Hoewel The Paper nog niet het niveau van moederserie The Office heeft, is het een vermakelijke comedyserie met dezelfde elementen. Zowel de Amerikaanse als de Britse versie van The Office hebben ontzettend veel invloed gehad op kantoorcomedyseries. Elementen die in The Office goed werkten zagen we de jaren erna ook meer dan genoeg terug in soortgelijke series. Dat er ondanks de nodige remakes in al die jaren nooit een spin-off is geweest is wonderlijk, maar twaalf jaar na het einde van het origineel is die er dan eindelijk: The Paper.
In The Paper volgt dezelfde documentaire ploeg, als in The Office, de nieuwe collega's op de redactie van een plaatselijke krant in Toledo, Ohio. De Toledo Truth Teller was jarenlang toonaangevend voor de lokale journalistiek, maar tegenwoordig bevat de krant vooral advertenties, ingekochte persberichten en roddelnieuws over sterren. Wanneer de nieuwe hoofdredacteur Ned Sampson (Domhnall Gleeson) aantreedt, wil hij de traditionele journalistiek weer groot maken. Maar of zijn collega’s daar ook op zitten te wachten, dat valt te bezien.
The Paper heeft genoeg potentie om te groeien
The Office had in haar eerste seizoen ook even tijd nodig om haar draai te vinden en ook hier zien we dat. Zeker in het begin weten nog niet alle grappen echt te landen en is het heel erg wennen aan de nieuwe personages. Desalniettemin is het boeiend genoeg om in het begin door te blijven kijken.
De meeste acteurs doen het prima, met Domhnall Gleeson en Chelsea Frei voorop. Ook doet Sabrina Impacciatore het goed. Ja, haar personage is ontzettend irritant, maar dat is volledig de bedoeling. Nog niet iedereen krijgt evenveel verdieping en schermtijd en dat is jammer. Ik zie echter nog genoeg ruimte voor secundaire personages om zich te ontwikkelen in toekomstige seizoenen.
Naarmate het seizoen vordert is een stijgende lijn duidelijk te zien. In de tweede helft weet The Paper de juiste balans te vinden tussen absurde situaties, kantoorlol en snoeiharde satire op de journalistiek. Hierbij is het hoogtepunt de achtste aflevering, waarin de redactie een misstand aan de kaak probeert te stellen veroorzaakt door het moederbedrijf van de Toledo Truth Teller. Ook de finale is sterk, zowel op het gebied van humor als op het gebied van personageontwikkeling.
Hoewel dit een spin-off is, weet het goed op eigen benen te staan
Hoewel dit een spin-off van The Office is, weet het prima op eigen benen te staan. Toch zijn er nog genoeg verbindingen met de moederserie en in de eerste aflevering neemt men de kijker uitgebreid bij de hand. Aan de ene kant is het een fijne epiloog op The Office, maar het was misschien niet helemaal nodig geweest. Vanaf aflevering twee laat men de moederserie bijna volledig los en gaat The Paper grotendeels zelfstandig verder. Toch is het leuk dat Oscar (Oscar Nunez) uit de moederserie ook hier te zien is.
The Paper heeft nog niet het niveau van The Office in haar hoogtijdagen. Toch is het prima kijkvoer dat genoeg leuke dingen doet met het gegeven van een krantenredactie. Nog voor de première heeft Peacock de serie vernieuwd met een tweede seizoen, en dat is mooi nieuws. Veel series die niet gelijk een hit zijn worden tegenwoordig snel weer stopgezet, maar het is fijn dat Peacock The Paper de ruimte gunt om verder te groeien, want die potentie heeft het zeker.
Over de auteur, Hessel Hoekstra
Hessel is bioloog en kan vol passie vertellen over planten, dieren en alles wat leeft. Waar hij ook veel over kan vertellen zijn series. Als recensent voor MijnSerie kan hij zijn liefde voor series uitstekend combineren met zijn passie voor schrijven. Hij houdt van series van alle genres uit alle landen, maar heeft een zwak voor Britse series. Zijn favoriete series zijn Doctor Who, His Dark Materials en Line of Duty. Zijn favoriete boom is de zomereik.
