The Umbrella Academy - Seizoen 3
De familie Hargreeves neemt ons dit seizoen mee naar andere tijdlijnen, universum-vernietigende fenomenen en emotionele gebeurtenissen. Saai is het nooit, wel steeds verrassend en altijd vermakelijk. Het is bijna niet mogelijk om een recensie te schrijven over deze zeer onorthodoxe serie zonder enorme spoilers weg te geven. Het verhaal is namelijk net zo onvoorspelbaar als het gedrag van de Hargreeves kinderen. Alles wat je erover wilt vertellen, onthult haast per definitie een belangrijke verhaalwending. Maar vooruit, ik doe mijn best.
Deze serie is een masterclass in het maken van complexe verhaallijnen die toch boeiend blijven. Het knappe is dat, ondanks al die wendingen en knotsgekke gebeurtenissen, het verhaal –binnen zijn eigen universum– geloofwaardig en begrijpelijk blijft.
Het helpt trouwens wel als je enige kennis hebt van de geaccepteerde theorieën over tijdreizen en parallelle dimensies. Dat is immers de kern van deze serie, naast een berg andere serieuze zaken, zoals disruptieve opvoedingen, alcohol- en drugsgebruik en de complexe emoties daarachter, geweld en vergeving, het omgaan met speciale krachten en ga zo maar door.
Ik zou het haast vergeten, maar het einde der tijden nadert ondertussen met rasse schreden. Hoe wild is een serie als dat element regelmatig op de achtergrond dreigt te raken?
Tijdens een aflevering moest ik denken aan de term ‘Dutch tilt’. Zo wordt het genoemd wanneer je een scene vanuit een vreemde hoek filmt, meestal met de camera in een scheve stand. Dat geeft een scene direct een vervreemdend karakter, soms zelfs een bijna hallucinerende sfeer. Deze serie is compleet geschreven met zo’n Dutch tilt in gedachten. Alles is herkenbaar en tegelijkertijd totaal uit het lood.
Die vervreemding is ook de personages aan te zien. De Hargreeves lopen zelf ook voortdurend achter de feiten aan. Alleen de briljante Number Five (Aidan Gallagher, Nicky, Ricky, Dicky & Dawn) weet er nog chocola van te maken. En zelfs hij loopt dit seizoen van de ene verrassing in de andere. Het is trouwens ongelooflijk hoe goed Aidan de rol van Number Five neerzet als oude man in een jongenslijf. Ik denk dat we ook van deze acteur nog mooie rollen mogen verwachten, als deze serie is afgelopen.
Nadat de wereld zowel in seizoen 1 als seizoen 2 ternauwernood van de ondergang gered is, is dat een peulenschil vergeleken met de uitdaging die onze parapluutjes deze keer voor hun kiezen krijgen. Niet alleen deze wereld, maar het hele universum –in alle dimensies tegelijk– dreigt volkomen verloren te gaan.
Voordat ze die gigantische uitdaging zelfs maar kunnen aanpakken, moeten ze eerst nog even een groep tegenstrevers verslaan. En hun superkrachten lijken sterker dan die van onze gestoorde familie. De klok tikt door terwijl de partijen moeizaam tot een status quo proberen te komen.
Onze Umbrella’s hebben het extra zwaar omdat ze niet in hun eigen vertrouwde tijdlijn zitten. Dat heeft op sommige leden een enorme impact. Zo’n alternatieve dimensie zet natuurlijk ook de deur wagenwijd open voor creatieve plottwists.
Zo blijken sommige leden van ons team over onvermoede krachten te beschikken, terwijl anderen het geloof in de nobele strijd compleet verliezen. Ondertussen ontmoeten ze oude bekenden, maar de relatie met hen is niet altijd hetzelfde als voorheen. Daarnaast is er ruimte voor romantiek, bedrog, karaoke, moord en aliens.
Wat dit seizoen extra leuk maakt, is dat er diverse gebeurtenissen uit de eerste twee seizoenen worden uitgelegd. Dit seizoen is dan ook om die reden onmisbaar.
Alle acteurs zijn fantastisch, maar voor mij springt er één uit. Ik houd van Klaus, die lieve en hevig getraumatiseerde junk. Robert Sheehan (Me and Mrs Jones) zet een driedimensionaal personage neer met een gouden hart en een ziel vol ellende. Het ene moment laat hij me lachen en het volgende moment voel ik mee met zijn pijn. Grote klasse.
De speciale effecten zijn van de bovenste plank. De omgevingen passen perfect bij de scenes. Ik heb geen moment het gevoel dat deze serie, ondanks de knotsgekke kluwen verhaallijnen, van de rails dreigt te lopen. Alleen dat is al een hoog cijfer waard.
Een kleine spoiler: Seizoen 3 is nog niet het einde van het verhaal. Seizoen 4 is nog niet bevestigd, maar kom op Netflix, geef deze serie het finale seizoen dat het verdient!
The Umbrella Academy – Seizoen 3 krijgt alvast van mij een dik verdiende 9.
Deze serie is een masterclass in het maken van complexe verhaallijnen die toch boeiend blijven. Het knappe is dat, ondanks al die wendingen en knotsgekke gebeurtenissen, het verhaal –binnen zijn eigen universum– geloofwaardig en begrijpelijk blijft.
Het helpt trouwens wel als je enige kennis hebt van de geaccepteerde theorieën over tijdreizen en parallelle dimensies. Dat is immers de kern van deze serie, naast een berg andere serieuze zaken, zoals disruptieve opvoedingen, alcohol- en drugsgebruik en de complexe emoties daarachter, geweld en vergeving, het omgaan met speciale krachten en ga zo maar door.
Ik zou het haast vergeten, maar het einde der tijden nadert ondertussen met rasse schreden. Hoe wild is een serie als dat element regelmatig op de achtergrond dreigt te raken?
De makers van The Umbrella Academy maken het de kijker en zichzelf niet gemakkelijk. Dat is dan ook precies wat deze serie zo de moeite waard maakt. Het is complex en toch herkenbaar. Het script is verfrissend en nieuw, terwijl er ondertussen gespeeld wordt met clichés. Knap hoe zulke zware materie tegelijkertijd zó lichtvoetig kan zijn.Knap hoe zulke zware materie tegelijkertijd zó lichtvoetig kan zijn.
Tijdens een aflevering moest ik denken aan de term ‘Dutch tilt’. Zo wordt het genoemd wanneer je een scene vanuit een vreemde hoek filmt, meestal met de camera in een scheve stand. Dat geeft een scene direct een vervreemdend karakter, soms zelfs een bijna hallucinerende sfeer. Deze serie is compleet geschreven met zo’n Dutch tilt in gedachten. Alles is herkenbaar en tegelijkertijd totaal uit het lood.
Die vervreemding is ook de personages aan te zien. De Hargreeves lopen zelf ook voortdurend achter de feiten aan. Alleen de briljante Number Five (Aidan Gallagher, Nicky, Ricky, Dicky & Dawn) weet er nog chocola van te maken. En zelfs hij loopt dit seizoen van de ene verrassing in de andere. Het is trouwens ongelooflijk hoe goed Aidan de rol van Number Five neerzet als oude man in een jongenslijf. Ik denk dat we ook van deze acteur nog mooie rollen mogen verwachten, als deze serie is afgelopen.
Nadat de wereld zowel in seizoen 1 als seizoen 2 ternauwernood van de ondergang gered is, is dat een peulenschil vergeleken met de uitdaging die onze parapluutjes deze keer voor hun kiezen krijgen. Niet alleen deze wereld, maar het hele universum –in alle dimensies tegelijk– dreigt volkomen verloren te gaan.
Voordat ze die gigantische uitdaging zelfs maar kunnen aanpakken, moeten ze eerst nog even een groep tegenstrevers verslaan. En hun superkrachten lijken sterker dan die van onze gestoorde familie. De klok tikt door terwijl de partijen moeizaam tot een status quo proberen te komen.
Onze Umbrella’s hebben het extra zwaar omdat ze niet in hun eigen vertrouwde tijdlijn zitten. Dat heeft op sommige leden een enorme impact. Zo’n alternatieve dimensie zet natuurlijk ook de deur wagenwijd open voor creatieve plottwists.
Zo blijken sommige leden van ons team over onvermoede krachten te beschikken, terwijl anderen het geloof in de nobele strijd compleet verliezen. Ondertussen ontmoeten ze oude bekenden, maar de relatie met hen is niet altijd hetzelfde als voorheen. Daarnaast is er ruimte voor romantiek, bedrog, karaoke, moord en aliens.
Wat dit seizoen extra leuk maakt, is dat er diverse gebeurtenissen uit de eerste twee seizoenen worden uitgelegd. Dit seizoen is dan ook om die reden onmisbaar.
Ik ben al vanaf het eerste deel van seizoen 1 een fan van deze serie. Dat gevoel is sindsdien alleen maar sterker geworden. Dit derde seizoen is naar mijn mening het sterkste seizoen van de drie. Het is zo knap dat de schrijvers steeds weer nieuwe en verrassende gebeurtenissen kunnen verzinnen, zonder dat de rode draad –het redden van de wereld en henzelf– wordt losgelaten.Dit derde seizoen is naar mijn mening het sterkste seizoen van de drie.
Alle acteurs zijn fantastisch, maar voor mij springt er één uit. Ik houd van Klaus, die lieve en hevig getraumatiseerde junk. Robert Sheehan (Me and Mrs Jones) zet een driedimensionaal personage neer met een gouden hart en een ziel vol ellende. Het ene moment laat hij me lachen en het volgende moment voel ik mee met zijn pijn. Grote klasse.
De speciale effecten zijn van de bovenste plank. De omgevingen passen perfect bij de scenes. Ik heb geen moment het gevoel dat deze serie, ondanks de knotsgekke kluwen verhaallijnen, van de rails dreigt te lopen. Alleen dat is al een hoog cijfer waard.
Een kleine spoiler: Seizoen 3 is nog niet het einde van het verhaal. Seizoen 4 is nog niet bevestigd, maar kom op Netflix, geef deze serie het finale seizoen dat het verdient!
The Umbrella Academy – Seizoen 3 krijgt alvast van mij een dik verdiende 9.
Over de auteur, Conan Miller
Conan geeft het toe; hij is verslaafd. Verslaafd aan boeken, motorrijden, koken en het kijken naar films en tv-series. Hij verdient zijn geld met schrijven en vertalen. Na een bachelor Vertaler Engels is hij zich gaan verdiepen in geneeskunde als specialisme. Verder sport hij al zolang hij zich kan herinneren en is hij sinds zijn achtste bezig met verschillende vechtkunsten. Als hij tijd over heeft reist hij graag op twee wielen door Europa, samen met de liefde van zijn leven. Hij leeft zijn leven volgens het adagium “Mens sana in corpore sano”, ofwel: een gezonde geest in een gezond lichaam. Dat is hard werken, maar de beloning is er ook naar.
Bekijk profiel van Conan Miller
