op BNN. Op 29 september 2013 start in Amerika seizoen drie.
