Sciencefiction of Dark Fantasy? Alter Ego is niet geschikt voor gevoelige kijkers, maar is wel boeiende televisie. Sciencefiction is weliswaar een populair genre, maar in het Nederlandstalig gebied wordt het weinig, om niet te zeggen bijna nooit, geproduceerd. In 2023 kwam daarin verandering. Allereerst kwam de serie Arcadia, nadien volgde ook nog Alter Ego. De makers bewijzen alvast dat je geen torenhoge CGI-budgetten nodig hebt om een spannend verhaal te brengen, zolang de inhoud en de prestatie van de acteurs op niveau zijn.
Alter Ego speelt zich niet af in een verre toekomst of in een futuristische stad, maar in het eerder grauwe en donkere Brussel. De hoofdzetel van BNP Paribas Fortis fungeert daarbij als het decor voor de fictieve Salvator Bank.
De serie kent een bijzonder traag tempo, dat evenwel niet verveelt en op gepaste momenten zorgen de scenaristen voor een cliffhanger waardoor je blijft kijken. Omwille van het tempo is het wel aanvankelijk doorbijten, vooral tijdens de twee eerste afleveringen. De kijker krijgt veel informatie voorgeschoteld met weinig context, zodat het beeld van wat er aan de hand is zich maar mondjesmaat vormt. Dit is dus geen serie die je onderuitgezakt op je sofa met een biertje kan volgen, maar die vereist dat je aandachtig nadenkt over wat je ziet.
Wie de korte inhoud leest, zou kunnen vermoeden dat het om een thriller of horror reeks gaat, maar nog meer dan sciencefiction, gaat dit ook over de dood, het rouwproces en hoe een moeder, naasten of een geliefde daarmee om gaat.
Een jonge twintiger, journalist Gilles (Ward Kerremans, Billie vs Benjamin) heeft een aantal jaren geleden zijn vriendin en soulmate Romy in geheimzinnige omstandigheden verloren. Officieel heeft de politie de zaak opgelost, maar Gilles twijfelt aan de uitkomst. Hij worstelt dan ook nog steeds met dat verlies. Tijdens een reportage van een bloedige overval merkt hij in het publiek een roodharig jongetje op. Gilles herkent hem, want de knaap was ook te zien op webcambeelden gemaakt op de slaapkamer van Romy, de dag dat ze stierf. Gilles gaat op onderzoek uit, zeer tegen de zin van Romy's moeder (Karlijn Sileghem, Katarakt). Zijn zoektocht brengt hem naar de deuren van de Salvator Bank, en de verborgen wereld die ze herbergen.
Ward Kerremans mag dan wel de hoofdrol spelen, het is de acteerprestatie van Karlijn Sileghem die deze serie draagt. Nieuwkomer Taeke Nicolaï doet het eveneens uitstekend, maar over haar rol kunnen we niet uitweiden, om spoilers te vermijden. Daarnaast ook nog een topcast met Wouter Hendrickx, (Storm Lara) Viv Van Dingenen, (De Twaalf) Zineb Fallouk (Mocro Maffia), Michael Pas (Assisen) en Koen De Bouw (Twee Zomers).
De makers omschrijven hun werk als Dark Fantasy, wat ik kan beamen. Deze serie is donker, heel donker. Blijf alleszins kijken tot de allerlaatste minuut, want pas dan wordt het gehele verhaal duidelijk. En dat einde, dat zal je niet onberoerd laten.
Over de auteur, Hugo B
Hugo (1961) woont in Vlaanderen en is een grote liefhebber van series (en films). In het dagelijks leven is hij nog steeds voltijds actief als data analyst voor een financieel bedrijf. In zijn vrije tijd houdt hij zich bezig met internet, series (en films) kijken, muziekconcerten bijwonen en supporteren voor zijn voetballende dochter. Hij houdt vooral van series die net dat tikje anders zijn en die na een paar seizoenen waardig afsluiten. Zijn favoriete series zijn Breaking Bad, Buffy The Vampire Slayer en Battlestar Galactica (versie 2004).
