Het derde seizoen van Lost in Space vormt een mooie afsluiting van deze Netflix sciencefictionserie. Na twee jaar wachten verscheen het derde en laatste seizoen van Lost in Space in december 2021 eindelijk op Netflix. Dit seizoen telt acht afleveringen, in tegenstelling tot de eerste twee seizoenen - die hadden er elk tien. In de serie starten we een jaar na de gebeurtenissen van het vorige seizoen. Alle kinderen van de ruimtefamilies zijn inmiddels op een redelijk bewoonbare planeet neergestreken.
Daar hebben ze onder leiding van Judy Robinson (Taylor Russell, Falling Skies) hun bestaan georganiseerd en winnen ze titanium zodat Will Robinson (Maxwell Jenkins, Reacher) samen met zijn robot hun ruimteschip de Jupiter kan repareren. De enige meerderjarige op de planeet is dokter Smith (Parker Posey, Louie). Zij heeft zich op listige wijze onder de kinderen weten te manoeuvreren. Op de planeet lijkt zij zich echter te hebben geschikt in haar rol als lerares voor de allerjongsten.
Ondertussen zijn John (Toby Stephens, Black Sails) en Maureen Robinson (Molly Parker, House of Cards) en Don West (Ignacio Serricchio, Bones) lichtjaren van hen verwijderd en op zoek naar materiaal om hun ruimteschepen te repareren. Samen met de andere volwassenen verzamelen ze materiaal van het wrak van de Resolute en van de dichtstbijzijnde planeet. Daar moeten ze oppassen dat ze niet te pakken worden genomen door het leger robots dat op zoek is naar Will Robinson, en daarbij iedereen uit de weg ruimt die ze tegenkomen. De volwassenen hopen dat ze samen met hun kinderen naar de veilige planeet Alpha Centauri kunnen gaan, maar zijn desnoods bereid om hun eigen leven op te offeren om te voorkomen dat de robots hen daar naartoe volgen.
De acht afleveringen verschillen nogal in lengte. Dat is mooi, want elk verhaal krijgt zo de aandacht die het verdient. In de eerste aflevering wordt meteen ook tot actie overgegaan, zonder rustige opbouw zoals in het tweede seizoen, toen gestart werd met een aflevering in kerststemming. Dat is een goede ontwikkeling en zorgt ervoor dat je de afleveringen het liefste in één keer achter elkaar wilt bekijken.
Het is alleen jammer dat bepaalde karakters zijn afgevlakt. Er is nu binnen de groepen astronauten weinig tot geen interne dynamiek. De ongelofelijk valse maar intrigerende manipulaties van dokter Smith zijn helemaal verdwenen en Don West is al zijn opportunistische en egoïstische trekjes kwijtgeraakt. Daardoor is dit derde seizoen eigenlijk voornamelijk een strijd tussen mens en robot geworden. Daar tegenover staan dan wel een aantal nieuwe personages, waarbij het de vraag is welke rol zij in het verleden hebben gespeeld en wat ze gaan betekenen voor de hoofdrolspelers.
De sets zien er dit seizoen ook weer goed uit, ze zijn overtuigend en voor een televisieserie erg fraai.
De sets zien er dit seizoen ook weer goed uit, ze zijn overtuigend en voor een televisieserie erg fraai. De manier waarop de planeet in de eerste aflevering en de gevaren die het herbergt zijn vormgegeven, zijn grotendeels overtuigend. Er zit wel eens een minder overtuigend onderdeel bij, maar over het algemeen is het prima verzorgd. De investering van Netflix in de serie zie je op het scherm terug. Dit laatste seizoen vind ik al met al een prima afsluiting van de remake van de klassieke sciencefictionserie van Irwin Allen uit de jaren zestig.
Over de auter, Helgoned
Een veertiger verslingerd aan goede televisieseries. Liefhebber van zowel klassieke als moderne series, van The Persuaders! en The Saint tot The Walking Dead, Person of Interest en The Americans. Voorheen schrijver voor het Britse cult TV magazine 'The Morning After' en sinds 2013 actief voor MijnSerie.
