The Americans - Seizoen 4

Ja, de serie was dit seizoen nog beter. Maar ook: Nee, de serie was dit seizoen beduidend minder.

Onlangs is bekend gemaakt dat The Americans nog een vijfde en zesde seizoen krijgt, maar daarna valt het doek voor de serie (op aanvraag van de bedenkers). Zijn na het vierde seizoen, nog twee seizoenen nodig en van kwaliteit zoals we The Americans kennen?

Ik vraag het me af. Hoewel ik het spionnendrama uit de Koude Oorlog sinds vorig jaar als bingewatcher heb gekeken, moest ik voor het vierde seizoen wachten. Hooggespannen wachten, want wat waren de eerste drie seizoenen goed. De serie werd elk seizoen beter, maar het vierde seizoen heeft me een nare bijsmaak gegeven. Ja, de serie was dit seizoen nog beter. Maar ook: Nee, de serie was dit seizoen beduidend minder. Ik kan niet kiezen, en dit lijkt te komen doordat de schrijvers het seizoen op te lijken hebben gedeeld in twee subseizoenen.

Het eerste ‘subseizoen’ draait nog steeds om de spionnenverhaallijn. Dit seizoen wordt er gekozen om de serie te richten op een nucleaire verhaallijn, maar het werk is minder prominent aanwezig dan normaal. Het tweede ‘subseizoen’ begint in mijn ogen de richting te worden voor de toekomst van de serie: er komt nog meer een persoonlijk aspect van de personages naar boven. In dit vierde seizoen lijkt het werken als spion zijn tol te eisen bij Elizabeth (Keri Russel, Felicity) en Philip (Matthew Rhys, Brothers & Sisters). Het is een moeilijk jaar en de problemen stapelen zich op.

De kwaliteit is hoogstaand en door deze afleveringen doet het me absoluut niet verrassen dat The Americans eindelijk voor Emmy’s is genomineerd.

Met name het tweede ‘subseizoen’ kent heftige keuzes van de schrijvers. Deze keuzes resulteren in fantastische afleveringen die zijn weerga niet kennen. De kwaliteit is hoogstaand en door deze afleveringen doet het me absoluut niet verrassen dat The Americans eindelijk voor Emmy’s is genomineerd. Deze drie/vier afleveringen op zich verdienen een dikke 9,5 van mij. Maar door deze afleveringen lijkt het seizoen halverwege te vroeg te pieken en helaas komt die verwachting ook uit.

Er volgt na de superieure afleveringen een broodnodige tijdssprong die voelt als een frisse wind voor de serie. De serie en de personages hebben deze tijdssprong nodig. In eerste instantie lijkt het de serie goed te doen, maar naarmate de afleveringen hierna volgen stellen ze toch iets teleur. Maar ze zijn zeker niet slecht. Deze ontwikkelingen doen me vermoeden dat de bedenkers en schrijvers van de serie wellicht voor de laatste twee seizoenen wat sterker de kant op gaan van het persoonlijke aspect omdat dit veel meer aanwezig is. Ik hoop dat dit goed uitpakt, want eigenlijk ben ik nog niet klaar met de serie.

Typerend voor het gehele seizoen: De cliffhanger valt tegen, maar toch ook weer niet. Hij valt tegen als aflevering zelf door over het algemeen weinig spanning, maar biedt wel scenes die doorontwikkeling bieden. Ik ga volgend jaar zeker weer kijken, maar dan hoop ik dat ik meer ga voelen voor de Russische personages die een bijrol spelen want daarin hebben ze een enorme slag te maken. De serie had wat mij betreft een stuk hoger kunnen scoren als het de kwaliteit had vastgehouden van de razendspannende afleveringen halverwege het vierde seizoen, nu komt het helaas niet verder dan een 8 en daarmee levert het toch echt aan kwaliteit in ten opzichte van het tweede en derde seizoen. En ja, daar baal ik enorm van!

[image-56186]