Flikken Maastricht - Seizoen 11

Na een paar maanden extra wachten – het seizoen zou namelijk eerst in september beginnen, maar werd uitgesteld – konden we dan eindelijk het elfde seizoen van Flikken Maastricht zien. Ja, het elfde alweer, maar de serie is nog steeds populair onder de kijkers, dus zoals het er nu uitziet zal het nog wel even doorgaan.
Het vorige seizoen eindigde in chaos: Bols bleek toch slecht te zijn (wie had dat nou gedacht?), Eva is ontvoerd en Bols schuift de schuld naar Wolfs, die net zijn dochter uit de gevangenis heeft bevrijd. Deze situatie wordt in de eerste paar afleveringen opgelost, zodat Eva en Floris weer gezellig met zijn tweeën misdaden kunnen oplossen.

En daar komen we dan ook gelijk bij mijn eerste kritiekpuntje op deze serie: Wolfs komt overal wel heel makkelijk mee weg. Seizoen na seizoen spookt hij allerlei illegale dingen uit, maar telkens mag hij weer terugkomen en voor de politie blijven werken. Romeo mag in dit seizoen na iets wat ik een redelijk traumatiserende gebeurtenis zou noemen, gewoon weer werken en lijkt hier weinig last van te hebben. Dat soort onrealistische dingen begonnen me toch wel een beetje te storen in dit seizoen.

De serie is steeds voorspelbaarder.

Verder werd de serie voor mij steeds voorspelbaarder. Ik weet niet of ik te veel seizoenen heb gezien en daardoor de grote lijn van verre kon zien aankomen of dat het in dit seizoen erger is dan in de anderen, maar de rode draad is erg voorspelbaar. Zoals gezegd kon ik vorig seizoen al mijlenver zien aankomen dat Bols uiteindelijk slecht zou zijn, maar in dit seizoen is het alsof ze de hele rode lijn in de eerste paar afleveringen al helemaal voor je uitschrijven. Het helpt daarbij ook niet dat bijna elke zaak die ze tegenkomen uiteindelijk met de ‘eindstrijd’ te maken heeft in de laatste aflevering. Dit maakt veel duidelijker waar de laatste afleveringen heengaan.



En dat terwijl de losse zaken zo slecht nog niet zijn. Die zijn zoals ik gewend was van Flikken Maastricht. Normaal zou ik het duidelijker aanbrengen van een rode draad erg aanmoedigen in een politieserie, maar ik heb het gevoel dat het in dit seizoen gewoon verkeerd heeft uitgepakt. In plaats van de rode draad versterken, verklappen ze eigenlijk alles al en dat is ook niet meer leuk. De beginstukjes met “de vorige keer in Flikken Maastricht” maken ook pijnlijk duidelijk waar de nadruk op ligt en dat verklapt zoveel.

Gelukkig sluit het seizoen af met een enorme knaller en een heftige aflevering.

Gelukkig sluit het seizoen af met een enorme knaller en een heftige aflevering. Als dan inderdaad alles bij elkaar komt (zoals je allang wist van tevoren), komt het verhaal eindelijk in een goed ritme en word je als kijker echt meegezogen. De cliffhanger is erg goed: in plaats van de nadruk te leggen op wat er in het volgende seizoen gaat gebeuren is ervoor gekozen om de kijkers achter te laten met een gevoel van “hoe moet het in hemelsnaam nu verder?”. Ze hadden de aflevering een paar minuten eerder kunnen laten stoppen zodat je meer vragen had over wat er vervolgens zou gebeuren, maar dat was veel minder sterk geweest.

De laatste aflevering zou je bijna het geklungel in de rest van het seizoen laten vergeten, ware het niet dat ik een recensie moest schrijven over het hele seizoen. Ik moest me dus toch weer elke aflevering herinneren. Al met al was het geen heel slecht seizoen, maar de voorspelbaarheid en het irrealisme maakten het stukken minder goed dan het had kunnen zijn. Wat meer mysterie en wat meer regeltjes van het werken bij de politie hadden het naar mijn mening goed gedaan.

Dus een 6.5 voor dit seizoen. Ik ben benieuwd wat ze er volgend seizoen van maken. Het kan heel interessant worden, maar als ze er alweer voor kiezen om na twee afleveringen heel hard “opgelost” te roepen en iedereen dan gewoon weer aan het werk te laten gaan alsof er niks gebeurd is, zou ik dat toch wel jammer vinden.