Karppi keert terug naar Nordic Noir. De donkere sfeer van weleer is terug. De daden zijn luguber. De beelden van een ongekende schoonheid. De moorden die Karppi mag onderzoeken, lijken gericht tegen een farmaceutisch bedrijf. Haar collega Nurmi wordt in dezelfde zaak geconfronteerd met zijn verleden. Ondanks al die misdaad om hen heen lijken de twee steeds meer tot elkaar aangetrokken.
Ook deze keer is er een duidelijke link met het privéleven van Karppi. Haar stiefdochter, die net uit de gevangenis is gekomen, wordt weer de wereld van criminaliteit ingetrokken. Deze keer doet ze dit echter in opdracht van de politie. Het zorgt ervoor dat ze constant in gevaar is. Zeker omdat de daders die zij treft grof geweld niet schuwen. Ondanks deze link is het privéleven van Karppi en Nurmi minder belangrijk dan in eerdere seizoenen. Er is nu meer balans in het verhaal.
De donkere sfeer van weleer is terug.
Het derde seizoen verloopt net als de eerste twee seizoenen volgens een vast stramien. Daarmee wordt het herkenbaar maar niet minder spannend. Natuurlijk heeft het verhaal van de schoondochter te maken met de dader die Karppi zoekt. Ook dit seizoen is de dader al in beeld voordat het duidelijk is dat diegene de dader is. Deze keer is de uitkomst een grote verrassing. Althans, ik had de link niet gemaakt. Tot slot wordt het verhaal ook nu weer erg persoonlijk voor Karppi. Het zorgt ervoor dat ze nog meer gedreven is dan anders. Ze maakt zelfs keuzes die niet doordacht lijken. Dat staat haaks op de persoon die ze normaal gesproken is.
Het verloop van het verhaal is enigszins voorspelbaar. Wel kent het meer dan voldoende spanning. Daarmee is het derde seizoen van Karppi zeker de moeite waard. De lichtelijk autistische trekjes van Karppi doen denken aan een andere bekende Scandinavische serie [red: Bron/Broen], maar dat niveau weet het niet te halen. Toch is Karppi met dit seizoen weer terug op het niveau van het eerste seizoen. Niet dat het tweede seizoen zo slecht was, maar dit is toch net een tandje beter. Daarom geef ik dit seizoen een welverdiende zevenenhalf.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
