Death in Paradise – Seizoen 1
Als je een keuze moet maken tussen het grijze grauwe Engeland, of de tropische stranden van Saint-Marie, welke werkplek zou dan jouw voorkeur hebben? Juist… Iedereen kiest hier waarschijnlijk dezelfde optie, op Richard Poole na. De Britse politieagent (gespeeld door Ben Miller) heeft Londen door zijn aderen stromen en zou zijn land voor geen goud willen verlaten. Maar de baas beslist.
Op het moment dat een van zijn Britse collega’s op het Caribische eiland vermoord wordt aangetroffen, krijgt Poole deze zaak in zijn schoenen geschoven. Met frisse tegenzin begint hij aan deze klus, volledig in de veronderstelling dat hij na enkele dagen weer naar huis mag. Zo laat hij zijn bagage, die per ongeluk op het Londense vliegveld is achter gebleven, niet overkomen. Hij moet het wel enkele dagen uit kunnen houden met deze kleren. Voor hij het weet zou hij immers weer thuis zijn. Maar niets is minder waar.
Samen met zijn plaatselijke collega’s Fidel Best, Dwayne Myers en Camille Bordey is hij ineens de lokale politie-eenheid. Het optreden in zijn eerste moordzaak was zo doortastend, dat Poole voorlopig op het eiland ‘mag’ blijven. Zijn verblijf op de goudgele stranden voelt voor Richard echter alles behalve comfortabel. Hij weigert zich aan te passen aan de plaatselijke gewoontes en temperatuur, waardoor hij bijvoorbeeld ten alle tijden strak in pak zijn werk blijft doen. Of dat nou op kantoor is met 45 graden of op het strand als hij een reconstructie aan het doen is van een moordzaak.
De serie is typisch Engels en valt daarmee redelijk uit de mainstream Amerikaanse toon. De Engelse humor is droog en moet gewaardeerd kunnen worden. Death in Paradise is een politieserie, maar staat dichter bij een comedy dan bij een soort CSI.
Death in Paradise kijkt lekker weg, maar je moet geen moment proberen de serie en de denkwijzen te snappen. Richard lost bijvoorbeeld in de eerste paar afleveringen telkens de moord op, door een clue die hij krijgt van ‘het eiland’. De eerste keer is dat leuk, de tweede keer al iets minder en de derde keer wordt het vervelend. Verder heerst er in de hele serie een zogenaamde ‘Chill Man’ / Jamaica vibe. Life is easy en van druk maken is nog niemand zich beter gaan voelen is de ondertoon door alle afleveringen heen. Dit is ook precies het gevoel wat je moet hebben als je deze acht afleveringen gaat kijken.
Helaas voor Poole komt er begin 2013 een tweede seizoen van Death in Paradise. Door gebeurtenissen aan het einde van het eerste seizoen is Richard veroordeeld tot een langer verblijf in de hete zon, waardoor de BBC op dit moment volop bezig is met de nieuwe opnames. Voor in de koude winter die we ongetwijfeld weer tegemoet gaan, is het vooruitzicht om wat langer naar dit prachtige eiland te kunnen kijken, geen straf te noemen.
Op het moment dat een van zijn Britse collega’s op het Caribische eiland vermoord wordt aangetroffen, krijgt Poole deze zaak in zijn schoenen geschoven. Met frisse tegenzin begint hij aan deze klus, volledig in de veronderstelling dat hij na enkele dagen weer naar huis mag. Zo laat hij zijn bagage, die per ongeluk op het Londense vliegveld is achter gebleven, niet overkomen. Hij moet het wel enkele dagen uit kunnen houden met deze kleren. Voor hij het weet zou hij immers weer thuis zijn. Maar niets is minder waar.
Samen met zijn plaatselijke collega’s Fidel Best, Dwayne Myers en Camille Bordey is hij ineens de lokale politie-eenheid. Het optreden in zijn eerste moordzaak was zo doortastend, dat Poole voorlopig op het eiland ‘mag’ blijven. Zijn verblijf op de goudgele stranden voelt voor Richard echter alles behalve comfortabel. Hij weigert zich aan te passen aan de plaatselijke gewoontes en temperatuur, waardoor hij bijvoorbeeld ten alle tijden strak in pak zijn werk blijft doen. Of dat nou op kantoor is met 45 graden of op het strand als hij een reconstructie aan het doen is van een moordzaak.
De serie is typisch Engels en valt daarmee redelijk uit de mainstream Amerikaanse toon. De Engelse humor is droog en moet gewaardeerd kunnen worden. Death in Paradise is een politieserie, maar staat dichter bij een comedy dan bij een soort CSI.
Death in Paradise kijkt lekker weg, maar je moet geen moment proberen de serie en de denkwijzen te snappen. Richard lost bijvoorbeeld in de eerste paar afleveringen telkens de moord op, door een clue die hij krijgt van ‘het eiland’. De eerste keer is dat leuk, de tweede keer al iets minder en de derde keer wordt het vervelend. Verder heerst er in de hele serie een zogenaamde ‘Chill Man’ / Jamaica vibe. Life is easy en van druk maken is nog niemand zich beter gaan voelen is de ondertoon door alle afleveringen heen. Dit is ook precies het gevoel wat je moet hebben als je deze acht afleveringen gaat kijken.
Helaas voor Poole komt er begin 2013 een tweede seizoen van Death in Paradise. Door gebeurtenissen aan het einde van het eerste seizoen is Richard veroordeeld tot een langer verblijf in de hete zon, waardoor de BBC op dit moment volop bezig is met de nieuwe opnames. Voor in de koude winter die we ongetwijfeld weer tegemoet gaan, is het vooruitzicht om wat langer naar dit prachtige eiland te kunnen kijken, geen straf te noemen.
Over de auter, Dennis Korpel
Dennis kijkt graag tv-series, het liefst series die te zien zijn op USA Network. Dennis geeft graag zijn mening door het schrijven van recensies en helpt andere schrijvers door feedback te geven.
Bekijk profiel van Dennis Korpel
