The Residence is een serie die precies weet wat ze wil doen en doet dat vervolgens goed. Het is inmiddels een aantal jaar geleden dat Shondaland, het productiebedrijf van Shonda Rhimes (de producent achter hits als Grey's Anatomy, How To Get Away With Murder en Scandal) een deal sloot met Netflix. Dat bracht ons eerder als series als Bridgerton en Inventing Anna. En nu is daar dus ook The Residence. Is dat een waardige toevoeging?
The Residence is een klassieke zogeheten whodunnit. Er is een moord gepleegd, er zijn velen mogelijke daders en er komt een excentrieke detective de boel oplossen. Heerlijk (als het goed gedaan wordt)! Deze whodunnit speelt zich echter wel af in een leuke en bijzondere setting, namelijk: het Witte Huis.
In de eerste paar afleveringen wordt goed overgebracht hoe de machtsspelletjes in het Witte Huis worden gespeeld. Het vele personeel dat er rondloopt heeft allemaal zo hun werkgeheimen, werkrelaties en werkspanningen, maar vooral ook eigen ambities. Je werkt immers wel in het huis van de president van de Verenigde Staten. Voeg daar een 'high stakes' staatsdiner aan toe, plus een moord die tijdens dat staatsdiner wordt gepleegd, en je hebt een heerlijke serie.
Cupp is lekker recht voor haar raap, trekt zich van geen enkele hotemetoot wat aan en is ook nog eens een meesterlijke moordoplosser.
Het is ontzettend leuk om iets meer te leren over het Witte Huis en hoe er daar gewerkt wordt. De serie is geïnspireerd door een journalistiek boek dat een kijkje geeft in het leven van butlers, bedienden en andere professionals in het Witte Huis. Veel van wat er in de serie te zien is over het werkende leven is dus op waarheid gebaseerd, maar wel lekker gedramatiseerd natuurlijk. Het is grappig en interessant om te zien hoe het werkt in zo'n presidentieel huis. Alleen dat maakt de serie al leuk om naar te kijken.
Het verhaal wordt langs twee lijnen verteld. Enerzijds wordt lineair verteld wat er zich afspeelde tijdens het onderzoek, en anderzijds krijgen we tussendoor stukjes van een latere hoorzitting te zien, waarin verschillende personages hun versie van het verhaal vertellen. Dit zorgt voor een leuke dynamiek in de serie. Wat vooral ook komt door de komische en slimme manier van editen, tussen de twee vertelmanieren.
Wat er voor mij vooral uitspringt is de excentrieke detective van deze whodunnit. Hier heet zij Cordelia Cupp en wordt ze gespeeld door altijd sterke Uzo Aduba. Cupp is lekker recht voor haar raap, trekt zich van geen enkele hotemetoot wat aan en is ook nog eens een meesterlijke moordoplosser. Het is heerlijk om naar te kijken en met haar mee te filosoferen over wat er gebeurd zou zijn.
De serie is geïnspireerd door een journalistiek boek dat een kijkje geeft in het leven van butlers, bedienden en andere professionals in het Witte Huis.
En ook dat laatste maakt elke whodunnit leuk. Want wie heeft het nou gedaan? Alleen daarom wil je al verder kijken. Whodunnits hebben sowieso een wat luchtigere aanpak dan een drama of een thriller. Het is echt een mysterie. Denk aan Sherlock Holmes, Agatha Christie, of de Knives Out-franchise. Het kijkt lekker weg, ook voor tussendoor.
Al met al een prima toevoeging aan het genre, en bovendien erg leuk om een kijkje achter de schermen van het (fictieve) Witte Huis te krijgen. Ik ga snel verder kijken, want alle afleveringen zijn al te streamen op Netflix! Ik ben benieuwd wie de moordenaar is. Een 8.0!
Over de auteur, Lucas Verbunt
Lucas (1998) is een enthousiaste seriefanaat en afstuderend communicatie student. Hij beleeft veel plezier aan het kijken van, en schrijven over, series. Daarnaast leest hij ook graag een goed boek. Favorieten van Lucas zijn Orphan Black, Sense8, The Magicians, The Crown en Penny Dreadful.
