Mindhunter - Seizoen 1

Mindhunter vraagt om geduld. De serie komt erg traag op gang en toch is het slim om vol te houden. Mindhunter is geen serie die het moet hebben van het typische 'wie heeft het gedaan' en ook niet van gruwelijke, bloederige moorden die wellustig in beeld gebracht worden. Mindhunter moet het hebben van de dialoog over moorden en de ontdekking dat de psyche van seriemoordenaars complexer is dan gedacht.

De eerste waarschuwing vooraf is dat David Fincher (Se7en, Zodiac en House Of Cards) achter deze serie zit. Zijn films en series zijn niet bepaald dertien in een dozijn te noemen. Actie en expliciete beelden van moorden worden handig ontweken. Fincher heeft het namelijk tot kunst verheven om spanning te creëren zonder de standaard aanpak. De belofte dat er iets staat te gebeuren is namelijk spannender dan de feitelijk daad.



Mindhunter zit vol met die belofte. Aan het begin van elke aflevering wordt een op het oog ietwat sullig personage in beeld gebracht die kwaad in de zin heeft. Het lijkt duidelijk dat de hoofdpersonages van de serie deze man ooit tegen gaan komen. De vraag is echter: wanneer?

Holden Ford (Jonathan Groff, Glee) is een jonge ambitieuze rechercheur. Altijd strak in het (blauwe) pak. Het prototype FBI agent. Zijn interesse in

Mindhunter is een top serie voor de diehards die niet af te leiden zijn door de hoeveelheid dialogen en het gebrek aan makkelijk opgevoerde spanning en sensatie.

seriemoordenaars wordt niet door iedereen begrepen binnen het conservatieve FBI-bolwerk. Gedragswetenschapper en oudere collega Bill Tench (Holt McCallany, Blue Bloods) ziet potentie in de theorieën van Ford. Dit opent uiteindelijk de deur binnen de FBI om meer tijd te besteden aan het onderzoek naar de psyche van seriemoordenaars.

Dit onderzoek houdt in dat beide heren interviews houden met seriemoordenaars. De eerste die onderzocht wordt, is de praatgrage Ed Kemper (Cameron Britton, Stitchers). Zijn relaas over de achtergrond van zijn wel heel brute moorden geeft het onderzoek een nieuwe impuls.

Om de methode van ondervragen te verbeteren wordt er contact gezocht met wetenschapper Wendy Carr (Anna Torv, Fringe) en haar inbreng wordt uiteindelijk groter dan gedacht.



Opvallend is verder dat de persoonlijke omstandigheden van de hoofdpersonages een belangrijke rol spelen. Holden Ford ontmoet een vriendin die in alles zijn tegenpool is. Holden zit strak in de leer en is introvert, zij experimenteert met drugs, seks en is extravert. De thuissituatie van Bill Tench verklaart mogelijk waarom hij geïnteresseerd is in gedragswetenschappen. Wendy blijkt lesbisch, terwijl de heren, vooral Holden, ongemakkelijk om haar heen draaien.

Mindhunter is een serie die moet groeien. Het trage tempo wordt op den duur de grootste kracht van de serie. De gelaagdheid van het verhaal maakt dat de kijker gebiologeerd raakt en de serie wel uit moet kijken. De serie voelt in alles een beetje ongemakkelijk. De beelden zijn gelig en helemaal in lijn met de jaren zeventig, de tijd waarin deze serie zich afspeelt. De onderhuidse spanning tussen de hoofdpersonages onderling en de seriemoordenaars aan de andere kant maken het een interessant steek- en schouwspel. Mindhunter is een topserie voor de diehards die niet af te leiden zijn door de hoeveelheid dialogen en het gebrek aan makkelijk opgevoerde spanning en sensatie.