Suits - Seizoen 4

Het wordt allemaal wat eentonig met Suits. Er dient zich een probleem aan, Harvey en of Jessica lossen het op en aan het einde van de aflevering is het klaar. En als er een keer een zaak is die over meerdere afleveringen loopt, dan voel je al erg sterk aan welke richting het op zal gaan. Dat is eigenlijk al een dik minpunt sinds het begin van seizoen 3. Neemt overigens niet weg dat de zaken die ze moeten oplossen, soms erg origineel bedacht zijn.

Het eerste deel van seizoen 4 was, tegenover seizoen 3, een erg goed en spannend deel. Na de laatste aflevering was het dan ook even moeilijk om te wachten tot na de winter-break, en men die de laatste aflevering hebben gezien van het eerste deel snappen wel waarom. Zaten er in het eerste deel van seizoen 4 nog best wat zwakke afleveringen tussen, was dit in het tweede gedeelte totaal niet het geval. De ene sterke aflevering volgt na de ander, wat seizoen 4 misschien wel het beste seizoen tot nu toe maakt. Eigenlijk is dat laatste ook wel weer bijzonder, want Suits is niet meer wat het is geweest. Zo komt het dan ook dat ik aan de ene kant erg positief ben over dit seizoen, en aan de andere kant eigenlijk ook weer niet.

Het gezever tussen Mike en Rachel is enorm irritant in het vierde seizoen. Waar dit in het derde seizoen ook al duidelijk zichtbaar is, slaan ze in het vierde seizoen hier volledig mee door. Het is niet zo dat ik liefdes-verhaallijnen verafschuw maar het ligt me gewoon niet zo in deze serie. Echter, de ‘liefdesverhouding’ tussen Harvey en Donna vind ik juist wel erg goed gedaan. De vriendschap, als je die al zo kunt noemen, is tussen Louis en Mike volledig stukgelopen in het eerste deel van seizoen 4. Hoe dit zich in het tweede deel voortborduurt is heerlijk om naar te kijken, wat met name komt door de altijd fantastisch spelende Rick Hoffman als Louis Litt. Littastic.

Karakterontwikkelingen worden goed in beeld gebracht, en als de acteurs dan ook nog eens hun rol goed vertolken blijft dit fijn om naar te kijken. De acteerprestaties zijn er dus totaal niet op achteruit gegaan, sterker nog: deze gaan er bij sommigen op vooruit. De muziekkeuze blijft nog altijd briljant in mijn ogen (oren), wat al vanaf seizoen 1 zo is. Zelfs de titelsong gaat niet vervelen, ‘’a greenback boogie…’’

Door het hele vierde seizoen loopt één rode draad waar vooral in het tweede deel de gevolgen van te zien zijn. Deze verhaallijn is op sommige momenten enorm spannend en tevens goed uitgedacht. Harvey krijgt het zwaar te verduren met verschillende zaken en tevens de verhaallijn die de rode draad vormt zit hem, Jessica en vooral Mike erg dwars. Wanneer in de voorlaatste aflevering Donna een ‘misdaad’ pleegt, moet Harvey alle zeilen bijzetten om haar uit de gevangenis te houden. Opvallend is dat Donna tijdens deze zaak enorm naar Louis toegroeit, wat ik enorm toejuich omdat het mijn twee favoriete karakters zijn. Duidelijk is wel dat Harvey het minder toejuicht.

Al met al kan ik nog best wel genieten van Suits. Echter hoop ik wel dat het net aangekondigde vijfde seizoen tevens het laatste seizoen zal zijn, de koek is namelijk bijna op. Zouden de makers dat ook door hebben? Ik hoop het maar.