Groter, brutaler, harder, maar niet altijd beter. Dat is de omschrijving wat mij betreft van het derde seizoen. Het laatste deel liet de kijkers verdwaasd achter met het neerschieten van Nairobi. Lissabon is gearresteerd en de Professor is gedesillusioneerd omdat hij denkt dat zijn geliefde is geëxecuteerd. Dit zijn allemaal ingrediënten om reikhalzend uit te kijken naar dit derde seizoen.
Feit is dat de weerstand groot is in het tweede en derde seizoen. De personificatie van keiharde onderhandelaar met gewelddadige trekjes is in goede handen bij actrice Najwa Imri (Vis A Vis). Haar rol als Alicia Sierra speelt ze met verve. Ze is slim, maar ook keihard. Ze staat in schril contrast met haar overwegend sullige collega's. Zonder al teveel te willen verklappen zal blijken dat Alicia niet altijd de weg volgt van de wet, maar dat dit haar wel bepaalde resultaten oplevert.
In de Bank van Spanje lopen de onderlinge gemoederen hoog op. Er is een machtsstrijd gaande binnen de groep die ervoor zorgt dat er een zeer gevaarlijke tegenstander vrij komt. De gevolgen zijn desastreus voor de groep bankrovers. De onderlinge verhoudingen staan ook onder druk door liefdesperikelen en dat er een mogelijke verrader in de groep aanwezig is. Tot slot is er ook weerstand vanuit de gegijzelden. Vooral Arturo Roman heeft het op zijn heupen.
In de buitenwereld is de jacht op de Professor geopend, maar zoals voor de liefhebbers van deze televisieserie bekend, is hij niet voor een gat te vangen. Het is wel de vraag of hij zijn zenuwinzinking op tijd weet om te zetten in een constructieve manier van werken voor de groep in de bank. Met flashback wordt er, zoals altijd, teruggeschakeld naar het plan. Natuurlijk is er met de meest vreemde zaken rekening gehouden. Het is niet voor niets dat de Professor zo heet.
La Casa De Papel blijft in de maalstroom van actie goed overeind. Wel zijn er zoals altijd wel de nodige missers te melden. Meest opvallende is de operatie die succesvol plaats vindt en het snelle herstel van degene die deze operatie ondergaat. Ook het feit dat bijna de hele bende met machinegeweren op een individu schiet met vrij schootsveld, maar dat diegene niet geraakt wordt is een minpunt. Zo zijn er nog wel meer opmerkelijke zaken te noemen.
La Casa De Papel moet het, zoals altijd, niet hebben van een waarheidsgetrouw verhaal. De vaart in het verhaal is regelmatig moordend en de doorgaans sterke dialogen zorgen ervoor dat de minpunten ruimschoots gecompenseerd worden. De donkere humor zorgt ervoor dat je als kijker de televisieserie niet al te serieus neemt. Het einde van dit seizoen is aan de ene kant frustrerend, aan de andere kant zorgt het ervoor dat het volgende seizoen niet snel genoeg kan beginnen.
La Casa De Papel loopt wel het risico te lang door te gaan met hetzelfde verhaal. Ik hoop dat het volgende seizoen laat zien dat het zorgen om niks zijn.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
