9
PrinceOfDeaths geeft The Walking Dead - Seizoen 1 een 9.
5 november 2012, 09:25 door PrinceOfDeaths
The Walking Dead - Seizoen 1
Zombies staan meestal garant voor films of series van B-kwaliteit met weinig intrigerende plots en ontelbare over-the-top actiescènes. Gelukkig valt er af en toe eens een aangename uitzondering te bespeuren. U raadt het al, dit is het geval met ‘The Walking Dead’. Deze nieuwe serie, gebaseerd op een populaire comic, werd geschreven en geregisseerd door de vermaarde Frank Darabont (The Green Mile, The Shawshank Redemption). De apocalyptische zombieserie werd dé nieuwe hype in de Verenigde Staten.
Eerst en vooral een oproep aan de snelle afhakers onder ons: laat je vooral niet misleiden door de naam. The Walking Dead biedt véél meer dan je op het eerste zicht zou vermoeden. De laatste jaren werd het concept talloze malen veel te zwak uitgewerkt, vooral op het gebied van films. Het aantal regelrechte miskleunen zoals ‘Risen’ of ‘Day Of The Dead’ valt al niet meer op twee handen te tellen. Darabont springt hier echter veel beter mee om. Zombies worden niet enkel ingeschakeld als moordmachines, maar op bepaalde momenten zorgen ze voor mooie dramatische momenten. Zo is er een scène waarin een zombie – zonder benen – zielig en totaal onschadelijk door het gras ligt te kruipen maar toch zonder pardon wordt afgeschoten. In een andere scène heeft een personage de kans om zijn vrouw – inmiddels een levenloze zombie – af te schieten, maar krijgt het niet over zijn hart. Zo zijn er nog talrijke andere subtiele zaken die ervoor zorgen dat The Walking Dead kwaliteit van de hoogste plank biedt.
Rick Grimes (vertolkt door Andrew Lincoln) is een doodgewone sheriff in het kleine Amerikaanse dorpje Cynthiana, Kentucky. Samen met zijn collega’s raakt hij op een dag verwikkeld in een hevig vuurgevecht. Tot overmaat van ramp raakt hij ernstig gewond en verzeilt in coma. Wanneer hij opnieuw tot bewustzijn komt in het plaatselijke ziekenhuis, merkt hij meteen dat er iets niet pluis is. Hierop volgt de ene ijzersterke scène op de andere, weliswaar sterk geïnspireerd door de film ‘28 Days Later’. Hij komt tot de conclusie dat het gehele ziekenhuis uitgemoord is en er geen enkele levende ziel meer te bespeuren valt. Grimes snelt meteen naar huis en constateert dat zijn vrouw en kind gevlucht zijn. In een poging hen te vinden, start hij zijn zoektocht in Atlanta.
De échte kracht van The Walking Dead zit in de uitwerking van de personages. In een wereld van chaos en apocalyptische toestanden leer je de verschillende kanten van ieder personage kennen en dat is bijwijlen heel erg boeiend om te volgen. Zo is het erg opmerkelijk dat je voor Daryl, hét voorbeeld van een echte klootzak, toch enige sympathie weet te koesteren. De personages groeien ook erg duidelijk naarmate de serie vordert. Grimes neemt bijvoorbeeld steeds autoritairder de leiding op zich en durft al eens een drastische beslissing te nemen, daar waar hij in het begin van de serie totaal anders zou reageren. Op dit gebied verdienen de schrijvers dus een dikke pluim want hoe je het draait of keert, een serie staat of valt met de sterkte van de personages.
Echter, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Zo valt het op dat de schrijvers nog niet goed weten welke richting ze uit willen met dit concept. Inderdaad, het is een beetje flauw dit als minpunt aan te halen omdat The Walking Dead aanvankelijk eigenlijk een miniserie zou worden, maar toch. Zo heb je in de ene aflevering erg weinig actie en wordt er duidelijk gefocust op het drama-element, dan kan dit in de daaropvolgende aflevering volledig op zijn kop gezet worden. Daarbovenop heb je bijvoorbeeld ook een aflevering die volledig rond een ethische kwestie draait. Diversificatie kan goed uitpakken, maar op dit moment heb je als kijker eerder een gevoel van: wat moet ik nu eigenlijk verwachten van deze serie? Het is nu eenmaal moeilijk een verwachtingspatroon te creëren als je quasi iedere week iets totaal anders voorgeschoteld krijgt.
The Walking Dead is uiteindelijk een enorm sterke serie gebleken. Darabont heeft als het ware de zombies uit een diep dal gehaald en aangetoond dat ze wél sterke televisie kan opleveren. Quasi op elk gebied zit het snor: deze serie is visueel prachtig, heeft een sterk uitgewerkt plot en intrigerende personages. Op deze manier grijpt het een veel breder publiek aan. Verhaal technisch kan het nog alle kanten op met als gevolg dat menigeen niet kan wachten op het volgende seizoen. We kunnen besluiten dat AMC er met brio in geslaagd is een derde topper af te leveren(naast ‘Breaking Bad’ en ‘Mad Men’). Om af te sluiten, een veelzeggende quote van Rick Grimes, het hoofdpersonage: “You don't know what it's like out there. You may think you do but you don't. It's only a matter of time. There's too many of those things. My boy, my wife, I never told them what I really thought. I never even hinted, just, just kept it in, kept us moving, kept it in, kept us moving.”
Eerst en vooral een oproep aan de snelle afhakers onder ons: laat je vooral niet misleiden door de naam. The Walking Dead biedt véél meer dan je op het eerste zicht zou vermoeden. De laatste jaren werd het concept talloze malen veel te zwak uitgewerkt, vooral op het gebied van films. Het aantal regelrechte miskleunen zoals ‘Risen’ of ‘Day Of The Dead’ valt al niet meer op twee handen te tellen. Darabont springt hier echter veel beter mee om. Zombies worden niet enkel ingeschakeld als moordmachines, maar op bepaalde momenten zorgen ze voor mooie dramatische momenten. Zo is er een scène waarin een zombie – zonder benen – zielig en totaal onschadelijk door het gras ligt te kruipen maar toch zonder pardon wordt afgeschoten. In een andere scène heeft een personage de kans om zijn vrouw – inmiddels een levenloze zombie – af te schieten, maar krijgt het niet over zijn hart. Zo zijn er nog talrijke andere subtiele zaken die ervoor zorgen dat The Walking Dead kwaliteit van de hoogste plank biedt.
Rick Grimes (vertolkt door Andrew Lincoln) is een doodgewone sheriff in het kleine Amerikaanse dorpje Cynthiana, Kentucky. Samen met zijn collega’s raakt hij op een dag verwikkeld in een hevig vuurgevecht. Tot overmaat van ramp raakt hij ernstig gewond en verzeilt in coma. Wanneer hij opnieuw tot bewustzijn komt in het plaatselijke ziekenhuis, merkt hij meteen dat er iets niet pluis is. Hierop volgt de ene ijzersterke scène op de andere, weliswaar sterk geïnspireerd door de film ‘28 Days Later’. Hij komt tot de conclusie dat het gehele ziekenhuis uitgemoord is en er geen enkele levende ziel meer te bespeuren valt. Grimes snelt meteen naar huis en constateert dat zijn vrouw en kind gevlucht zijn. In een poging hen te vinden, start hij zijn zoektocht in Atlanta.
De échte kracht van The Walking Dead zit in de uitwerking van de personages. In een wereld van chaos en apocalyptische toestanden leer je de verschillende kanten van ieder personage kennen en dat is bijwijlen heel erg boeiend om te volgen. Zo is het erg opmerkelijk dat je voor Daryl, hét voorbeeld van een echte klootzak, toch enige sympathie weet te koesteren. De personages groeien ook erg duidelijk naarmate de serie vordert. Grimes neemt bijvoorbeeld steeds autoritairder de leiding op zich en durft al eens een drastische beslissing te nemen, daar waar hij in het begin van de serie totaal anders zou reageren. Op dit gebied verdienen de schrijvers dus een dikke pluim want hoe je het draait of keert, een serie staat of valt met de sterkte van de personages.
Echter, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Zo valt het op dat de schrijvers nog niet goed weten welke richting ze uit willen met dit concept. Inderdaad, het is een beetje flauw dit als minpunt aan te halen omdat The Walking Dead aanvankelijk eigenlijk een miniserie zou worden, maar toch. Zo heb je in de ene aflevering erg weinig actie en wordt er duidelijk gefocust op het drama-element, dan kan dit in de daaropvolgende aflevering volledig op zijn kop gezet worden. Daarbovenop heb je bijvoorbeeld ook een aflevering die volledig rond een ethische kwestie draait. Diversificatie kan goed uitpakken, maar op dit moment heb je als kijker eerder een gevoel van: wat moet ik nu eigenlijk verwachten van deze serie? Het is nu eenmaal moeilijk een verwachtingspatroon te creëren als je quasi iedere week iets totaal anders voorgeschoteld krijgt.
The Walking Dead is uiteindelijk een enorm sterke serie gebleken. Darabont heeft als het ware de zombies uit een diep dal gehaald en aangetoond dat ze wél sterke televisie kan opleveren. Quasi op elk gebied zit het snor: deze serie is visueel prachtig, heeft een sterk uitgewerkt plot en intrigerende personages. Op deze manier grijpt het een veel breder publiek aan. Verhaal technisch kan het nog alle kanten op met als gevolg dat menigeen niet kan wachten op het volgende seizoen. We kunnen besluiten dat AMC er met brio in geslaagd is een derde topper af te leveren(naast ‘Breaking Bad’ en ‘Mad Men’). Om af te sluiten, een veelzeggende quote van Rick Grimes, het hoofdpersonage: “You don't know what it's like out there. You may think you do but you don't. It's only a matter of time. There's too many of those things. My boy, my wife, I never told them what I really thought. I never even hinted, just, just kept it in, kept us moving, kept it in, kept us moving.”
