6.5
Peter Rotthier geeft Emerald City - Eerste aflevering een 6.5.
23 januari 2017, 08:15 door Peter Rotthier
Emerald City - Eerste aflevering
Met Game of Thrones (GOT) is de voorbije jaren een nieuwe standaard gezet in serieland als het gaat over epische fantasy verhalen. Sindsdien is elk zichzelf respecterende Amerikaanse zender op zoek naar een antwoord dat minstens even sterk is en misschien zelfs GOT naar de kroon steekt. De nieuwste telg in de reeks pogingen is getiteld Emerald City en pretendeert ook effectief dat ze de concurrentie willen aangaan met het fenomeen Game of Thrones.
Een mens begint dan ook vol verwachting te kijken naar die eerste aflevering om dan een kleine veertig minuten later tot de vaststelling te komen dat de claim van Emerald City verzandt in een onbenullige pilot die weinig echte spanning biedt. Toch worden er die eerste aflevering voldoende verhaallijnen geopend om van Emerald City een prestigieuze reeks te maken. Om in de voetsporen van Game Of Thrones te treden zal men echter geen tandje, maar een heel gebit moeten bijsteken.
De makers van Emerald City hebben als leidraad gekozen voor het fantasy verhaal van De Tovenaar van Oz. Waarom ze die keuze gemaakt hebben, is mij onduidelijk want Emerald City is geen verhaal van een Dorothy die in een sprookjeswereld terecht komt, maar een verhaal van een Dorothy die eerder in een soort van de donkere middeleeuwen verzeild is geraakt nadat ze wordt opgepikt door een tornado.
Zodra Dorothy (Adria Arjona, True Detective) in de wereld van Oz terechtkomt, loopt het al mis. Haar oversteek kost het leven aan één van de heksen van het land waardoor ze direct verbannen wordt uit het land waar ze terecht gekomen is. De enige die haar zou kunnen helpen om terug naar haar normale leven te keren, is de tovenaar van Oz (Vincent D’Onofrio, Daredevil), dus gaat ze op pad om de man te vinden. Onderweg loop ze een onbekende tegen het lijf die gekruisigd is. Ze bevrijdt de man, doopt hem Lucas (Oliver-Jackson Cohen, World Without End) en samen gaan ze op pad. Tussendoor wordt ook duidelijk dat de tovenaar zelf heel wat kopzorgen heeft met het beest van Altijd dat zijn rijk bedreigt.
Deze aanhef moet dus het pad effenen voor een tiendelig stukje kijkplezier. De aanzet is er maar de uitwerking laat voorlopig nog te wensen over. Toch: wat nog niet is kan misschien nog komen, volgens mij zit er wel muziek in het verhaal.
Een mens begint dan ook vol verwachting te kijken naar die eerste aflevering om dan een kleine veertig minuten later tot de vaststelling te komen dat de claim van Emerald City verzandt in een onbenullige pilot die weinig echte spanning biedt. Toch worden er die eerste aflevering voldoende verhaallijnen geopend om van Emerald City een prestigieuze reeks te maken. Om in de voetsporen van Game Of Thrones te treden zal men echter geen tandje, maar een heel gebit moeten bijsteken.
De makers van Emerald City hebben als leidraad gekozen voor het fantasy verhaal van De Tovenaar van Oz. Waarom ze die keuze gemaakt hebben, is mij onduidelijk want Emerald City is geen verhaal van een Dorothy die in een sprookjeswereld terecht komt, maar een verhaal van een Dorothy die eerder in een soort van de donkere middeleeuwen verzeild is geraakt nadat ze wordt opgepikt door een tornado.
Om in de voetsporen van Game Of Thrones te treden zal men geen tandje, maar een heel gebit moeten bijsteken.
Zodra Dorothy (Adria Arjona, True Detective) in de wereld van Oz terechtkomt, loopt het al mis. Haar oversteek kost het leven aan één van de heksen van het land waardoor ze direct verbannen wordt uit het land waar ze terecht gekomen is. De enige die haar zou kunnen helpen om terug naar haar normale leven te keren, is de tovenaar van Oz (Vincent D’Onofrio, Daredevil), dus gaat ze op pad om de man te vinden. Onderweg loop ze een onbekende tegen het lijf die gekruisigd is. Ze bevrijdt de man, doopt hem Lucas (Oliver-Jackson Cohen, World Without End) en samen gaan ze op pad. Tussendoor wordt ook duidelijk dat de tovenaar zelf heel wat kopzorgen heeft met het beest van Altijd dat zijn rijk bedreigt.
Deze aanhef moet dus het pad effenen voor een tiendelig stukje kijkplezier. De aanzet is er maar de uitwerking laat voorlopig nog te wensen over. Toch: wat nog niet is kan misschien nog komen, volgens mij zit er wel muziek in het verhaal.
Over de auteur, Peter Rotthier
Peter Rotthier is begin jaren negentig in de muziekjournalistiek gerold. Bijna twintig jaar lang was hij hoofdredacteur van een Vlaams rock/metal tijdschrift dat naast muziek ook oog had voor randverschijnselen als games, films, series en strips. In de meer dan vijftig jaar dat hij al op deze aardbol loopt heeft hij al heel wat series de revue zien passeren. Alle genres kunnen zijn interesse wekken en krijgen enkele afleveringen om zich te bewijzen. Zijn favorieten van de voorbije jaren waren onder andere Braquo, Black Sails, Games Of Thrones, The Leftovers, Mafiosa, The Brink en Hell On Wheels, om er maar een paar te noemen.
Bekijk profiel van Peter Rotthier
