The Liberator - Seizoen 1

Wat vooral opvalt aan de Tweede Wereldoorlog-serie The Liberator is de techniek waarmee het gefilmd is. Het is deels geanimeerd met een techniek die Enhanced Hybrid Animation wordt genoemd. Het bedrijf dat deze techniek heeft bedacht is Trioscope Studios. Het is even wennen, want de acteurs worden als het ware overgetekend. Het scheelt in de kosten, want de achtergrond hoeft slechts – via computer – getekend te worden. Helaas is de techniek niet helemaal vlekkeloos. Zo is een aanval van de Duitsers wel heel erg gebaseerd op één figuur. Die neemt ook nog eens een onnatuurlijke houding aan tijdens die aanval op de loopgraven van de Amerikanen.

Probleem is dat de televisieserie die gebaseerd is op het boek van Alex Kershaw (The Liberator: One World War II Soldier's 500-Day Odyssey) slechts vier afleveringen kent.

Na gewenning aan de stijl van de animatie moet gezegd worden dat The Liberator best aardig scoort. Het verhaal volgt een regiment soldaten dat gevormd wordt uit Amerikaanse Indianen, Mexicaanse Amerikanen en stoere blanke cowboys uit – voornamelijk – het zuiden van de Verenigde Staten. Het is een bonte club die in eigen land normaal gesproken nooit met elkaar in contact zou komen. De segregatie was daar toen te groot voor, hoewel het tegenwoordig ook maar de vraag is of deze groepen veel met elkaar te maken krijgen. Helaas wordt het verhaal verteld vanuit de blanke Felix Sparks (Bradley James, Merlin) waardoor de kans om meer te weten te komen over het bonte gezelschap in het regiment gemarginaliseerd wordt. Gemiste kans wat mij betreft.



Aan de andere kant is het mooi dat dit regiment niet de meest bekende route volgt: die vanuit Normandië. Hun strijd begint namelijk op Sicilië. Daarna ligt het regiment zwaar onder vuur bij Anzio, Italië. Via de Vogezen in het noordoosten van Frankrijk trekken ze op naar Duitsland. Hun tocht eindigt in concentratiekamp Dachau. Daar worden ze geconfronteerd met de verschrikkingen van het Nazibewind. Eerder wordt het regiment ook al geconfronteerd met andere door de SS gepleegde misdaden tegen het eigen volk. Wat The Liberator ook interessant maakt is dat de Duitsers niet alleen maar slecht of nazi zijn. Er zit nuance in het verhaal. Bovendien lopen de makers niet weg voor de verliezen die de Amerikanen leden (onder andere door slecht leiderschap) en de misdaden die de Amerikanen begingen. In die zin is het een verademing.

Er zit nuance in het verhaal.

Probleem is dat de televisieserie, die gebaseerd is op het boek van Alex Kershaw (The Liberator: One World War II Soldier's 500-Day Odyssey from the Beaches of Sicily to the Gates of Dachau), slechts vier afleveringen kent. Oorspronkelijk wilde men een acht afleveringen tellende bewerking. Die zou overigens ook op een normale manier gefilmd worden voor History Channel, maar door financiële problemen is dat nooit van de grond gekomen. Dat is de reden dat Netflix het oppikte. Door de slechts vier afleveringen voelt het alsof er het nodige gemist wordt. Dat komt zeker ook omdat Sparks niet altijd aanwezig is bij de gevechten in de frontlinie. Vooral meer informatie over de achtergronden van die zeer uiteenlopende personages had deze televisieserie veel beter gemaakt. Helaas komt dat deel dus onvoldoende uit de verf.