Torchwood - Seizoen 4
Na het nationaal en internationaal succes van het derde seizoen, kon het vierde seizoen van Torchwood niet uitblijven. Het vierde seizoen zou, door een samenwerking met Starz, nog grootser en internationaler worden dan het derde seizoen! Helaas hebben we hier te maken met een pijnlijk gevalletje stoppen na je hoogtepunt. Het vierde seizoen van Torchwood, met de ondertitel Miracle Day, is slechts een schim van wat de serie ooit geweest is.
Twee jaar zijn verstreken sinds het vorige seizoen en inmiddels is het Torchwood Institute opgeheven. Gwen (Eve Myles, Frankie) leidt een teruggetrokken bestaan met haar gezin, terwijl Jack (John Barrowman, Arrow) over de wereld reist. Wanneer iedereen op de wereld opeens onsterfelijk wordt, is het aan de CIA agenten Rex Matheson (Mekhi Phifer, Roots) en Esther Drummond (Alexa Havins, All My Children) om Torchwood te herenigen en het mysterie op te lossen.
Dit is geen Torchwood meer. Dit is géén Torchwood meer. Echt niet! Het magische gevoel dat Torchwood zo leuk maakte is weg. Wat overblijft is een gemiddelde willekeurige Amerikaanse sciencefictionserie waarin toevallig twee hoofdrolspelers uit Torchwood spelen. Maar als je jezelf over deze teleurstelling heen weet te zetten, is Miracle Day nog best te behappen.
Het uitgangspunt is interessant. Want wat gebeurt er precies met de wereld als niemand doodgaat? Wat doe je met overbevolking? Met tekorten aan voedsel, water en medicijnen? Wanneer verklaar je iemand voor dood? Is moord juridisch gezien nog wel mogelijk? Miracle Day weet de juiste vragen te stellen, al gaan ze soms niet diep genoeg in op de zoektocht naar antwoorden. Daar had ik meer van willen zien. Het schoolvoorbeeld in dit seizoen is de verhaallijn over een ter dood veroordeelde crimineel die zijn executie overleeft.
Het mag dan geen Torchwood meer zijn, maar hoofdpersonen Jack en Gwen zijn weer op hun best. De nieuwkomers Rex en Esther doen het aardig, maar moeten helaas wel opboksen tegen voorgangers die het een stuk beter deden tijdens eerdere seizoenen. Ze weten gewoon niet de impact te maken die eerdere hoofdrolspelers wel wisten te maken. Aan leuke bijrollen geen gebrek. Zo wordt de veroordeelde crimineel Oswald Danes fantastisch gespeeld door acteerveteraan Bill Pullman (Independence Day), en is Lauren Ambrose (Six Feet Under) heerlijk irritant als vertegenwoordiger van een groot farmaciebedrijf.
Hoewel de opzet intelligent is in thematiek en het stellen van ethische vraagstukken, is de verhaallijn zelf matig en zo lek als een mandje. Zoals ik al zei, dit is geen Torchwood, en Miracle Day is verder dan ooit tevoren verwijderd van moederserie Doctor Who. Elke vorm van logica en continuïteit die tijdens Doctor Who en tijdens de eerdere Torchwood-seizoenen is opgebouwd, wordt in één klap weggevaagd. De relatie tussen het fenomeen en de onsterfelijke Jack wordt met een goedkoop excuus afgedaan en de oplossing is net iets te onwaarschijnlijk en vergezocht.
Toch blijft het geheel, vooral door de hoofdrolspelers, nog prima overeind staan. Het kijkt lekker weg, ziet er prima uit en vormt leuk entertainment. Maar het Torchwood dat vooral tijdens seizoen twee en drie zo goed en herkenbaar was, dat is met de derde seizoensfinale gestorven.
Twee jaar zijn verstreken sinds het vorige seizoen en inmiddels is het Torchwood Institute opgeheven. Gwen (Eve Myles, Frankie) leidt een teruggetrokken bestaan met haar gezin, terwijl Jack (John Barrowman, Arrow) over de wereld reist. Wanneer iedereen op de wereld opeens onsterfelijk wordt, is het aan de CIA agenten Rex Matheson (Mekhi Phifer, Roots) en Esther Drummond (Alexa Havins, All My Children) om Torchwood te herenigen en het mysterie op te lossen.
Dit is geen Torchwood meer. Dit is géén Torchwood meer. Echt niet! Het magische gevoel dat Torchwood zo leuk maakte is weg. Wat overblijft is een gemiddelde willekeurige Amerikaanse sciencefictionserie waarin toevallig twee hoofdrolspelers uit Torchwood spelen. Maar als je jezelf over deze teleurstelling heen weet te zetten, is Miracle Day nog best te behappen.
Dit is geen Torchwood meer
Het uitgangspunt is interessant. Want wat gebeurt er precies met de wereld als niemand doodgaat? Wat doe je met overbevolking? Met tekorten aan voedsel, water en medicijnen? Wanneer verklaar je iemand voor dood? Is moord juridisch gezien nog wel mogelijk? Miracle Day weet de juiste vragen te stellen, al gaan ze soms niet diep genoeg in op de zoektocht naar antwoorden. Daar had ik meer van willen zien. Het schoolvoorbeeld in dit seizoen is de verhaallijn over een ter dood veroordeelde crimineel die zijn executie overleeft.
Het mag dan geen Torchwood meer zijn, maar hoofdpersonen Jack en Gwen zijn weer op hun best. De nieuwkomers Rex en Esther doen het aardig, maar moeten helaas wel opboksen tegen voorgangers die het een stuk beter deden tijdens eerdere seizoenen. Ze weten gewoon niet de impact te maken die eerdere hoofdrolspelers wel wisten te maken. Aan leuke bijrollen geen gebrek. Zo wordt de veroordeelde crimineel Oswald Danes fantastisch gespeeld door acteerveteraan Bill Pullman (Independence Day), en is Lauren Ambrose (Six Feet Under) heerlijk irritant als vertegenwoordiger van een groot farmaciebedrijf.
Hoewel de opzet intelligent is in thematiek en het stellen van ethische vraagstukken, is de verhaallijn zelf matig en zo lek als een mandje. Zoals ik al zei, dit is geen Torchwood, en Miracle Day is verder dan ooit tevoren verwijderd van moederserie Doctor Who. Elke vorm van logica en continuïteit die tijdens Doctor Who en tijdens de eerdere Torchwood-seizoenen is opgebouwd, wordt in één klap weggevaagd. De relatie tussen het fenomeen en de onsterfelijke Jack wordt met een goedkoop excuus afgedaan en de oplossing is net iets te onwaarschijnlijk en vergezocht.
Toch blijft het geheel, vooral door de hoofdrolspelers, nog prima overeind staan. Het kijkt lekker weg, ziet er prima uit en vormt leuk entertainment. Maar het Torchwood dat vooral tijdens seizoen twee en drie zo goed en herkenbaar was, dat is met de derde seizoensfinale gestorven.
Over de auteur, Hessel Hoekstra
Hessel is bioloog en kan vol passie vertellen over planten, dieren en alles wat leeft. Waar hij ook veel over kan vertellen zijn series. Als recensent voor MijnSerie kan hij zijn liefde voor series uitstekend combineren met zijn passie voor schrijven. Hij houdt van series van alle genres uit alle landen, maar heeft een zwak voor Britse series. Zijn favoriete series zijn Doctor Who, His Dark Materials en Line of Duty. Zijn favoriete boom is de zomereik.
Bekijk profiel van Hessel Hoekstra
