7
Wichita van Rijkom geeft Shadowhunters - Eerste aflevering een 7.
3 februari 2016, 11:55 door Wichita van Rijkom
Shadowhunters - Eerste aflevering
Nadat ik de film The Mortal Instruments: City Of Bones zag, wilde ik gelijk weten of er een vervolg zou komen. Ik vond het verhaal geweldig, maar helaas bleek de film niet succesvol genoeg voor een tweede deel. Gelukkig werd al gauw duidelijk dat er wel interesse was in een tv-serie en sinds januari van dit jaar is die serie er dan ook eindelijk met de naam Shadowhunters. Gebaseerd op The Mortal Instruments boekenserie van Cassandra Clare vertelt Shadowhunters het verhaal van Clary Fray (Katherine McNamara, Happyland), een meisje dat we leren kennen op haar 18e verjaardag, vlak voordat haar leven op z’n kop komt te staan. Shadowhunters is te zien op de Amerikaanse zender Freeform (voorheen ABC Family) en hier in Nederland gelijktijdig te volgen via Netflix.
[image-54410]
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de boeken uit deze serie nooit heb gelezen, maar wel door het zien van de film al een klein deel van het verhaal ken. Shadowhunters volgt niet de gebruikelijke verhaallijnen die we in het verleden in de boeken en film hebben kunnen zien. De belangrijke gebeurtenissen blijven hetzelfde, maar de volgorde waarin alles plaatsvindt en ook enkele kleine verrassingen in het plot zorgen er voor dat deze serie interessant moet blijven voor liefhebbers van het originele verhaal. Of dit zal lukken weet ik niet. De kijkcijfers zijn tot dusverre helaas niet best en de reacties die ik online ben tegen gekomen zijn erg wisselend. Mensen vinden de serie of geweldig of helemaal niks, beide meningen kan ik ook eigenlijk wel goed begrijpen. Inmiddels heb ik de eerste drie afleveringen gezien, dus ben ik zelf al iets verder in het verhaal, maar voor deze recensie focus ik mij even alleen op de pilot. Een eenduidig oordeel vellen over deze aflevering bleek achteraf gezien nog knap lastig, zeker omdat de kwaliteit soms alle kanten op vloog.
Zelf heb ik zitten smullen bij het zien van de eerste beelden, de decors zien er erg goed uit en dit genre trekt mij altijd zeer. Hoewel ik zo mijn twijfels had over sommige castingskeuzes moet ik zeggen dat ik ook alle karakters wel goed bij hun rollen vind passen (in het bijzonder Emeraude als Isabelle). Wanneer ik echter objectief naar de serie ga kijken heb ik toch een ander oordeel. De scripts zijn af en toe wel erg afgezaagd en het acteerwerk is soms echt zwak te noemen. Er is tot dusverre weinig spanning voelbaar en sommige scenes lijken wat geforceerd. Toch blijf ik ondanks alle kritische punten wekelijks uitkijken naar de volgende afleveringen. Omdat ik vind dat een recensie best wel iets van een eigen mening mag bevatten heb ik als eindcijfer een gemiddelde genomen van mijn persoonlijke mening en alle genoemde kritische punten. Vandaar dat ik uiteindelijk toch op een nette voldoende ben uitgekomen. Met maar liefst zes boeken is er meer dan genoeg materiaal om meerdere seizoenen mee te maken, iets wat ik hoop dat ook zal gebeuren, maar laten we eerst maar even de rest van dit eerste seizoen afwachten.
[image-58959]
Clary is een kunstenares die samenwoont met haar alleenstaande moeder Jocelyn (Maxim Roy, 19-2). Haar beste vriend is Simon Lewis (Alberto Rosende), een jongen die ogenschijnlijk meer dan vrienden zou willen zijn met Clary, die dit zelf overigens niet door lijkt te hebben. Wanneer Clary op haar verjaardag de mysterieuze Jace Wayland (Dominic Sherwood) tegen het lijf loopt, komt ze voor het eerst in aanraking met schaduwjagers. Deze wezens, half engel en half mens, zijn meestal onzichtbaar voor de gewone medemens (ook wel normloos genoemd) terwijl ze de wereld tegen demonen uit de onderwereld zoals vampiers en weerwolven beschermen. De chemie tussen Clary en Jace is al gauw voelbaar en alvast een kleine spoiler… dit is iets dat zeker een belangrijke rol zal spelen tijdens de rest van de serie. Clary komt er achter dat ze zelf ook een schaduwjager is en dat haar nog heel wat te wachten staat nu ze eindelijk oud genoeg is om de waarheid over zichzelf en haar verleden te weten te komen.Zelf heb ik zitten smullen bij het zien van de eerste beelden, de decors zien er erg goed uit en dit genre trekt mij altijd zeer.
[image-54410]
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de boeken uit deze serie nooit heb gelezen, maar wel door het zien van de film al een klein deel van het verhaal ken. Shadowhunters volgt niet de gebruikelijke verhaallijnen die we in het verleden in de boeken en film hebben kunnen zien. De belangrijke gebeurtenissen blijven hetzelfde, maar de volgorde waarin alles plaatsvindt en ook enkele kleine verrassingen in het plot zorgen er voor dat deze serie interessant moet blijven voor liefhebbers van het originele verhaal. Of dit zal lukken weet ik niet. De kijkcijfers zijn tot dusverre helaas niet best en de reacties die ik online ben tegen gekomen zijn erg wisselend. Mensen vinden de serie of geweldig of helemaal niks, beide meningen kan ik ook eigenlijk wel goed begrijpen. Inmiddels heb ik de eerste drie afleveringen gezien, dus ben ik zelf al iets verder in het verhaal, maar voor deze recensie focus ik mij even alleen op de pilot. Een eenduidig oordeel vellen over deze aflevering bleek achteraf gezien nog knap lastig, zeker omdat de kwaliteit soms alle kanten op vloog.
Naarmate Clary meer leert over schaduwjagers ontmoet ze ook andere leden uit deze wereld. Alec (Matthew Daddario) en Isabelle Lightwood (Emeraude Toubia) vormen samen met Jace een sterk trio schaduwjagers, en ook de goede familievriend Luke Garroway (Isaiah Mustafa, Sirens) blijkt bijzondere krachten te hebben. Allen zullen moeten samenwerken om niet alleen Clary te helpen maar ook de wereld te redden van de kwaadaardige Valentine Morgenstern (Alan Van Sprang, The Tudors) die op zoek is naar een magische levensbeker. Een beker waar Clary’s moeder waarschijnlijk meer van af weet. Als laatste is er dan ook nog een belangrijke rol weggelegd voor het karakter Magnus Bane (Harry Shum Jr., Glee), een magiër die we tijdens de eerste afleveringen nog niet zo heel veel voorbij zien komen maar die uiteindelijk ook een cruciale rol zal spelen. Het klinkt misschien wat vaag en ingewikkeld maar geloof me het is best goed te volgen allemaal.Omdat ik vind dat een recensie best wel iets van een eigen mening mag bevatten heb ik als eindcijfer een gemiddelde genomen van mijn persoonlijke mening en alle genoemde kritische punten.
Zelf heb ik zitten smullen bij het zien van de eerste beelden, de decors zien er erg goed uit en dit genre trekt mij altijd zeer. Hoewel ik zo mijn twijfels had over sommige castingskeuzes moet ik zeggen dat ik ook alle karakters wel goed bij hun rollen vind passen (in het bijzonder Emeraude als Isabelle). Wanneer ik echter objectief naar de serie ga kijken heb ik toch een ander oordeel. De scripts zijn af en toe wel erg afgezaagd en het acteerwerk is soms echt zwak te noemen. Er is tot dusverre weinig spanning voelbaar en sommige scenes lijken wat geforceerd. Toch blijf ik ondanks alle kritische punten wekelijks uitkijken naar de volgende afleveringen. Omdat ik vind dat een recensie best wel iets van een eigen mening mag bevatten heb ik als eindcijfer een gemiddelde genomen van mijn persoonlijke mening en alle genoemde kritische punten. Vandaar dat ik uiteindelijk toch op een nette voldoende ben uitgekomen. Met maar liefst zes boeken is er meer dan genoeg materiaal om meerdere seizoenen mee te maken, iets wat ik hoop dat ook zal gebeuren, maar laten we eerst maar even de rest van dit eerste seizoen afwachten.
[image-58959]
Over de auteur, Wichita van Rijkom
Wichita, geboren in 1991, is een groot dierenliefhebber, die daarnaast ook erg houdt van schrijven en tv-series kijken. Ze is ondanks haar leeftijd helaas alweer ruim vijftien jaar arbeidsongeschikt en vindt daardoor veel afleiding en plezier in het kijken naar tv programma’s. Een perfecte combinatie als het aankomt op het recenseren voor MijnSerie. In het verleden heeft zij al eens meegeschreven aan een boek over een van haar ziektes en sinds begin 2013 schrijft zij recensies voor deze site. Door het vele reizen in haar jeugd en de internationale contacten die zij haar hele leven lang al heeft is Engels altijd als een tweede taal voor haar geweest. Om die reden schrijft zij af en toe niet alleen in het Nederlands maar ook in het Engels recensies voor MijnSerie.
Bekijk profiel van Wichita van Rijkom
