Je blokkeert onze banners :(
We merken dat onze advertenties niet worden weergeven, waarschijnlijk omdat je AdBlock, Ghostery of andere software gebruikt. Dat vinden we jammer, hiermee ontneem je MijnSerie in essentie inkomsten die we hard nodig hebben. Help ons door MijnSerie te whitelisten of neem Premium!
Reacties
Gumstarr bedankt voor je recensie tot nu toe. Van wat ik lees is dit wel een serie die mij gaat bevallen. Maar dat zal ook zeker komen doordat ik ook een kind van de 80's ben en veel dingen een feest van herkenning zullen zijn. Zodra ik hem helemaal gekeken heb zal ik een recensie schrijven of een cijfer geven.
Off topic :
Nederland had begin jaren tachtig maar twee zenders. Uiteraard waren dat meer zenders als je een antenne op je dak had. Maar dat ging dan om buitenlandse en piratenzenders. Zo kon je in Utrecht ZDF ontvangen en keek ik op zondagochtend bij oma met een kop warme chocolade melk "sendung mit der maus" en "Pumuckl".
Kan me nog wel een paar klassieke tv-series herinneren ... Buck Rogers, Dukes of hazzards, film van ome willem, De Freggels, Transformers, Gi Joe. En van films kan ik mij nog Back to the future en Indiana Jones herinneren.
Ondanks dat je tv door het geringe aanbod een stuk intenser leek te beleven dan tegenwoordig – I know, opa vertelt – moest je voor het echte vuurwerk in de bioscoop zijn. Aan de hand van je vader mee naar eigenlijk net iets te spannende films als Gremlins, The Goonies en E.T. en daarna natuurlijk dagenlang geen oog dichtdoen. Eigen schuld. Het was de tijd waarin een piepjonge Steven Spielberg er de ene na de andere bovennatuurlijke avonturenfilm uitperste en we vraten het als zoete koek. Voor alle dertigers en veertigers die zo nu en dan met weemoed terugdenken aan Stand By Me, The Thing en Aliens komt Netflix nu met een lofzang aan al die 80’s classics, Stranger Things.
Als je je als sheriff voornamelijk zorgen hoeft te maken over of er wel voldoende aardbeienjam in je donut zit, dan weet je dat je de wet niet aan het handhaven bent in één van de allergrootste gemeentes op aarde. Hawkins is een klein slaapstadje in het Indiana van begin jaren ’80. Er gebeurt niet zoveel in Hawkins. Je zou kunnen zeggen dat het een soort Boxtel is, maar dan met meer pick-up trucks en grotere bekers bij de McDonalds. Het is dan ook even schrikken als te midden van al deze slepende saaiheid de jonge Will Byers opeens in het niets lijkt te verdwijnen. Will’s moeder en vrienden houden wel van een goeie speurtocht, dus samen met de sheriff halen ze de vergrootglazen van zolder en trekken ze er op uit, niet wetende in wat voor volslagen krankzinnigheid ze zich storten.
Stranger Things wordt door Netflix omschreven als een ode aan de 80’s supernatural classics en daar is niks te veel mee gezegd. De eerste afleveringen heb je soms echt even het gevoel dat je naar de director’s cut van E.T. zit te kijken. Extreme close-ups van ratelende BMX achterwielen; grote, intimiderende mannen in witte pakken die zuurstof krijgen door een stofzuigerslang en special effects die er volgens mij doelbewust lekker knullig uitzien. Het zit er allemaal in en wordt begeleid door synthesizerdeuntjes waar Kraftwerk de neus niet voor op zou halen. Prima.
Maar is Stranger Things dan ook leuk voor twintigers die de jaren ’80 alleen maar kennen van de The A-Team herhalingen bij RTL7? Ik denk het wel. Voor hen is het in ieder geval ‘nieuw’ en daar schuilt ook meteen de valkuil voor Stranger Things. Voor oudere kijkers kan het op een gegeven moment gaan aanvoelen als een herhaling van zetten. De regering als een continu dreigende macht, die in het geheim de meest waanzinnige experimenten doet; pestkoppen vs. de nerds op een typisch Amerikaanse high school en de Predator-achtige geluidjes van het uitvergrote kwaad, we hebben het allemaal al een keer gezien. Je zou dus kunnen zeggen dat de kracht van Stranger Things ook meteen z’n achilleshiel is. De vraag is nu of je ‘m lekker kijkt voor de trip down memory lane die ‘t is of dat je “vroeger was alles beter” mompelend op het Waterlooplein op zoek gaat naar een nog werkende videorecorder om je stoffige Blade Runner en The Fly banden nog een keer te bingen. Ik denk dat ik voor beide ga.
Wij hadden in elk geval via Integan, zo heette de kabelmaatschappij destijds bij ons, de beschikking tot een vijftiental kanalen in het begin van de jaren tachtig en tegen eind 1989 zal dat ongeveer het dubbele geweest zijn.
Wat "Stranger Things" betreft kan ik eigenlijk nog niet zoveel zeggen aangezien ik nog maar enkel de pilot gezien heb, behalve dat ik toch één bedenking heb.
Het lijkt wel of Winona Ryder zelf verhinderd was en haar moeder dan maar voor haar is ingesprongen voor de rol van Joyce want ik heb haar er wel eens beter weten uitzien.
Esthetisch gezien heeft Winona inderdaad betere tijden gekend, maar vind wel dat ze goed overeind blijft. Heeft ook niet zo'n dominante rol als bijvoorbeeld Spacey in HOC bijvoorbeeld.
Vond de serie echt hinken op twee gedachten... Denk dat Netflix het genre van de 80's adventure zéker eer aan doet, maar echt verrassen doen ze niet. Het is vooral heel
erg veel van wat we ooit al eens zagen. Op zich niks mis mee, maar je gaat er niet stijl van achterover slaan.
Wat de serie betreft is het tot dusver inderdaad een beetje van alles wat maar net niet genoeg van één ding om een richting te kunnen kiezen.
Wegens officiële meertaligheid hadden wij natuurlijk om te beginnen zowel Nederlandstalige als Franstalige nationale zenders met BRT en RTBF met elk twee netten maar daarnaast ontvingen wij ook de Nederlandse, Franse, Duitse en Engelse zenders begin jaren 80. Zeker weet ik het niet meer maar het kan dat er toen ook al Spaanse en Italiaanse zenders bij het aanbod zaten.
Laatste reacties op afleveringen