The Last Kingdom - Seizoen 4

De serie die is gebaseerd op een reeks historische romans van Bernard Cornwell, The Saxon Stories zit inmiddels alweer in het vierde seizoen. De televisieserie weet historische gebeurtenissen over het algemeen erg goed te mengen met fictie. Drie seizoenen lang ging de kwaliteit gestaag omhoog. Dit vierde seizoen is helaas toch een beetje een trendbreuk. De kwaliteit daalt iets en levert een gemiddeld seizoen op. Zonder hopelijk teveel spoilers weg te geven vertel ik hieronder waarom.

Dit vierde seizoen is helaas toch een beetje een trendbreuk.

Uhtred van Bebbanburg keert dit seizoen terug naar Bebbanburg. De langverwachte strijd vindt in het eerste deel van dit seizoen plaats. In een soort Game Of Thrones aflevering wordt de strijd gestreden. De uitkomst is mogelijk anders dan je als kijker had gehoopt of verwacht. In het tweede deel van dit seizoen is het thema meer de strijd tussen Mercia en Wessex. De derde partij zijn natuurlijk de Denen. De strijd tegen hen zorgt ervoor dat er onverwachte allianties gesloten worden. Nadat de rust lijkt teruggekeerd komt er een nieuw gevaar op de Engelse koninkrijken af. Daarnaast zorgt de interne machtsstrijd ervoor dat deze koninkrijken minder scherp zijn in het bewaken van hun grenzen. Het gevolg is desastreus.



Helaas is het dit seizoen op de een of andere manier minder spannend en overtuigend. De inspiratie lijkt regelmatig voort te komen uit andere boeken of televisieseries. Game Of Thrones is al genoemd, maar de interne machtsstrijd lijkt ook erg op die van een serie als The Borgias. Wat ook opvalt is dat de gevoelens van ruwe bolsters ineens wel heel erg opspelen als het hun familie en beste vrienden betreft. In een tijd waarin dood en verderf een belangrijk onderdeel van het leven zijn verwacht je dat mensen er anders mee omgaan dan nu. In The Last Kingdom wordt de dood of de ontvoering van familie opgeblazen tot een emotionele rollercoaster. Hoofdrolspelers kunnen niet meer nadenken en lethargie of ondoordachte strategie is hun deel. Zelfs de stoere Uhtred vervalt in een diepe depressie als een voor hem belangrijk persoon overlijdt. Opvallend is dat hij die depressie net zo makkelijk helemaal vergeet als er actie ondernomen moet worden om iemand te beschermen. Ineens is de rouw helemaal verdwenen en komt dit gevoel van verlies het hele seizoen niet meer terug.

In een tijd waarin dood en verderf een belangrijk onderdeel van het leven zijn verwacht je dat mensen er anders mee omgaan dan nu.

Ander punt van kritiek is dat Uhtred nog steeds gebruikt wordt als de vliegwiel van (bijna) alles. Zelfs de overdracht van een koninkrijk kan niet zonder de inbreng van Uhtred. Verder wordt een door ontvoering verkregen ijzersterke onderhandelpositie ingeruild voor Uthred. Hij toont zich bereidwillig zijn leven in te zetten voor een ongewone ruil. Op dit soort momenten wint de ongeloofwaardigheid het van de goed bedachte fictie. De kracht van The Last Kingdom wordt daarmee ook haar zwakte. Helaas komt dat dit seizoen meer voor dan de seizoenen hiervoor.

The Last Kingdom blijft ondanks de kritiek een fijne historische televisieserie. De gevechten en de setting waarin het afspeelt zien er realistisch uit en het verhaal heeft over het algemeen gezien voldoende wendingen om tot het einde spannend te blijven. De eerste drie seizoen hebben de lat echter hoog gelegd en dit vierde seizoen kan er helaas niet helemaal aan voldoen. Blijft staan dat ik echter net zo gespannen uitkijk naar het volgende seizoen, want het verhaal heeft nog veel te bieden. Bovendien is de kwaliteit van de voorgaande seizoenen hopelijk niet verdwenen en krijgen we vanaf nu weer een stijgende lijn.