The Walking Dead - Seizoen 7 (Eerste Deel)

Wanhoop. De eerste acht afleveringen van alweer het zevende seizoen zijn perfect met dit woord te beschrijven. Het gaat dan zowel om de verhaallijn als om wat er achter de schermen gebeurt. Negan heeft Rick en co. op brute wijze laten zien wie er eigenlijk de baas is en Rick kan niet anders dan toegeven dat hij verloren heeft. De situatie is uitzichtloos en elke vorm van verzet wordt de kop ingedrukt.

Ook achter de schermen lijkt men steeds wanhopiger te worden. Ze moeten en zullen die acht afleveringen vullen, desnoods worden ze nog langer. Toegegeven, het bronmateriaal zat dit keer ook niet heel erg mee. Het achttiende stripalbum, What Comes After, vormde de basis voor de eerste helft van het seizoen en dit is één van de mindere hoofdstukken. Maar toch hadden ze er meer van kunnen maken.

De ideeën zijn goed, maar nergens weet de uitvoering dat ook echt te zijn

Goede ideeën genoeg, maar het gaat mis tijdens de uitvoering. Het raakt de oppervlakte van wat echt goede televisie kan zijn, maar het duikt er nooit helemaal in. Neem de vierde aflevering: Negan komt voor het eerst sinds de dodelijke aanval langs om spullen op te halen en Rick nog even te tergen. Dit uitgangspunt is interessant en kan werken, maar het gerek, het onnodig heen en weer lopen van personages die er weinig toe doen, dat haalt de spanning er toch grotendeels uit.

Hetzelfde geldt eigenlijk voor de eerste aflevering. Eindelijk zijn we erachter gekomen welk personage een kopje kleiner gemaakt werd met een met prikkeldraad omwikkelde honkbalknuppel genaamd Lucille. De keuze was niet meer dan logisch, kijkend naar het bronmateriaal en wat er de afgelopen seizoenen is gebeurd en dat was prima. Toch waren het gerek en Negan die Rick probeert te breken niet allemaal nodig geweest. Ook waren er diverse klachten over dat het geweld in deze aflevering te ver ging. Zelf vond ik het nergens over de grens, maar dat is vooral persoonlijk.

Vorig seizoen hebben we nog niet zoveel van Negan gezien, behalve zijn prachtige monoloog. Nu krijgen we een volledig beeld en zien we waartoe Negan allemaal in staat is. Jeffrey Dean Morgan speelt sterk en de rol van Negan past hem als het leren jasje dat hij draagt. Maar er zit een probleem aan: het is teveel van het goede. In stripboeken werkt het zeker, maar op televisie moet je voorzichtiger zijn en het maniakale gedrag beter doseren. Daar vliegt hij soms uit de bocht, waardoor het ongeloofwaardig wordt. Hetzelfde geldt voor Xander Berkeley die de Hilltop-leider Gregory speelt. Het is een goede acteur en zijn narcistische houding werkt in de stripboeken, maar op televisie komt het teveel als een tekenfilmfiguur over.

Twee nieuwe spelers van wie ik wel kon genieten waren Ezekiel (Khary Payton) en Simon (Steven Ogg, de meeste mensen zullen hem waarschijnlijk kennen als Trevor uit de game GTA 5). Ezekiel is de leider van The Kingdom, een nieuwe gemeenschap van overlevenden. Het is een gewichtige rol, maar Payton kan hem goed dragen. Simon is een heerlijk personage. Zijn no-nonsense-houding bevalt me wel. Eigenlijk is hij het personage dat Dwight (Austin Amelio) had moeten zijn. Om heel eerlijk te zijn vind ik Amelio gewoon niet goed acteren. Jammer, want het valt duidelijk uit de toon vergeleken met de rest van de cast.

Ik ben voorzichtig optimistisch over de tweede helft, maar laat ik dat vooral niet te hard gaan roepen

Gelukkig waren er nog genoeg sterke momenten die The Walking Dead nog steeds de moeite waard maken. De introducties van Ezekiel en The Kingdom waren indrukwekkend, net als de interactie tussen Negan en Carl. Hoewel ik waarschijnlijk één van de weinigen was, kon ik best genieten van Tara’s solo-aflevering. Ook de midseason finale was sterk geeft onze personages (en de kijker) weer een sprankje hoop.

Laten we hopen dat het seizoen tijdens de tweede helft meer verbetering gaat tonen. Het lijkt erop dat ze materiaal van het stripalbum March To War gaan gebruiken, voor mij het hoogtepunt uit de Negan-verhaallijn in de comics. Ik ben voorzichtig optimistisch over de tweede helft, maar laten we dat vooral niet te hard gaan roepen.