Call The Midwife - Seizoen 4

De kracht van de Britse serie Call The Midwife is dat heftige problematiek toch relatief luchtig gebracht wordt. Het is met recht een serie met een lach en een traan. Kwalitatief erg goed gemaakt, zeker als het gaat om acteerwerk, beeld en sfeer. Poplar, de achterstandswijk in Londen waar de serie zich afspeelt, is waarschijnlijk op beeld minder grauw dan het werkelijk was eind jaren vijftig/ begin jaren zestig, maar de sfeer komt authentiek genoeg over om als kijker te zwelgen in een overwegend romantische sfeer van nostalgie. Ook de relatief 'schone' geboortes verstoren het gevoel van authenticiteit niet. Het is niet voor niets dat de serie in Engeland razend populair is en dat het vijfde seizoen inmiddels draait.

Call the Midwife is gebaseerd op de bestseller memoires van Jennifer Worth die van 1953 tot 1973 als dag– en nachtverpleegster en verloskundige in de Londense East End werkte. In seizoen 4 verzorgt Vanessa Redgrave (Nip/Tuck) nog steeds de stem die de afleveringen opent en eindigt, maar de jonge Jenny (Jessica Rain, Fortitude) is tijdens seizoen 3 uit de serie verdwenen. Het is dus de vraag of Vanessa nog steeds als volwassen Jenny de kijkers toespreekt. Verder is er niet gesleuteld aan de succesformule. De rode draad zijn de verhalen van de verloskundigen en nonnen van Nonnatus House, waarbij ook de beheerder van het pand en dokter Turner (Stephen McGann, Emmerdale Farm) en zijn gezin een grote rol spelen. Verder is er per aflevering een afgerond verhaal over een van de aanstaande moeders en hun directe omgeving.


Seizoen 4 is mogelijk een van de meest tragische seizoenen van Call The Midwife. Zeker de laatste twee afleveringen zijn behoorlijk zwaar. Een belangrijke rode draad is deze keer de achtergrond van de normaal zo levendige en vrolijke blonde Trixie (Helen George, The Three Musketeers). In seizoen 4 blijkt dat er veel meer achter het masker zit van vrolijkheid en plezier. Ook collega Patsy (Emerald Fennel, The Danish Girl) krijgt het zwaar met liefde en verdriet. Beheerder Fred Buckle (Cliff Parisi, EastEnders) ontkomt ook niet aan de liefde en de bijbehorende uitdagingen. Gelukkig is er nog altijd non Monica Joan (Judy Parfitt, Little Dorrit) die, hoe verward ze ook mag zijn, nog steeds met scherpe, ondersteunende opmerkingen weet te komen. Alleen koek, cake en taart zijn nog steeds niet veilig in de handen van Monica Joan.

Verder heeft seizoen 4 aandacht voor onder andere homoseksualiteit, verwaarlozing, een epidemie en hoge verwachtingen als het gaat om het krijgen van een zoon. Ook immigratie en de bijbehorende eenzaamheid vinden deze keer hun weg in Call The Midwife.

Seizoen 4 is wat de grote schare fans van deze serie mogen verwachten. Een ontsnapping aan de werkelijkheid van nu. Een sfeervolle, nostalgische reis naar een tijd waarin armoede normaal was, maar waarin saamhorigheid nog een grote rol speelde. Dat verklaart mogelijk het succes van deze serie. Het speelt perfect in op de gevoelens van dat het vroeger beter was. Niet makkelijker, maar wel beter. Call The Midwife is een aanrader voor iedereen die van de positieve sfeer van series als Lark Rise To Candleford, The Paradise of Cranford houdt.