Atypical - Seizoen 3

De serie Atypical draait om een autistische jongen die op zoek gaat naar de betekenis van het ‘normale’ leven. Deze zoektocht wordt voornamelijk in een grappig daglicht gezet, doordat Sam Gardner geen blad voor de mond neemt. Hij neemt bijvoorbeeld uitspraken die gedaan worden letterlijk en als hij iets niet mooi vindt, dan krijg je het meteen te horen. Door middel van therapiesessies en gesprekken met zijn beste vriend probeert hij erachter te komen hoe hij het beste kan omgaan met mensen.

In het derde seizoen van Atypical verlaat Sam het ouderlijke nest, wordt hij geconfronteerd met het leven van een student en neemt hij de volgende stap in zijn relatie met Paige. Terwijl hij voorbereidingen treft voor zijn nieuwe studie krijgt hij te horen dat mensen met autisme vaker te maken krijgen met studieproblemen dan andere. Deze uitspraak blijft in zijn hoofd spoken en hij doet er dan ook alles aan om zichzelf het tegendeel te bewijzen.

Terwijl hij dat probeert te doen, loopt hij tegen allerlei problemen aan die hij vervolgens op zijn eigen unieke wijze probeert op te lossen. De verhaallijn van Sam is naar mijn mening erg leuk om naar te kijken. Het is verfrissend om autisme van een positieve kant te zien in plaats van dat de schrijvers te veel medeleven proberen te creëren. De positiviteit hebben de schrijvers vooral weergegeven doordat ze meerdere acteurs met autisme hebben ingehuurd.

The thing is the obstacles weren’t really obstacles. They were usually just other people living in the world. Which can sometimes feel very problematic.

Naast de problemen waar Sam tegenaan loopt tijdens het studeren, probeert Sam ook te ontcijferen hoe hij Paige gelukkig kan maken. Het is hartverwarmend hoe Sam met Paige omgaat. Ook al weet Sam niet helemaal hoe hij met haar om moet gaan, toch probeert hij er op zijn eigen manier voor haar te zijn. Het is mooi om te zien hoe zijn hele familie en beste vriend hem proberen bij te staan.

De verhaallijn van Sam Gardner wordt vergezeld met twee andere belangrijke verhaallijnen. Dit zijn de gebeurtenissen rondom Elsa, Doug en Casey. De serie wordt officieel bestempeld als een komedie-drama (dramedy), maar de combinatie van de andere twee verhaallijnen vind ik te dramatisch voor de serie. Doordat binnen beide verhaallijnen veel dramatische gebeurtenissen plaatsvinden, overheerst naar mijn mening het drama gedeelte. Dit neemt voor mij de luchtigheid van de serie weg. Persoonlijk had ik liever gehad dat er maar één verhaallijn waarin het dramatische gedeelte tot zijn recht komt.

Al met al is Atypical een serie die makkelijk wegkijkt, dit mede dankzij de twintig minuten per aflevering. Het komt vaak voor dat een serie na het derde seizoen wordt geannuleerd, mocht dit het geval zijn dan zou ik niet heel erg teleurgesteld zijn. Er zijn voor mij namelijk veel dramedy's die ik beter vind.