Gevoel voor tumor - Seizoen 1

Toen we een paar maanden terug de eerste aflevering van Gevoel voor Tumor onder de loep namen, waren er duidelijk enkele mensen niet gediend van de manier waarop we de humor in deze reeks omschreven. Eerst en vooral willen we daarbij opmerken dat een eerste aflevering een introductie van een reeks is en de titel van de serie spreekt natuurlijk ook boekdelen. Het verhaal van die eerste aflevering beschrijft het leven van een onbezorgde student geneeskunde die houdt van uitgaan, rugby speelt en het goed doet bij de vrouwtjes. Daarnaast maken we kennis met zijn ouders en zus. Pa en ma hebben wat huwelijksproblemen en zuslief heeft een man met twee linkerhanden. Pas aan het eind van die eerste aflevering valt het verdict dat Tristan kanker heeft.



Een tweede belangrijk punt dat we willen aanhalen is dat het verhaal, dat gebaseerd is op ware gebeurtenissen, verteld wordt door Tristan zelf. Hijzelf vertelt heel zijn verhaal met een lach en een traan. Want wees maar zeker tijdens het vervolg van de reeks worden er heel wat traantjes gelaten zowel door Tristan als door zijn omgeving.

Toch blijft humor zijn plaats hebben in deze reeks. Aan het eind van de eerste aflevering rijdt hij tegen de wagen van Hanne (Marthe Schneider, Cordon). Haar grootvader Marcel (Vic De Wachter, Vossenstreken) ligt in het ziekenhuis met kanker en Tristan komt bij hem op de kamer te liggen voor zijn eerste chemo. Het is Marcel die met een gezonde dosis humor Tristan door die eerste moeilijke periode sleurt en die Hanne en Tristan dichter bij elkaar brengt. Na het ongevalletje op de ziekenhuisparking hadden de twee geen goed woord voor elkaar over. Marcel zorgt er echter voor dat het ijs ontdooit en Hanne en Tristan een koppel worden. Hanne wordt dan ook een grote steun voor Tristan in het verdere verhaal waarin hun liefde voor elkaar herhaaldelijk op de proef wordt gesteld door de ziekte van Tristan.

Na de vaststelling van de tumor bij Tristan doorlopen we in de afleveringen alle stappen die de jongeman moet ondergaan in zijn genezingsproces, van het invriezen van zijn spermacellen over de chemokuren tot en met een ultieme stamcellen therapie. Het is een verhaal van vallen en opstaan, met zowel positieve als negatieve, pakkende momenten. Tussendoor zien we ook hoe de levens van zijn ouders en zus evolueren en hoe zij met de ziekte van Tristan omgaan. Aan het eind van het verhaal komt alles goed met Tristan maar dat is jammer genoeg niet zo voor iedereen die geconfronteerd wordt met kanker.



Wat ook interessant was, waren de interviews op het eind van elke aflevering waarin jonge (ex-)kankerpatiënten spreken over hun beleving van de verschillende aspecten waarmee ze geconfronteerd werden tijdens hun genezingsproces. Daaruit bleek dat de makers zich goed hadden geïnformeerd over de medische maar ook over de menselijke aspecten die kanker met zich meebrengt.

De humor in Gevoel voor Tumor die verband houdt met de ziekte zelf, komt van de patiënten zelf. Dat ze die humor gebruiken, betekent ook dat ze blijven vechten tegen de ziekte. Die humor bij mensen met een ongeneeslijke ziekte is een fenomeen dat je ook bij mensen met andere, al dan niet levensbedreigende, chronische ziekten zal tegenkomen. Eens de humor verdwijnt, verdwijnt ook het plezier in het leven en geven de mensen de strijd op. Gevoel voor Tumor is een serie die mensen hoop kan geven maar ook die meer begrip zal opleveren voor mensen die leiden aan een ongeneeslijke kwaal.