Anouk is in De F*ckulteit net begonnen bij een advocatenkantoor wanneer ze ervan wordt beschuldigd daar alleen te werken vanwege haar verleden met hoogleraar Hartman. Is dit waar, en is er sprake van machtsmisbruik? Het thema #MeToo is inmiddels niet meer weg te denken. Helaas hebben veel mensen te maken gehad met situaties die hieronder vallen. In de nieuwe Videoland-serie De F*ckulteit staat dit onderwerp centraal binnen de wereld van de advocatuur.
Anouk Boone (Julia Akkermans) is de jongste partner-kandidaat ooit bij een groot advocatenkantoor op de Amsterdamse Zuidas. Dit zou een moment van trots en feest moeten zijn, ware het niet dat er geruchten rondgaan dat Anouk haar baan te danken heeft aan een intieme relatie met haar voormalige docent en mentor.
“Je weet toch hoe het werkt? Als je goed bent in je vak… Dat erotiseert.”
Tijdens de introductie van Anouk bij het advocatenkantoor wordt er een doos voor haar bezorgd. Hierin zit een hartjesballon met een afbeelding van een konijntje en een succesbriefje. In een terugblik zien we dat Anouk tijdens haar studie regelmatig een shirt droeg met dezelfde afbeelding. Tijdens een ontmoeting met professor Patrick Hartman (Fedja van Huêt) draagt ze dit shirt ook, waardoor hij haar de bijnaam ‘konijntje’ geeft. Anouk is allesbehalve blij met de ballon en wil er het liefst zo snel mogelijk van af. Maar haar collega’s hebben meteen door dat er meer speelt, want waarom zou een oud-leraar zijn voormalige student zo’n cadeau sturen om haar te feliciteren?
Van tevoren had ik al veel goede verhalen gehoord en gelezen over De F*ckulteit. De trailer sprak me erg aan, dus ik was nieuwsgierig naar het verhaal. Het feit dat regisseur Simone van Dusseldorp, mede verantwoordelijk voor Klem, en Dorien Goertzen, die eerder meeschreef aan Nieuwe Buren, bij dit project betrokken zijn, zorgde eveneens voor hoge verwachtingen. Met slechts zes afleveringen is het geen lange serie, maar dat hoeft ook niet als het verhaal goed is. Toch verdween mijn hoopvolle enthousiasme enigszins tijdens het kijken van de eerste aflevering. Het was niet helemaal wat ik ervan had verwacht.
De titels van de afleveringen van De F*ckulteit zijn allemaal in het Latijn, en de eerste heet ‘Quod non apparet non est’, wat vrij vertaald ‘wat niet zichtbaar is, bestaat niet’ betekent. Dit slaat natuurlijk op de geheimzinnigheid rondom #MeToo-zaken en de manier waarop veel mensen hiermee omgaan. Het duurt niet lang voordat het machtsmisbruik zichtbaar wordt. Patrick Hartman blijkt graag jonge vrouwen achterna te zitten en heeft sowieso weinig respect voor vrouwen. Zo stuurt hij pornofilmpjes rond en wordt hij al snel handtastelijk met zijn leerlingen. Zijn opmerking tegen een collega: “Je weet toch hoe het werkt? Als je goed bent in je vak… Dat erotiseert.” is dan ook typerend voor zijn houding tegenover vrouwen.
Na 45 minuten had ik het gevoel eigenlijk nog niet veel wijzer te zijn geworden. De karakteropbouw is op zich prima, het verhaal is duidelijk en het acteerwerk ziet er oké uit. Maar veel hiervan was ook al in de trailer te zien. De hele eerste aflevering voelt eigenlijk als een lange trailer. Het verhaal lijkt pas net op gang te komen wanneer de aftiteling verschijnt. Ik had graag wat meer verrassende elementen gezien, wat dramatiek die me zou overhalen om verder te kijken. Maar de start kabbelt wat voort en leidt niet tot een echt spannende of meeslepende climax.
Ik miste spanning, wat geheimzinnigheid rondom wat er nog gaat komen en welke gevolgen hieraan verbonden kunnen worden.
Het verhaal heeft potentie, en wie weet zijn de overige afleveringen een stuk meeslepender. Mijn recensie gaat echter alleen over de eerste aflevering van het seizoen, en deze vond ik wat tegenvallen. De serie wordt omschreven als een dramatische thriller, maar tot nu toe heb ik alleen drama gezien en geen enkel thrilleraspect. Natuurlijk is een eerste aflevering slechts een klein deel van het verhaal, maar het moet wel een introductie zijn die de kijker uitnodigt om verder te kijken. Ik miste spanning en geheimzinnigheid over wat er nog gaat komen en welke gevolgen hieraan verbonden kunnen zijn.
Laat ik duidelijk zijn: ik vind De F*ckulteit geen slechte serie! Het wisselen tussen beelden uit het heden en het verleden is goed gedaan en een prima manier van vertellen. Het feit dat een journalist onderzoek doet naar Hartman en zijn wangedrag op het spoor is, geeft ook een interessante draai aan het geheel. Maar het is allemaal net te weinig om een echt sterke eerste aflevering neer te zetten. Nemesis, een serie die me op bepaalde momenten aan De F*ckulteit deed denken, had wél een sterke start, maar zakte later in het seizoen in qua niveau. Een goede of minder goede start zegt dus niet alles over de hele serie. Maar helaas maakt het voor mij de eerste indruk iets minder positief dan gehoopt.
Wichita, geboren in 1991, is een groot dierenliefhebber, die daarnaast ook erg houdt van schrijven en tv-series kijken. Ze is ondanks haar leeftijd helaas alweer ruim vijftien jaar arbeidsongeschikt en vindt daardoor veel afleiding en plezier in het kijken naar tv programma’s. Een perfecte combinatie als het aankomt op het recenseren voor MijnSerie. In het verleden heeft zij al eens meegeschreven aan een boek over een van haar ziektes en sinds begin 2013 schrijft zij recensies voor deze site. Door het vele reizen in haar jeugd en de internationale contacten die zij haar hele leven lang al heeft is Engels altijd als een tweede taal voor haar geweest. Om die reden schrijft zij af en toe niet alleen in het Nederlands maar ook in het Engels recensies voor MijnSerie.
