A.D.

Na alle versies van het het eeuwenoude verhaal over hoe Jezus is gestorven en weer opstond, leek me deze serie wel een poging waard. De eerste aflevering A.D. vertelt in sneltreinvaart het verhaal van de kruisiging en wederopstanding van Jezus (Juan di Pablo Di Pace, Mamma Mia). Er heerste een bepaalde chaos in het verhaal, mede doordat het er zo snel doorheen gaat. Het is wel de eerste aflevering, een snelle intro kan nodig zijn omdat ze in de volgende afleveringen verder willen met het verhaal. Het onderwerp van deze serie is namelijk vooral wat er verder gebeurde in de bijbel.

We duiken in het verhaal, kort voor de kruisiging. Dit verhaal is (natuurlijk) bekend en volgt alle lijnen nauwkeurig. Zo zien we het verraad van Judas (Cesare Taurasi, Hummingbird) en de macabere controle of Jezus echt dood is na een nacht aan het kruis te hebben gehangen. De eerste aflevering eindigt zoals je kan verwachten bij het gedenkwaardige moment van zijn wederopstanding, iets wat ze best mooi in beeld hebben gebracht. Na een hoop kopzorgen van Caiaphas (Richard Coyle, Crossbone) over de veelbesproken wederopstanding en hoe hij dit kan tegenhouden, gebeurt het dan toch.

In de serie worden meer kanten belicht van het verhaal. Naast het bekend en verwachte verhaal wordt getoond wat de invloed is op een autoritaire rol zoals die van Caiaphas. De rol van de moeder (Greta Scacchi, Flightplan) komt ook duidelijk naar voren en ondanks dat ze geen grote tranen laat vloeien, toont ze haar verdriet van het verlies van haar zoon erg goed. De rol van Maria Magdalena (Chipo Chung, Sunshine) leek een beetje in het niet te vallen, al kan dit natuurlijk ook met de snelheid van het verhaal te maken hebben. Daarbij vond ik sommige acteurs een beetje op elkaar lijken, bijvoorbeeld Peter (Adam Levy, Gladiator) en Judas. De haardracht en mijn onbekendheid met deze acteurs kan hier een invloed op hebben gehad.

Conclusie: A.D. is niet mijn soort serie, dus ik ga de rest van de afleveringen dan ook niet verder kijken. Wat we van de verhaallijn kunnen verwachten lijkt vooraf wel duidelijk. Ik denk niet dat ze veel van het bekende verhaal zullen afwijken. Als je van dit genre houdt, geloof ik wel dat dit een goede optie is, ook al loert de voorspelbaarheid wel om de hoek. Ook het soms wat onduidelijk te verstaan zijn van de acteurs helpt niet mee aan het vasthouden van de aandacht. Ik vraag me wel af hoe ze Jezus zijn wederopstanding gaan manifesteren. Ik vermoed dat het niet letterlijk met zijn lichaam is maar meer op een soort spirituele manier. Het valt mij moeilijk voor te stellen dat ze hem gewoon laten rondlopen en verwachten dat dit geloofwaardig blijft.