Leuk?
10
0
Bekijk stemmen
Chicago Fire - Seizoen 4
Al vier seizoenen lang is Chicago Fire een succesformule op de Amerikaanse TV. Sinds het bestaan van de serie wordt er elk jaar een nieuwe spin-off aan toegevoegd. Aan het begin vreesde ik hierdoor voor de kwaliteit van Chicago Fire. Dit leek mee te vallen, tot het derde seizoen. Na het overlijden van een belangrijk karakter verloor ik al snel de interesse in de serie. De positieve verhalen van een vriend van mij, deden me echter enkele weken geleden inschakelen voor het vierde seizoen. En binnen enkele weken had ik het seizoen dan ook compleet gezien!
Het voordeel van Chicago Fire is dat het niet uitmaakt als je een keer een aflevering hebt gemist, of in mijn geval bijna een compleet seizoen. Na enkele afleveringen ben je weer helemaal bij. Chicago Fire is een succesformule die zich al lang heeft bewezen. Voor deze serie geldt de uitspraak “Never change a winning team” dan ook. Het vierde seizoen biedt wat vernieuwingen, maar leeft vooral voort op het vertrouwde van de serie. Waarin een serie als Homeland zich moet vernieuwen, kan Chicago Fire blijven bestaan zoals hij is.
Daarnaast zorgen de kleinere verhaallijnen in het ‘privéleven’ van de hulpverleners ervoor dat de serie een afwisseling blijft tussen spanning, een lach en een traan. Waar ik in het verleden de verhaallijn omtrent bar Molly’s nogal saai vond, weet ik het dit seizoen te waarderen. Het is een plek waar het stukje ‘familie’ van de hulpverleners uit de hele Chicagoreeks extra tot uiting komt.
De serie weet buiten de spannende werkmomenten ook enkele prachtige (emotionele) momenten te tonen. Deze zijn elk seizoen aanwezig en zullen bij het kijken van de serie je lang bij blijven.
[image-9439]
Het verhaal is soms een fractie gedramatiseerd, maar de acteurs geven goede gestalte aan hun geloofwaardige karakters. Met name Severide (Taylor Kinney, The Vampire Diaries) en Casey (Jesse Spencer, House M.D.) blijven in mijn ogen favoriet. Is er dan niets wat negatief is, dat niet gecompenseerd wordt? Jawel. Waar Dawson (Monica Raymund, Lie To Me) vroeger tot mijn favorieten behoorde, krijg ik steeds meer het idee dat de schrijvers niet zo goed weten wat ze met haar aan moeten.
Al met al kan de serie komend seizoen lekker door bij NBC en ik zal zeker weer tot de vaste kijker behoren. Na het slechtere derde seizoen is de serie back on track en krijgt daarom van mij een 8,5.
© NBC
Het voordeel van Chicago Fire is dat het niet uitmaakt als je een keer een aflevering hebt gemist, of in mijn geval bijna een compleet seizoen. Na enkele afleveringen ben je weer helemaal bij. Chicago Fire is een succesformule die zich al lang heeft bewezen. Voor deze serie geldt de uitspraak “Never change a winning team” dan ook. Het vierde seizoen biedt wat vernieuwingen, maar leeft vooral voort op het vertrouwde van de serie. Waarin een serie als Homeland zich moet vernieuwen, kan Chicago Fire blijven bestaan zoals hij is.
Het succes van Chicago Fire is dat de serie voor iedereen wat te bieden heeft. Zeker met de komst van de knappe ‘candidate’ Jimmy Borrelli (Steven R. McQueen, The Vampire Diaries) zullen menig vrouwelijke kijkers extra goed opletten. Voor mij ligt de kracht ook bij nieuwkomer Jimmy. Binnen korte tijd raak je vertrouwd met hem en behoort hij (voor mij) tot een van de favoriete hulpverleners. Zo nu en dan introduceert de serie nieuwe karakters, zo ook in dit seizoen. Waar Jimmy een succes is, is Chili (Dora Madison, Dexter) (geïntroduceerd in seizoen 3) uitermate irritant en weet Stella (Miranda Rae Maya, Pretty Little Liars) me nog niet te boeien doordat ze oppervlakkig blijft. Chicago Fire durft te vernieuwen door afscheid te nemen van karakters en dus nieuwe te introduceren. Door deze wisselingen komt de kazerne dit seizoen (ook weer) onder vuur te liggen.Waar Jimmy als nieuwkomer een succes is, is Chili uitermate irritant en weet Stella me nog niet te boeien doordat ze oppervlakkig blijft.
Daarnaast zorgen de kleinere verhaallijnen in het ‘privéleven’ van de hulpverleners ervoor dat de serie een afwisseling blijft tussen spanning, een lach en een traan. Waar ik in het verleden de verhaallijn omtrent bar Molly’s nogal saai vond, weet ik het dit seizoen te waarderen. Het is een plek waar het stukje ‘familie’ van de hulpverleners uit de hele Chicagoreeks extra tot uiting komt.
De serie weet buiten de spannende werkmomenten ook enkele prachtige (emotionele) momenten te tonen. Deze zijn elk seizoen aanwezig en zullen bij het kijken van de serie je lang bij blijven.
[image-9439]
Is er dan niets wat negatief is, dat niet gecompenseerd wordt? Jawel.
Het verhaal is soms een fractie gedramatiseerd, maar de acteurs geven goede gestalte aan hun geloofwaardige karakters. Met name Severide (Taylor Kinney, The Vampire Diaries) en Casey (Jesse Spencer, House M.D.) blijven in mijn ogen favoriet. Is er dan niets wat negatief is, dat niet gecompenseerd wordt? Jawel. Waar Dawson (Monica Raymund, Lie To Me) vroeger tot mijn favorieten behoorde, krijg ik steeds meer het idee dat de schrijvers niet zo goed weten wat ze met haar aan moeten.
Al met al kan de serie komend seizoen lekker door bij NBC en ik zal zeker weer tot de vaste kijker behoren. Na het slechtere derde seizoen is de serie back on track en krijgt daarom van mij een 8,5.
Over de auteur, Ruud Groff
De eerste kennismaking tussen Ruud en series bestond uit One Tree Hill en Supernatural. Daarna begon hij al snel met de bekendere series als Friends, Prison Break en Lost. Met als gevolg dat Ruud al snel series boven films verkoos. Uitgebreidere verhaallijnen, dieper uitgewerkte personages en de cliffhangers. Met een zeer brede smaak (comedy, thrillers, misdaad en drama) raakt de watchlist van Ruud alleen maar langer; zeker sinds zijn abonnement op Netflix. Echte persoonlijke favorieten zijn Suits, Prison Break, Looking, The Fall, Homeland en Friends.
Meer recensies van Ruud Groff
Reacties (3)