Rookie Blue - Seizoen 3

Na het uitkomen van de dvd box van het eerste seizoen, hebben we heel erg lang moeten wachten tot het tweede seizoen beschikbaar was. Gelukkig zat er tussen het tweede en derde seizoen een minder lange tijd. Wat de reden is geweest van deze lange ‘pauze’ is mij totaal onbekend, maar het wachten op de nieuwe dvd’s is voor mij elke keer weer absoluut de moeite waard.

Rookie Blue is een van de weinige series die ik echt alleen op dvd bekijk. De serie heeft voor mij iets speciaals, waardoor ik ook die dvd’s gewoon in mijn kast wil hebben staan en daar dus ook rustig op wil blijven wachten. Of dat speciale gerechtvaardigd is? Nee, niet echt. Rookie Blue is eigenlijk gewoon een twaalf in een dozijn serie. Maar juist omdat het zo lekker laagdrempelig is en makkelijk wegkijkt, hou ik ervan.

Rookie Blue, niet voor niets het Grey’s Anatomy onder de politieseries genoemd, is een serie die je al een keer gezien hebt. Dat is dit derde seizoen niet anders. De verhaallijnen en gebeurtenissen heb je zeer waarschijnlijk al een keer in een andere serie gezien. Relationele problemen tussen collega’s, een gijzeling van een agent, een rechercheur die halverwege het seizoen komt te overlijden, groentjes die fouten maken en geschorst worden. Allemaal niets nieuws onder de zon.

Waarom ik dan toch weer genoten heb van deze dertien nieuwe afleveringen? Ik heb daar eerlijk gezegd geen duidelijk antwoord is. Het zit gewoon goed in elkaar. En misschien is het ook wel het verwachtingspatroon. Ik verwacht niets nieuws of schokkends. Ik wil elke keer gewoon 40 minuten lekker kijken naar agenten in opleiding, die hopeloos in de fout gaan. De afleveringen hebben een dusdanig goede opbouw, dat je door de afleveringen heen vliegt. Er zijn soms series waarbij het echt strijden is om het einde van de aflevering te halen, bij dit seizoen van Rookie Blue was het vooral een strijd om niet meteen die nieuwe dvd op te zetten.

Het feit dat dit een van oorsprong Canadese serie is, helpt daarin ook absoluut mee. In Amerikaanse series kan de bom soms totaal zonder reden barsten. Bij Canadese series heb ik toch altijd het gevoel dat alles wat er gebeurd, met een reden gebeurd. Dat zorgt er, in het geval van Rookie Blue, duidelijk voor dat de verhaallijnen goed op elkaar aansluiten. Het hele plaatje klopt continu en ik heb nergens het gevoel gekregen dat er een noodgreep aan te pas heeft moeten komen van de schrijvers.

De conclusie is dus eigenlijk duidelijk. Door het dit-heb-ik-al-tig-keer-gezien-gevoel zal deze serie nooit hoger scoren dan een acht, maar doordat het wel lekker wegkijkt en vermakelijke tv is, zal het ook nooit wegzakken onder een zes. Begin dit jaar zijn de opnames geweest voor het vijfde seizoen, wat later dit jaar op tv zal komen, maar voor mij is het gewoon nog even rustig afwachten tot het vierde seizoen op dvd uit gaat komen.