Invincible - Seizoen 1

De poging van Amazon om Robert Kirkmans strip Invincible naar het kleine scherm te toveren is wat mij betreft geslaagd. De animatieserie combineert het standaard superheldenwerk naadloos met snoeiharde satire.

Schrijver Robert Kirkman is tegenwoordig een invloedrijk figuur op het gebied van stripverhalen. Vooral bij de uitgeverij Image Comics heeft hij een aantal grote titels op zijn naam staan, waaronder The Walking Dead en Outcast. Nadat deze al verfilmd zijn, is het nu tijd voor zijn derde grote strip om ook naar het kleine scherm te komen: Invincible. Amazon heeft deze serie in de vorm gegoten van een strak uitziende animatieserie die uit acht afleveringen bestaat.

De zeventienjarige Mark Grayson (Steven Yeun, The Walking Dead) is de zoon van Omni-Man (J.K. Simmons, The Legend of Korra), de machtigste superheld op aarde. Wanneer hij zelf ook krachten begint te ontwikkelen, moet hij leren wat het betekent om een superheld te zijn. Daar komt veel bij kijken, van het nemen van verantwoordelijkheid, tot het samenwerken met andere helden, tot het bedenken van een gave heldennaam. Maar terwijl zijn vader hem hiermee helpt, blijkt deze een duister geheim bij zich te dragen.

Een vergelijking met The Boys is niet ver weg

Op basis van deze beschrijving zou je zeggen dat dit het standaard superheldenwerk is. En in de eerste aflevering lijkt het ook die kant op te gaan. Een jonge superheld leert met zijn krachten omgaan, krijgt lessen over verantwoordelijkheid en moet opkijken tegen de groten der aarde. Maar in de laatste paar minuten van de eerste aflevering wordt het speelbord compleet overhoopgegooid en wordt de toon gezet voor de rest van de serie. Vanaf dat moment is het bloederig, gewelddadig en keihard. Een vergelijking met The Boys is dan ook niet ver weg.

En die twee elementen weet Invincible uitstekend te combineren. Aan de ene kant is het een typische tienerserie, maar aan de andere kant een volwassen satirische blik op het superheldengenre. Invincible weet echter heel kundig en snel te schakelen tussen die twee genres. Dat schakelen gebeurt op zo’n subtiele manier dat het niet opvalt. De verhaallijn sluit er dan ook heel goed bij aan. Met een animatieserie gebaseerd op een stripverhaal is het verleidelijk om het bronmateriaal één-op-één te verfilmen. Dat gebeurt gelukkig niet. In plaats daarvan gebruikt het de juiste elementen en mengt het ze, waardoor het een gelaagd en complex geheel vormt.

Daarnaast doet er een getalenteerde stemmencast mee die de karakters op mooie wijze tot leven wekt. Naast Yeun en Simmons horen we stemmen van bijvoorbeeld Sandra Oh (Killing Eve), Gillian Jacobs (Community) en Jason Mantzoukas (The Good Place). De leden van superheldenteam Guardians of the Globe (een fijne parodie op de Justice League uit de DC-stripverhalen) worden ingesproken door een groep (voormalige) acteurs uit The Walking Dead. De personages krijgen fantastische dilemma’s om mee te werken. De band tussen Mark en zijn vader komt goed naar voren, maar de beste momenten vind ik hoe Marks moeder Debbie (Oh) om moet gaan met het feit dat zowel haar man als haar zoon constant in levensgevaar verkeren en met een geheime identiteit moeten leven.

De derde verfilming van een Robert Kirkman-strip is wat mij betreft geslaagd. De animatieserie Invincible laveert moeiteloos tussen een oprechte superheldenserie en een keiharde parodie hierop. Daarnaast vergroten de strakke animatie en getalenteerde stemacteurs het plezier om hiernaar te kijken alleen maar verder. Amazon heeft nog geen jawoord gegeven op een eventueel tweede seizoen, maar van mij mogen ze.