Het iets te geforceerde slot maakt The Jetty net geen echte topper.The Jetty draait om rechercheur Amber Menning (Jenna Coleman, Victoria). Deze jonge moeder heeft een jaar geleden haar man verloren. Haar dochter gaat daar op haar eigen manier mee om. Zij zoekt regelmatig steun bij haar oma. Iets waar Amber last van heeft omdat haar relatie met haar moeder complex is. Amber wordt door een uitslaande brand via haar werk geconfronteerd met haar verleden. Haar overleden man lijkt meer gedaan te hebben dan zij kon vermoeden. Haar eigenzinnigheid en koppigheid zorgen ervoor dat Amber, ook in haar werk, meer en meer in de problemen komt.
Podcastmaker Riz (Weruche Opia, High Desert) start tegelijkertijd een onderzoek naar de vermissing van tiener Amy (Bo Bragason, Renegade Nell) zeventien jaar geleden. Al snel raakt Amber hier ook bij betrokken. Door gebruik te maken van flashbacks krijgen we als kijker steeds meer beeld bij wat er in het verleden gebeurd is. Langzaamaan wordt duidelijk dat alles met elkaar in verband staat. De brand bij de pier (oftewel the jetty in het Engels), de man van Amber en de teruggetrokken houding van alle inwoners in het plaatsje waar het zich afspeelt. De vermissing van Amy blijkt een oude wond waarvan de meeste mensen niet willen dat die opnieuw opengehaald wordt.
The Jetty zit vol met acteertalent.
In slechts vier afleveringen wordt een zeer complex verhaal verteld. Het gebruikmaken van flashbacks is een uitstekende manier om het verleden verder te belichten. Door het in het begin vaag te houden blijft het intrigerend wat er met Amy gebeurd is. Het is wel al snel duidelijk dat ze rebels en extravert is. Daarmee trekt ze niet altijd de juiste vrienden aan. Amy trekt zelf de onzekere Caitlin (Laura Marcus, The Serpent Queen) aan. Door de ogen van Caitlin krijgen we steeds meer te zien van de wereld van en rond Amy. De verbinding met het heden en het verleden van Amber wordt steeds duidelijker en urgenter. Het maakt dat Amber haar zelfcontrole steeds verder lijkt te verliezen.
The Jetty zit vol met acteertalent. De beeldvoering is ondanks dat toch meestal de zon schijnt passend donker. Die duisternis helpt om de sfeer rond het toch al niet vrolijke verhaal verder uit te buiten. Het verhaal is een interessante trip in een relatief kort tijdsbestek. Door slechts vier afleveringen te gebruiken is er geen ruimte voor allerlei verhaallijnen die er toch niet toe doen. Dat helpt het verhaal. Waar de serie helaas steken laat vallen is in het geforceerde einde. Er is iets teveel gezocht naar een verrassend einde en minder naar een passend einde.
In slechts vier afleveringen wordt een zeer complex verhaal verteld.
Er is inmiddels een tweede seizoen aangekondigd. Opvallend gezien het einde van dit seizoen. Waar de eerste drie afleveringen een vervolg rechtvaardigen laat het laatste deel van de laatste aflevering de serie een beetje in de steek. Toch is er zoveel kwaliteit geboden dat ik uitkijk naar dat tweede seizoen. Had men het einde iets consistenter uitgevoerd ten opzichte van de eerste drie afleveringen dan was ik toch iets enthousiaster geweest.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
