De evolutie van antihelden - Walter White

Slechteriken waar je stiekem van gaat houden. Deze antihelden zijn zowel gevreesd als geliefd. Genoeg materiaal voor een spannende analyse. Hopelijk kunnen deze antihelden het waarderen. Iedere serieliefhebber zal het bekend voorkomen. Er wordt een serie ontwikkelt met daarin een personage die in het hedendaagse leven kan worden beschouwd als slechterik. Bij dit soort types blijf je het liefst zover mogelijk uit de buurt en in een ideale wereld bestaan dit soort mensen helemaal niet. In het serielandschap werkt dit net iets anders. Hoe moreel onverantwoord het ook is, je gaat stiekem toch van dit soort personages houden. Hoe slecht ze ook zijn, je begint sympathie voor ze te krijgen. Tijd om deze iconische personages uit te lichten. In deze derde editie heb ik het over een scheikundeleraar die transformeert in een meedogenloze drugsbaron. Het gaat over Walter White.



Toen Breaking Bad in 2008 op AMC verscheen, leek het in eerste instantie een serie over een man die door pech in de criminaliteit belandt. Uiteindelijk werd Walter White veel meer dan dat. Hij groeide uit tot hét icoon van de moderne antiheld. Zijn transformatie van brave scheikundeleraar tot meedogenloze drugsbaron is één van de meest fascinerende karakterontwikkelingen in de televisiegeschiedenis.

Het verhaal begint eenvoudig. Walter, een onderbetaalde leraar in Albuquerque, krijgt te horen dat hij terminaal ziek is. Om zijn gezin financieel veilig te stellen, besluit hij crystal meth te gaan produceren. Wat begint als een noodgreep, verandert langzaam in een obsessie. Onder het alias Heisenberg ontwikkelt hij zich tot een man die niet alleen wil overleven, maar wil heersen. Wat Walter White zo’n krachtige antiheld maakt, is dat zijn reis aanvankelijk begrijpelijk aanvoelt. Wie zou niet alles doen om zijn familie te beschermen? Maar gaandeweg verschuift zijn motivatie. Het gaat niet meer om geld of zorg, maar om macht, trots en controle. Zijn beroemde uitspraak “I did it for me” vat die evolutie perfect samen.



De serie zelf is al een meesterwerk te noemen. Bryan Cranston’s vertolking van Walter White heeft hier absoluut aan bijgedragen. Wat Breaking Bad zo briljant maakt, is dat we Walter blijven volgen en met hem meeleven. Zelfs als hij onherroepelijk in de fout gaat. Bryan Cranston’s vertolking is daarbij cruciaal. Hij geeft Walter een mix van kwetsbaarheid en dreiging die ons dwingt te blijven kijken, zelfs als we hem zouden moeten verafschuwen. Walter is geen held, maar ook geen klassieke schurk. Hij is een man die stap voor stap zijn grenzen verlegt, tot er niets meer overblijft van de leraar die we in aflevering één ontmoetten.

Walter White is meer dan een personage. Hij is een fenomeen. Hij liet zien dat televisie niet langer draait om helden en schurken, maar om mensen die complex en gebroken zijn. Gek genoeg zijn ze soms angstaanjagend herkenbaar. Misschien is dat wel waarom we hem nooit zullen vergeten.