A Man on the Inside laat de hartverwarmende en hartverscheurende kanten van het leven in een bejaardentehuis zien. Bejaardentehuizen hebben een nogal slechte reputatie. Stereotiep gezien zijn het saaie plekken met dagelijkse bingoavonden, waar oude mensen naartoe worden gestuurd als ze te moeilijk worden om mee om te gaan. Een plek waar oude mensen naartoe gaan om te sterven, plat gezegd. Deze nieuwe Netflix-serie pakt het anders aan. Op een luchtige manier krijgen we de leuke en minder leuke kanten van het leven in deze gemeenschap van ouderen en hun verzorgers te zien.
De zaak van de verdwenen ketting verdwijnt snel naar de achtergrond, maar dat doet niks af aan de kwaliteit van de serie
We komen terecht in dit bejaardentehuis door Charles Nieuwendyk (Ted Danson, The Good Place) te volgen, een gepensioneerde maar eenzame professor. Nadat zijn dochter Emily (Mary Elizabeth Ellis, It's Always Sunny in Philadelphia) hem aanmoedigt om een nieuwe hobby te vinden, reageert hij op een advertentie in de krant van privédetective Julie (Lilah Richcreek, Chicago Med). Ze heeft iemand ‘on the inside’ nodig in het bejaardentehuis om erachter te komen wie een dure ketting van de moeder van haar cliënt heeft gestolen. Ze gelooft dat Charles de juiste kandidaat is voor de opdracht en al snel neemt hij zijn intrek in het tehuis.
De categorieën 'misdaad' en 'komedie' doen niet echt recht aan wat je te zien krijgt
Wat volgt is het hartverwarmende en hartverscheurende verhaal over de levens van de bewoners van het tehuis. Hoewel de serie een comedy is, zoals blijkt uit het onwaarschijnlijke uitgangspunt, de grapjes en de algehele licht-absurdistische sfeer, moet de zwaarte van de besproken onderwerpen niet worden onderschat. De serie behandelt liefde en verlies, familie en eenzaamheid en vooral hoe het is om ouder te worden. De zaak van de verdwenen ketting verdwijnt snel naar de achtergrond, maar dat doet niks af aan de kwaliteit van de serie. Het is meer een opmerking vooraf: de categorieën 'misdaad' en 'comedy' doen niet echt recht aan wat je te zien krijgt.
En wat we krijgen, zijn mooie kleinere verhalen in elke aflevering met enkele overkoepelende verhaallijnen gedurende het hele seizoen. We krijgen ook een aantal geweldige acteurs te zien die de bewoners en het personeel spelen, met een speciale vermelding voor Didi de baas van het tehuis, gespeeld door Stephanie Beatriz (Brooklyn Nine-Nine). Het is ook leuk om eens wat oudere acteurs op het toneel te zien verschijnen, en het is indrukwekkend hoe je gehecht raakt aan zo'n grote verscheidenheid aan personages in slechts acht afleveringen van 25 minuten.
Al met al heeft Netflix hier een echt iets moois te pakken. Het begin was wat traag, maar de serie komt echt op gang rond aflevering drie. Laten we hopen dat de serie wordt verlengd, wat helaas altijd een beetje moeilijk te voorspellen is met het grillige vernieuwingsbeleid van Netflix. De laatste aflevering sluit de centrale zaak af, maar opent ook de deur voor een nieuwe zaak. En ik denk dat er nog veel meer verhalen te vertellen zijn over de bewoners van dit tehuis.
Over de auteur, Nienke de Boode
Ooit begon ze met het kijken van NCIS, CSI en Bones, daarna is de liefde voor het kijken van series uitgegroeid tot wat het is vandaag, met tientallen series die gevolgd moeten worden. Nu kan je Nienke altijd midden in de nacht wakker maken voor een goede crime serie, maar ze is ook zeker niet de beroerste om eens wat nieuws uit te proberen. Komedie en fantasy doen het ook altijd goed bij haar. Sinds oktober 2014 schrijft ze ook voor MijnSerie om haar liefde voor series en schrijven te combineren.
