Vast op een boot in het midden van de oceaan wordt een dood lichaam ontdekt. Toevallig blijkt 's werelds beste detective aan boord te zijn. Kan hij in Death and Other Details de zaak oplossen? Niet in z'n eentje, blijkt al snel.Death and Other Details lijkt veel op de alombekende klassieke Agatha Christie-verhalen; een afgesloten ruimte, een hoop verdachten met donkere geschiedenissen en onderlinge spanningen, en dit alles tegen de achtergrond van een luxe art deco-boot. En, natuurlijk, een moord. Toch is het op veel manieren ook anders. Met tien afleveringen duikt het dieper in het verhaal dan de traditionele mysteries en is de cast wat groter. Maar wat het meest opvalt, is dat het hoofdpersonage niet 's werelds beste detective is (die dus wel aan boord is), maar een jonge vrouw genaamd Imogene (Violett Beane, God Friended Me), die toevallig aanwezig is om een vriendin te ondersteunen die een belangrijke businessdeal moet sluiten. Ondanks dat ze geen detective is, raakt Imogene al snel betrokken bij het oplossen van de moord, waarbij ze samenwerkt met onze professionele detective Rufus Cotesworth (Mandy Patinkin, Homeland). Die blijkt toch ook wel wat te verbergen te hebben.
De eerste aflevering dient als introductie van het grote aantal personages op het schip. Hoewel het even duurde om aan iedereen te wennen, was het niet al te overweldigend. Daarna verschuift de focus naar de moord. Naast de moord in het heden, leren we al snel dat Imogene meer ervaring heeft met moorden; haar moeder werd gedood bij een bomaanslag toen Imogene nog klein was, een misdaad die Cotesworth nooit heeft kunnen oplossen. Deze nieuwe moord biedt hen dan een nieuwe kans; zullen Cotesworth en Imogene de misdaad dit keer wél op kunnen lossen?
Over het algemeen vond ik het een leuke serie om te kijken
Ook al is de serie verre van perfect, ik vond dit toch wel leuk om te kijken. Hoewel het even duurde om erin te komen, ging het een beetje lekker lopen vanaf zo ongeveer de derde aflevering. Ik denk dat dit deels kwam doordat het op dat moment duidelijk werd dat het pretentieuze wat het hele gebeuren omringt opzettelijk was, en deel uitmaakte van de 'grap'/kritiek die de serie probeert over te brengen. In die zin probeert Death and Other Details zowel een eerbetoon als een parodie te zijn op het detectivegenre, op een manier die vergelijkbaar is met hoe de films Knives Out en Glass Onion dat doen. Toch slaagt het er niet helemaal in dat niveau te bereiken. Het begint te serieus en te pretentieus. Pas later worden de parodistische elementen duidelijker, en zelfs dan hadden ze wat prominenter kunnen zijn. Een groot deel van de tijd is onduidelijk of er een punt wordt gemaakt iets serieus aan te kaarten, of dat het tegenovergestelde punt wordt gemaakt door te parodiëren. Dat werkt gewoon niet goed.
De serie heeft echter een bijzondere manier van verhalen vertellen die minder gebruikelijk is onder de honderden detectives die er zijn. Dit helpt de kijker betrokken te blijven gedurende de tien afleveringen. Aflevering zeven valt positief op in dat opzicht, maar het is niet de enige. Een centraal thema is de manier waarop het geheugen werkt (of niet werkt), wat ook te zien is in de intro. Dit is een mooie toevoeging aan het genre en zorgt ervoor dat je als kijker niet helemaal zeker bent over wie of wat je kunt vertrouwen.
Het einde was wel enigszins teleurstellend
Het einde was echter wel enigszins teleurstellend. Hoewel het de meeste losse eindjes aan elkaar geknoopt worden, voldoet het niet aan de verwachtingen, een veelvoorkomend struikelblok in detectives; als je een moordenaar zoveel afleveringen ophypet, is de kans groot dat ze die hype niet kunnen waarmaken. Desalniettemin was het einde geen complete ramp en rondde het de meeste verhaallijnen af, hoewel er nog steeds dingen zijn die mij niet helemaal duidelijk zijn geworden. Het liet ook de mogelijkheid voor een tweede seizoen, waarvan recent bekend is geworden dat het niet gaat komen.
Dus hoewel het niet perfect is, heb ik wel genoten van deze Hulu-serie. Als je besluit een kijkje te nemen, raak dan in eerste instantie niet te veel afgeleid door al het pretentieuze gedoe. Een groot deel ervan is onderdeel van het verhaal, en het zal beter worden naarmate de serie vordert.
Over de auteur, Nienke de Boode
Ooit begon ze met het kijken van NCIS, CSI en Bones, daarna is de liefde voor het kijken van series uitgegroeid tot wat het is vandaag, met tientallen series die gevolgd moeten worden. Nu kan je Nienke altijd midden in de nacht wakker maken voor een goede crime serie, maar ze is ook zeker niet de beroerste om eens wat nieuws uit te proberen. Komedie en fantasy doen het ook altijd goed bij haar. Sinds oktober 2014 schrijft ze ook voor MijnSerie om haar liefde voor series en schrijven te combineren.
Zou je daar in elk geval geen zorgen over maken inderdaad, het verhaal is wel zo goed als afgerond, met een kleine opening voor een nieuw seizoen, maar de lijn van dit seizoen is wel klaar
Maar nu ik zie dat het verhaal toch grotendeels is afgerond, ga ik er eerdaags toch maar even voor zitten!