De zwarte spiegel wordt ons weer voorgehouden in het zevende seizoen van Black Mirror. Het zesde seizoen brak een beetje met de gebruikelijke formule. Gaat het zevende seizoen op dat pad verder of juist niet?Black Mirror bestaat uit op zichzelf staande afleveringen (alhoewel daar in dit seizoen van wordt afgeweken), waarin de technologische ontwikkeling van de mensheid en de soms rampzalige gevolgen daarvan centraal staan.
In het zesde seizoen werd in een aantal afleveringen afgeweken van deze formule en werd er gekozen voor afleveringen waarin horror en bovennatuurlijke elementen de boventoon voerden. Daar lijkt men vooralsnog van terug te komen, want de afleveringen van het zevende seizoen passen weer perfect in het keurslijf dat we kennen van de eerste vijf seizoenen.
Alle zes nieuwe afleveringen richten zich namelijk weer op relatie tussen de mens en technologie. De toon daarvoor wordt direct gezet in de eerste aflevering van het zevende seizoen. In deze aflevering (Common People) wordt het leven van Mike, gespeeld door Chris O’Dowd, en de door Rashida Jones gespeelde Amanda op zijn kop gezet als Amanda in een coma terecht komt en een hersentumor blijkt te hebben. Het bedrijf Rivermind Technologies kan haar helpen door de tumor te verwijderen en haar hersenen te linken aan een centrale server. De operatie is gratis, maar vervolgens zitten ze wel vast aan een maandelijks abonnement om Amanda ‘operatief’ te houden. Zoals we van Black Mirror zijn gewend, geeft het een heerlijk donker beeld van de mogelijke gevolgen van in dit geval de vercommercialisering en digitalisering van de gezondheidszorg en de afhankelijkheid van technologische hulpmiddelen.
Voor mijn gevoel durfde Black Mirror het in de eerdere seizoenen soms wel aan om de verhalen nog wat verder te laten gaan. De meeste afleveringen lijken wat gematigder.
Uniek in het zevende seizoen is het terugkomen van eerdere personages en verhalen. Zo zien we in de aflevering Plaything de door Will Poulter gespeelde Colin Ritman terug, die we eerder ook tegenkwamen in Bandersnatch (de interactieve Black Mirror aflevering). Waar het in Plaything slechts gaat om een bijrol in een verder degelijke aflevering, is de aflevering USS Callister: Into Infinity een direct vervolg op USS Callister uit het zesde seizoen. Ik heb mij ermee vermaakt en vind het – mede als eerbetoon aan series als Star Trek - nog steeds erg geslaagd, maar doordat het een vervolg is, mist het duidelijk de originaliteit die Black Mirror afleveringen normaal gesproken hebben.
De aflevering Eulogy mag ook zeker niet onbesproken blijven. Een prachtige tranentrekkende aflevering waarin de door Paul Giamatti gespeelde Phillip de mogelijkheid heeft om herinneringen op te halen aan een overleden dierbare uit zijn verleden door ‘in foto’s te stappen’. Zeker als het gaat om emotionele diepgang in een aflevering is dit - wat mij betreft - één van de beste afleveringen ooit.
Al met al heb ik weer genoten van het zevende seizoen van Black Mirror. Het is weer back-to-basics gezien het feit dat de afleveringen weer draaien om de mensheid en technologie. Een formule die zich heeft bewezen en het nog steeds goed doet. Actuele onderwerpen en sociale fenomenen zoals gaslighting, technologische afhankelijkheid, de financiële gevolgen van het technologisch bij willen blijven en de gevolgen van het verspreiden van desinformatie komen volop aan bod en worden op een manier in de afleveringen verwerkt die de kijker aan het denken wil zetten.
Voor mijn gevoel durfde Black Mirror het in de eerdere seizoenen soms wel aan om de verhalen nog wat verder te laten gaan. De meeste afleveringen lijken wat gematigder. Maar wellicht dat dat ook te maken heeft met het feit dat we na zeven seizoenen inmiddels wel wat gewend zijn.
Over de auteur, Wesley Fechter
Wesley (1980) is een serieliefhebber die opgroeide in Purmerend in de jaren dat series als The Knight Rider, The A-Team, Airwolf en Are you being Served? nog veel op tv te zien waren. Nadat hij door arbeidsongeschiktheid gedwongen afscheid moest nemen van de juridische wereld besloot hij in plaats van het schrijven van juridische teksten te gaan schrijven over zijn hobby's. En na een aantal jaren geschreven te hebben over bord-en kaartspellen moeten nu de serie er ook aan gaan geloven. Met een voorliefde voor het superhelden genre, Britse en Scandinavische crimi's, thrillers en series vol humor is zijn smaak het best te omschrijven als breed.
