True Detective - Eerste aflevering (Seizoen 2)

Het is altijd moeilijk om een (bijna) perfect eerste seizoen te evenaren. Als je dan ook nog eens de twee hoofdrolspelers moet zien te vervangen, betekent dit wel een erg grote uitdaging. True Detective met Woody Harrelson en Matthew McConaughey was zowel bij de critici als bij de kijkers één van de grote favorieten van het televisiejaar 2014. Maker Nic Pizzolatto had als relatief nieuw talent een perfecte binnenkomer met het eerste seizoen en staat voor de taak om het vervolg net zo succesvol te laten zijn. Na de eerste aflevering is het tijd om te beoordelen of de start goed genoeg is.

Het verhaal speelt zich af in Vinci, vlakbij Los Angeles. Frank Semyon (Vince Vaughn) is een gangster die zich, door te investeren in de spoorsector, probeert in te kopen in het reguliere bedrijfsleven. Zijn vriend en politieman Ray Velcoro (Colin Farrell) probeert ondertussen zijn verbroken banden met zijn zoon te herstellen. Ondertussen zien we in deze eerste aflevering voornamelijk de privébeslommeringen van twee agenten. Agent Paul Woodrugh (Taylor Kitsch) heeft een puinhoop gemaakt van zijn leven en van zijn carrière. Detective Antigone ‘Ani’ Bezzerides (Rachel McAdams, Slings and Arrows) ziet dat haar moeilijke familiegeschiedenis haar achtervolgt tot in haar dagelijkse werk. Pas in de allerlaatste scène zien we de twee politieagenten bij de plek van een misdaad staan en is het duidelijk dat we niet naar een dramaserie kijken, maar dat het wel degelijk om een misdaadserie gaat.

Het is even wennen aan de setting, de dialogen en de wijze van filmen van True Detective. In plaats van Louisiana is het nu het veel bekendere Californië waar de serie plaatsvindt. Toch voelt de eerste aflevering veel donkerder aan dan de vorige afleveringen. In het eerste seizoen waren er veel flashbacks, deze eerste aflevering kent er maar eentje. In die flashback wordt duidelijk wat de connectie is tussen Semyon en Velcoro. Twintig jaar geleden werd de vrouw van Velcoro verkracht en negen maanden later bevalt ze van haar zoon. Semyon heeft Velcoro destijds cruciale informatie gegeven over de dader van de verkrachting. De dialogen zijn veel korter en daardoor in deze eerste aflevering soms ook nog lastig te plaatsen. Wat moet ik bijvoorbeeld met de uitspraak van Semyon “Never do anything out of hunger. Not even eating” of met “When you walk, it’s like erasers clapping” een uitspraak van Ani Bezzerides over haar zus?

Het zijn niet Vaughn of Farrell, maar het is Rachel McAdams die mij het beste bevalt in deze eerste aflevering. Ik besef dat dit in de eerste plaats is omdat haar karakter nog het meeste lijkt op dat van een eerlijke politiefunctionaris. Maar het is vooral de energie die ze uitstraalt als Ani Bezzerides die mij pakte. Er wordt veel tijd genomen om de personages te introduceren, maar zij zorgt in ieder geval voor de schaarse opwinding. Naast de belangrijkste hoofdrolspelers is het ook nog even afwachten welke rol de hippievader van Ani gaat spelen (gespeeld door David Morse, St. Elsewhere), W. Earl Brown (Deadwood) als Farrell’s partner of de altijd dronken burgemeester van Vinci (Ritchie Coster, Luck).

De eerste aflevering van seizoen twee lijkt in ieder geval zeer weinig op het eerste seizoen. Dat begint trouwens al met de opening. De makers hebben een nieuw beginthema gekozen, gebaseerd op Nevermind van Leonard Cohen. Daarmee is er in ieder geval geen enkele herhaling van zetten. De eerste aflevering kan ik echter niet echt opwindend noemen. Er zijn veel dialogen, grote aandacht voor de karakters en een vrij langzame opbouw van het verhaal. Het blijft altijd moeilijk om na de eerste aflevering al iets te zeggen over het seizoen. Ik ga het vervolg zeker bekijken, maar geef deze eerste aflevering maar een krappe voldoende.