Verdienen de trage paardjes (Slow Horses) nog altijd hun haver, of wordt het tijd voor de lijmfabriek? De Slow Horses krijgen ditmaal een uitdaging van jewelste voor hun kiezen. Hun levens en dat van vele anderen staan op het spel. Dat vraagt het uiterste van hun beweerdelijk magere talenten.
Wie de eerste vier seizoenen heeft gezien is het met mij eens. Jackson Lamb is geen toonbeeld van goed werkgeverschap. Lui, zeer onhygiënisch, bot en grof gebekt; je zult hem maar als baas hebben. Zelf vindt hij dat het probleem vooral bij zijn werknemers ligt. Ze zijn in zijn ogen niet getalenteerd, nauwelijks capabel en zeker geen topteam. Want anders zaten ze niet in Slough House, toch?
Als voormalig topagent heeft hij zeker enig recht van spreken. Toch moet hij ook ergens een zacht plekje in zijn hart hebben voor dit groepje misfits. Als zij door iemand van buiten bedreigd worden, dan staat hij pal achter ze. Kneusjes of niet, het zijn wel zíjn kneusjes, al zou hij ze dat nooit zeggen.
Dit seizoen gaat van start met een laffe, bloedige aanslag. MI5 komt in actie, maar het motief van de dader is misschien niet wat het lijkt. De agenten staan feitelijk met lege handen en het onderzoek hapert. De politieke druk is groot; er moeten rap antwoorden komen en arrestaties!
Bij een paar van de Slow Horses groeit het vermoeden dat ook Roddy Ho (Christopher Chung) doelwit dreigt te worden van een aanslag. Jackson en de rest van het team zijn een stuk lastiger te overtuigen. Dan volgen meer aanslagen en de bewijslast begint zich op te stapelen. Het wordt duidelijk dat er iets groots gaande is.
Het wordt allemaal nog erger als MI5 het vermoeden krijgt dat Roddy betrokken is bij de serie aanslagen. Dit zorgt ervoor dat het hele team verdacht is en in hun vrijheid beperkt wordt. De Slow Horses moeten er alles aan doen om de waarheid te achterhalen. De daders moeten gevonden worden voor het te laat is.
Ook dit seizoen is weer een mix van humor en spanning. Het is knap hoe onderhoudend de groep disfunctionele agenten kan zijn terwijl ze de waarheid proberen te achterhalen. Als carrière-agenten zijn ze misschien mislukt, maar hun instincten zijn er niet minder om.
Voor de kritische kijker is dit seizoen misschien af en toe wat tweedimensionaal. Toch blijven de avonturen van de tweederangs agenten met hun slonzige chef garant voor een paar lekkere kijkavonden. Ik geniet nog altijd van het onderlinge bekvechten en de typisch karaktereigenschappen van dit team.
Daarnaast hoop ik wel dat het volgende seizoen iets meer doet met de intriges hoger in de organisatie en de politiek. Ook zou ik meer willen weten over het verleden van de Slow Horses. Wat meer diepte in het script kan de serie alleen nog maar beter maken.
Over de auteur, Conan Miller
Conan geeft het toe; hij is verslaafd. Verslaafd aan boeken, motorrijden, koken en het kijken naar films en tv-series. Hij verdient zijn geld met schrijven en vertalen. Na een bachelor Vertaler Engels is hij zich gaan verdiepen in geneeskunde als specialisme. Verder sport hij al zolang hij zich kan herinneren en is hij sinds zijn achtste bezig met verschillende vechtkunsten. Als hij tijd over heeft reist hij graag op twee wielen door Europa, samen met de liefde van zijn leven. Hij leeft zijn leven volgens het adagium “Mens sana in corpore sano”, ofwel: een gezonde geest in een gezond lichaam. Dat is hard werken, maar de beloning is er ook naar.
