Sweetpea introduceert crimedy! De centrale zin in deze serie is: 'mensen die ik wil vermoorden'. Elke aflevering start met die zin. Rhiannon (uitstekende rol van Ella Purnell) is en voelt zich onzichtbaar. Ze hangt sterk op haar vader en hond. Wanneer beide onder verschillende omstandigheden overlijden voelt Rhiannon zich eenzaam. Op haar werk voelt ze een grote afstand tot haar collega's. In haar privéleven moddert ze maar wat aan. Als haar grootste kwelgeest uit het verleden weer op haar pad komt, verandert haar gemoedstoestand. Het moment dat ze breekt komt dichterbij.
Sweetpea speelt uitstekend met de opvallende ogen van Ella Purnell. Ze worden nog groter dan ze eigenlijk al zijn. Haar gelaatstrekken worden harder naarmate haar personage alle remmen losgooit. De schokkende gebeurtenissen volgen elkaar snel op. De plotwendingen zijn ongelooflijk leuk gevonden. Onhandigheid krijgt een centrale plek. Het toeval helpt ook regelmatig een handje. Het voordeel van Sweetpea is dat alle lugubere gebeurtenissen bedekt worden met een eigenzinnige humoristische toon. Het werkt omdat Ella zich daar uitstekend in weet te manifesteren. Het monster blijft ook kwetsbaar en zielig.
Sweetpea speelt met thema's als pesten en wraak.
De relaties van Rhiannon met andere mensen staat altijd in het teken van onzekerheid. Haar kwelgeest uit het verleden krijgt overal de schuld van. Terecht of niet terecht is al lang niet meer de vraag. Rhiannon voelt veel voor de verkeerde jongen. Hij ziet haar niet en heeft haar gebruikt. Toch keert ze telkens naar hem terug. Wanneer de transformatie van Rhiannon vorm krijgt, komen de machtsverhoudingen in een ander daglicht te staan. Als een andere jongen in haar leven komt ziet ze hem eigenlijk nauwelijks staan. Het komt niet in haar op dat iemand haar leuk vindt.
Sweetpea speelt met thema's als pesten en wraak. Beide hebben een centrale plek. Naarmate Rhiannon zich steeds meer manifesteert, wordt ze ook (logischerwijs) meer gezien. Soms te laat. Haar onschuldige uitstraling en het feit dat ze klein van stuk is zorgen ervoor dat veel mensen haar nergens van verdenken. Degenen die dit wel doen worden niet geloofd. Het zorgt ervoor dat Rhiannon meer kan doen dan de gemiddelde medemens. Toch is het de vraag of ze overal mee weg gaat komen. Het einde van dit eerste seizoen geeft daar een passend antwoord op.
Door de aanpak is Sweetpea een ongebruikelijk leuke serie over moord en doodslag. De herkenbare Britse humor zorgt ervoor dat alles net even meer uitvergroot wordt. Wat normaal ongeloofwaardig is, wordt nu juist datgene waarom je voor de televisie zit te lachen. Geweld is niet komisch, maar de omstandigheden waardoor iemand tot grof geweld komt kunnen best humoristisch in beeld gebracht worden.
Door de aanpak is Sweetpea een ongebruikelijk leuke serie over moord en doodslag.
Toch kent de serie ook een serieuze ondertoon. Pesten, de uitbarsting van geweld en het gedrag op de werkvloer worden pijnlijk uitgelicht. Het maakt Rhiannon uiteindelijk tot wie ze is. Iemand die wraak nodig heeft om in het reine met zichzelf te komen. Natuurlijk is de wijze waarop niet goed te praten. Dat je dit toch lang blijft doen door de situatie waarin Rhiannon zit, is eigenlijk opvallend. Sweetpea is daarom leuk maar confronterend tegelijk.
Gelukkig komt er een tweede seizoen want dit (einde) schreeuwt om meer. Crimedy, crime en comedy op haar best.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
