True Detective - Seizoen 4

Winters Alaska is donker, onvriendelijk en onverbiddelijk, net als de mensen die er wonen. De mysterieuze dood van enkele wetenschappers laat een mijnstadje schudden op haar grondvesten. Ennis is een mijnstadje in Alaska. Ver verwijderd van de beschaving is het bestaan keihard. Boven de poolcirkel duurt de winterse poolnacht ruim twee maanden. Geen minuut zonlicht in de 65 dagen van november tot januari. Dat heeft een merkbaar effect op de mensen die daar in de bittere koude een bestaan hebben opgebouwd.

Op de eerste dag van de lange poolnacht komt een groep wetenschappers onder angstaanjagende omstandigheden om het leven. Hoe zijn ze omgekomen? Door wie of wat zijn ze de ijzige kou in gedreven? Wie of wat heeft ze vermoord en waarom? Chief Danvers zit met haar handen in het haar. En het wordt alleen maar vreemder.

De sfeer is duister, hard realistisch en surrealistisch tegelijk.

Er gaat weinig liefde verloren tussen de mijnwerkers en de oorspronkelijke bewoners. De kou en het harde bestaan laten geen vriendelijkheid toe in de dagelijkse contacten. Bijgeloof en ongeloof over onverklaarbare gebeurtenissen bieden voldoende voedsel aan discussies en rituelen. En daartussen door spelen herinneringen aan tragische herinneringen en een groeiende ongerustheid over de toekomst van de bevolking.

We volgen Danvers en haar ex-collega Evangeline Navarro (Kali Reis, Black Flies) in hun schurende en ongewenste samenwerking om dit raadsel op te lossen. Er spelen zaken uit het verleden tussen hen, maar wat precies ontdekken we pas laat in de serie. Ondertussen lijkt Danvers alles en iedereen tegen zich in het harnas te willen jagen. Inclusief haar puberdochter die beter lijkt te weten wat er echt in het stadje speelt dan haar pleegmoeder.

Dit is geen dertien-in-een-dozijn-serie. De naam van Jodie Foster (in de rol van Chief Liz Danvers) is een eerste signaal dat het met het budget en productiekwaliteit wel goed zit. Het script graaft diep in de menselijke psyche, iets dat de True Detective-reeks typeert. Verder is de interactie tussen Danvers en Navarro bijna voelbaar.

De eerste aflevering van het geliefde eerste seizoen van True Detective had een vreemde, onheilspellende sfeer die dat hele seizoen aanwezig bleef. Dat onheilspellende gevoel mag je wel met tien vermenigvuldigen voor dit nieuwe seizoen. De schrijvers lijken een bovennatuurlijke oorzaak voor de gebeurtenissen in Ennis, Alaska in gedachten te hebben gehad voor dit script. Dit seizoen is alleen daarom al bijzonder.

Is dit een goed seizoen? Ja en nee, zou ik zeggen.

Het begint als een kruising tussen The Thing en iets uit The Twilight Zone. De sfeer is duister, hard realistisch en surrealistisch tegelijk. Ennis is geen bestaande plaats en dat is maar goed ook. Tijdens de poolnacht gebeuren daar vreemde dingen. Mensen die allang dood zijn lopen er soms nog rond. Onverklaarbare gebeurtenissen zijn geen zeldzaamheid. En iedereen lijkt het normaal te vinden.

Is dit een goed seizoen? Ja en nee, zou ik zeggen. Elementen van de oorspronkelijke bewoners en hun cultuur spelen een belangrijke rol in Ennis. Dat kan ik zeker waarderen, net als hun strijd tegen de blanke, op geld beluste vreemdelingen.

Ik heb mij prima vermaakt tijdens de zes afleveringen, waarbij ik onbewust de kachel iets hoger zette dan anders. Toch had ik meer verwacht van de finale en de verklaring van alle gebeurtenissen. Dat is natuurlijk persoonlijk, dus ga vooral zelf kijken. Mijn favoriete True Detectives blijven echter toch Rust Cohle en Mary Hart uit het eerste seizoen.