Dollface - Seizoen 1

Door films zoals: ‘New York, I love you’, ben ik van mening dat het inhuren van veel bekende acteurs en/of actrices leidt tot slechte(re) films. Toen ik erachter kwam dat er een serie uitkwam met onder andere Shay Mitchell (Pretty Little Liars), Kat Dennings (2 Broke Girls), Brenda Song (Nickelodeon) en Esther Povitsky (My Crazy Ex-Girlfriend) was ik dan ook nogal sceptisch. Het eerste wat ik me afvroeg was: ‘’Is het te mooi om waar te zijn of te mooi om te missen?’’.

Na enig onderzoek kwam ik erachter dat er niet alleen bekende (vaste) actrices in de serie spelen, maar dat er ook gastrollen worden gespeeld door bekende actrices zoals Nikki Reed. Daarnaast is Margot Robbie een van de uitvoerende producers. Na deze ontdekkingen bestond er voor mij nog maar één vraag: ‘’wanneer ga ik de serie bekijken?’’.

Iedere hedendaagse vrouw weet waarschijnlijk hoe sommige vrouwen hun vriendinnen laten vallen voor een relatie. Zodra deze relatie op de klippen loopt, krijgen ze hier vaak spijt van. Op dit moment beseffen de meeste vrouwen pas hoe belangrijk vriendinnen zijn. Ze komen er op dit moment namelijk achter dat ze hun vriendinnen nodig hebben. ''Is diegene op dit moment te laat om de vriendschap te redden?'' Dollface geeft deze situatie op een bijzondere manier weer. De eerste aflevering laat meteen zien dat het geen standaard serie is. Je merkt dat de makers, door middel van muziek en bepaalde personages, een uniek concept op de markt wilde brengen. Dit is ze naar mijn mening ook zeker gelukt, in de positieve zin.

''Surrounding yourself with women is important.'' — Madison Maxwell (Brenda Song)

De serie draait voornamelijk om twee dingen: vriendschappen en feminisme. In deze tijd heeft bijna iedere serie of film wel een feministische twist. Om eerlijk te zijn vind ik dit zelf vaak vervelend. De feministische momentjes worden naar mijn mening niet toegepast omdat het de film beter maakt, maar alleen om de maatschappij waarin we leven te pleasen. Dollface pakt dit anders aan. Doordat het voornamelijk gaat om vriendschappen, wordt het thema feminisme op een luchtige en grappige manier weergegeven. Dit maakt voor mij de serie een stuk aangenamer om naar te kijken.

De vriendengroep bestaat uit: Jules, Madison, Stella en Izzy. Binnen deze vriendengroep heeft ieder een uniek karakter. Jules is degene die gedumpt wordt door haar vriend en hierdoor beseft hoe belangrijk haar vriendinnen zijn. Madison is de 'volwassene' binnen de groep. Dit is voornamelijk haar eigen mening, maar door bepaalde acties kom je erachter als kijker dat ze nog veel te leren heeft. Stella is het ultieme feestbeest met een groot geheim. Ze is altijd in voor een feestje, maar dit is niet het enige wat belangrijk voor haar is. Izzy is de laatste persoon die zich aansluit bij de vriendengroep. Zij is voornamelijk degene die iedereen aan het lachen krijgt.

Doordat ze personages hebben gecreëerd die allemaal verschillend van elkaar zijn, in een unieke weergave van de wereld, is het heel erg amusant om naar te kijken. Het zit vol met liefde en humor. De serie oogt voornamelijk geschreven te zijn voor vrouwen, maar door de humor wordt de serie - in mijn omgeving - ook gewaardeerd door mannen. Indien je deze serie een kans geeft, ben je waarschijnlijk snel klaar met het kijken van het eerste seizoen (mede dankzij de twintig minuten speeltijd).