Poker Face seizoen twee is complete chaos, maar dan wel op de goede manier. Na een al absurd en soms wat ontspoord eerste seizoen, is seizoen twee al helemaal compleet losgeslagen. Telkens als je denkt te weten waar het seizoen heen gaat, verandert er iets. In sommige afleveringen blijft de wekelijkse zaak trouw aan het beproefde format, op andere momenten gaat het een andere kant op. Maar alles is doordrenkt in een sausje van chaos. Seizoen twee overtreft seizoen één met zijn veelzijdigheid en verrassingen.
Alles is doordrenkt in een sausje van chaos
Aan het einde van seizoen één zagen we Charlie opnieuw in de problemen komen en op de vlucht slaan. Hoewel je misschien zou verwachten dat seizoen twee hetzelfde verloopt als seizoen één, leren we al snel dat dit niet het geval is. Zonder al te veel te verklappen, wordt het tweede deel veel meer een spirituele reis voor Charlie dan een vlucht voor de maffia. Ze wordt in deze reis bijgestaan door nieuwe vrienden, een stem op de radio, en een alligator.
De rode draad in het verhaal verdwijnt af en toe naar de achtergrond, maar is zeker wel aanwezig. De seizoensfinale is net zo ontspoord als de rest van het seizoen, grenzend aan absurdisme. Nee, dit seizoen gaat geen prijzen winnen voor realisme, maar dat was ook duidelijk niet de bedoeling. Een vagebond die leugens herkent was überhaupt nooit de meest realistische premisse. Toch waren sommige fans wat teleurgesteld dat de soms duistere randjes van vorig seizoen plaats hebben gemaakt voor komedie in dit seizoen. Ik vond het echter top.
Het helpt dat Rian Johnson een erg goede regisseur is, en hulp heeft van een aantal andere erg goede regisseurs. De shots zijn bijna altijd prachtig, de kleuren helder en aanwezig, en de muziek perfect. Elke aflevering voelt als een kleine film door de manier waarop hij is opgenomen en gepresenteerd wordt.
Deze acteurs spelen hun losgeslagen personages met flair in de diverse verhaallijnen. Waar het format vorig seizoen wat repetitief werd bevonden door sommigen, zorgt dit seizoen voor wat afwisseling. Soms laat de eerste akte wat meer van de misdaad zien, soms wat minder. Soms wordt het drie-akteformat volledig op zijn kop gezet. Soms wordt er geen mens vermoord, maar een woestijnrat (rip, little Joseph). En soms, heel soms, is de moordverdachte een alligator onder invloed van cocaïne. Samengevat is dit seizoen een wilde rit.
Kortom, een heerlijk losgeslagen tweede seizoen waarin de makers erin slagen hun beproefde format op zijn kop te zetten en toch fantastische televisie te maken. Een absolute aanrader als je op zoek bent naar wat waanzin op tv; en vertrouw er maar op dat Charlie alle bullshit benoemt.
Het tweede seizoen is vanaf 17 juli 2025 te streamen op SkyShowtime.
Over de auteur, Nienke de Boode
Ooit begon ze met het kijken van NCIS, CSI en Bones, daarna is de liefde voor het kijken van series uitgegroeid tot wat het is vandaag, met tientallen series die gevolgd moeten worden. Nu kan je Nienke altijd midden in de nacht wakker maken voor een goede crime serie, maar ze is ook zeker niet de beroerste om eens wat nieuws uit te proberen. Komedie en fantasy doen het ook altijd goed bij haar. Sinds oktober 2014 schrijft ze ook voor MijnSerie om haar liefde voor series en schrijven te combineren.
