Showtime, aflevering 25

"It's Showtime everybody. Showtime"

Stranger Things

Jij, Peter, en onder andere ook Joachim van Maaren van Editie NL vertelde dat ik echt Stranger Things moest gaan af zien. Ik was na de eerste aflevering afgehaakt met een hoop gemopper, “ze weten niet wat ze willen.” Ik vond het jaren ’80 thema super maar ik wilde toch graag weten welke kant ze op wilde met de serie. ET, Stand by Me, Alien, Poltergeist, Firestarter, Carrie, The Tommyknockers, The Thing en vele andere horror/sciencefiction films zag ik voorbij komen. En ik ben er vast nog een aantal vergeten.

Maar ik heb de serie weer opgepakt en de volgende zeven aflevering in een paar dagen gekeken. En nog steeds ben ik hopeloos verdeeld. De muziek is geweldig. Winona Ryder is uitstekend als ongehoorde wanhopige moeder en Millie Bobby Brown doet het werkelijk geweldig als Eleven. Maar het zat en zit me nog steeds dwars dat ze nooit een echte kant gekozen hebben. Want wat is Stranger Things nu, horror, thriller, familie, drama of sciencefiction.

Een ode aan de jaren ’80 films is prima, maar weet wel welke kant je op wilt. Nu blijft het zo ergens in het midden hangen en kunnen ze tijdens het tweede seizoen weer alle kanten op en iedereen die dood is weer tot leven weken. Gemakkelijk voor de schrijvers, goed voor de portemonnee van de acteurs, maar voor mij als kijker is het allemaal redelijk half bakken. Maar ik geef Stranger Things zeker nog een kans in 2017 als het tweede seizoen van start zal gaan

Dit was de radiocolumn, wat Peter en ik nog meer hebben besproken tijdens Ochtend Oostrom hoor je hieronder.



De plaat van de week is Gloria Gaynor – I Will Survive

Tot volgende week en met vriendelijke radiogroet

Mandy