Bereid je in Lessons In Chemistry voor op scheikunde, koken, seksisme, laboratoriumpolitiek, liefde en roeien; en dit alles in een jaren 50-jasje. Nadat ik Lessons In Chemistry had gelezen met mijn boekenclub (jonge mensen kunnen dus ook lid zijn van boekenclubs), was ik blij om te horen dat het boek als serie wordt uitgegeven door Apple TV+. En de eerste aflevering stelt niet teleur.
De eerste aflevering stelt niet teleur
Het verhaal gaat over Elizabeth Zott (Brie Larson, United States of Tara) die als laboratoriumtechnicus werkt voor een bedrijf genaamd Hastings. Hoewel ze een masterdiploma in scheikunde heeft, wordt ze meer gewaardeerd om haar goede koffie, gemaakt met laboratoriumapparatuur, dan om haar scheikundige vaardigheden. In de vrije uren in het lab probeert ze aan haar eigen onderzoek te werken, al wordt dit lastig gemaakt door haar collega's die haar niet als een capabele wetenschapper beschouwen. Ze is tenslotte een vrouw.
Er gebeurt veel in deze eerste aflevering. Zott wordt gedwongen deel te nemen aan een beauty pageant (schoonheidswedstrijd) van het bedrijf, wat de seksistische cultuur van de organisatie symboliseert. Calvin Evans (Lewis Pullman, Outer Range) wordt geïntroduceerd en we zien het begin van een wankele werkrelatie tussen hem en Zott; hij zal later duidelijk belangrijk worden. We krijgen ook een beetje te zien in welke richting het verhaal gaat. Het begin en het einde van de aflevering vinden zeven jaar later plaats, waar Zott haar eigen kookprogramma op televisie heeft, waarin ze koken benadert als scheikundig experiment. Door het hoge tempo en de vele onderwerpen en introducties verveelt de aflevering nooit. Mijn enige kritiekpunt is dat het soms iets te veel op clichés leunt.
Het is belangrijk om even stil te staan bij Brie Larson. Ze is geweldig als Zott; ze weet precies de juiste balans te vinden tussen de stijfheid die Zott kenmerkt, en tegelijkertijd leven op het scherm te brengen. De trailer liet dit wat minder duidelijk zien; van tevoren maakte ik me zorgen omdat de trailer wat stijf aanvoelde. Pullman is ook veelbelovend als Evans.
Daarnaast heeft de serie een goede productiewaarde; aan elk detail is gedacht. De jaren-vijftigsfeer springt van het scherm. De aflevering is een op zichzelf staande eenheid in het grotere verhaal. Alles wordt voldoende geïntroduceerd en uitgelegd, maar niet op een overdreven manier (behalve misschien de eerder genoemde clichés). Het is niet nodig om het boek gelezen te hebben; de serie is gericht op alle kijkers. Het snelle tempo van de eerste aflevering is misschien wat veel, maar ik verwacht niet dat het echt een probleem is. Het kan echter zijn dat je wat foreshadowing mist.
De serie heeft het potentieel om net zo goed te worden als het boek
Het verhaal is tot nu toe niet helemaal trouw aan het boek; de schoonheidswedstrijd staat daar bijvoorbeeld niet in. Ik heb er geen last van gehad, want de essentie van het origineel wordt goed overgebracht. Sommige andere recensenten hebben hier echter hun frustratie over geuit, dus lezers van het boek moeten daar rekening mee houden.
Over het geheel genomen heeft deze serie het potentieel om net zo goed te worden als het boek: een feelgood-serie die serieuze onderwerpen behandelt, zoals seksisme en seksuele intimidatie. Het is waarschijnlijk niet het soort serie die bij iedereen past. In mijn boekenclub merkten we dat het vooral werd gewaardeerd door degenen die ervaring hebben met de bovengenoemde onderwerpen. Het boek slaagde erin deze onderwerpen op een passende manier te behandelen, waarbij hun impact werd erkend, maar de betrokkenen er ook niet door werden gedefinieerd. Ik hoop dat de serie hetzelfde zal doen. De eerste aflevering is veelbelovend.
Al met al kijk ik uit naar de komende afleveringen. Hopelijk wordt al het aanwezige potentieel gerealiseerd.
PS. De trailer bevat erg veel spoilers, dus niet kijken als je er nog wat verrassingen in wilt houden.
Over de auteur, Nienke de Boode
Ooit begon ze met het kijken van NCIS, CSI en Bones, daarna is de liefde voor het kijken van series uitgegroeid tot wat het is vandaag, met tientallen series die gevolgd moeten worden. Nu kan je Nienke altijd midden in de nacht wakker maken voor een goede crime serie, maar ze is ook zeker niet de beroerste om eens wat nieuws uit te proberen. Komedie en fantasy doen het ook altijd goed bij haar. Sinds oktober 2014 schrijft ze ook voor MijnSerie om haar liefde voor series en schrijven te combineren.
