The Day of the Jackal - Seizoen 1

Een klopjacht op een huurmoordenaar brengt in The Day of the Jackal de nodige uitdagingen met zich mee. Hoe start je überhaupt een klopjacht als degene naar wie je opzoek bent continu van gedaante verwisselt? Een film of serie gebaseerd op een boek is niet iets origineels. Toch kan er met het juiste bronmateriaal een waar pareltje ontstaan. Dit geldt ook voor de roman uit 1971 van Frederick Forsyth: The Day of the Jackal. Er zijn al meerdere pogingen gedaan om de zeer geprezen roman te verfilmen, maar deze keer is er voor het eerst een poging gewaagd om het verhaal in de vorm van een serie uit te werken. Deze poging is wat mij betreft geslaagd, want The Day of the Jackal is een genot om naar te kijken.

Een ongeëvenaarde, ongrijpbare en eenzame huurmoordenaar, de Jackal, verdient zijn geld door moorden te plegen voor de hoogste prijs. Maar na zijn laatste moord ontmoet hij zijn gelijke in een taaie Britse inlichtingenofficier die de Jackal op het spoor komt in een spannende kat-en-muisachtervolging door heel Europa, waarbij hij een spoor van vernieling achterlaat.



Het eerste seizoen van The Day of the Jackal is een meeslepende en spannende serie die de kijkers vanaf de eerste aflevering weet te boeien. De gelijknamige roman waarop de serie is gebaseerd dateert alweer uit 1971. De serie weet dit verhaal een moderne herinterpretatie van het klassieke verhaal te geven. Met een frisse en eigentijdse benadering proberen de makers zowel fans van het boek als nieuwe kijkers aan te spreken.

Eén van de hoogtepunten is zonder twijfel het acteerwerk van Eddie Redmayne. Redmayne, die de rol van de meedogenloze huurmoordenaar de Jackal vertolkt, weet een complexe en gelaagde acteerprestatie neer te zetten. Zijn vertolking van de Jackal is zowel charismatisch als angstaanjagend. Hij slaagt erin om de kijker voortdurend op het puntje van zijn stoel te houden. Redmayne's vermogen om de innerlijke conflicten en de koelbloedigheid van zijn personage over te brengen, maakt zijn optreden onvergetelijk en indrukwekkend.

The hunter gets hunted

De Jackal is een meester in vermommingen om zodoende verschillende identiteiten aan te nemen. De makers hebben flink tijd geïnvesteerd in de vermommingen en dit betaald zich uit. Alles ziet er ongelofelijk realistisch uit. Hoe het doelwit van de Jackal wordt bestudeerd is tot in de puntjes uitgewerkt. Dagelijkse routines, uitkammen van de locatie, afstand tot het doelwit voor het perfecte schot en nog zoveel meer. Niets wordt door de Jackal aan toeval overgelaten en zijn plan wordt zeer gedetailleerd uitgewerkt. Hoe hij zijn wapen binnen kan smokkelen is fascinerend om naar te kijken.

Bovenstaande is tegenstrijdig met wat ik als kijker heb ervaren wanneer het kat-en-muisspel opgang begint te komen met MI6-agent Bianca Pullman. Het personage wordt gespeeld door Lashana Lynch. Ze is een goede actrice, maar haar personage is niet van het niveau van de Jackal. Hier raak ik voor mij het minpunt van de serie. De eerste paar afleveringen is de Jackal ongenaakbaar. Zoals ik al zei laat hij niets aan toeval over en is alles doordacht. Voor de geheime diensten is er dan ook geen enkele aanwijzing te vinden over wie de Jackal kan zijn. Gedurende het seizoen vinden er echter wel gebeurtenissen plaats die op basis van toevalligheden elkaar opvolgen. Ik snap dat er een klopjacht moet ontstaan, maar deze gebeurtenissen passen niet bij hoe de Jackal in elkaar steekt.



Daarnaast heeft de Jackal een gezin die hij zowel letterlijk als figuurlijk buiten schot wil houden. Zijn vrouw Nuria wordt gespeeld door Úrsula Corberó. Zij woont in een afgelegen villa in Spanje en heeft geen idee van de ware identiteit van haar man. Op zich is het fijn om als kijker te zien dat de Jackal ook maar een mens is. Hij wil niets liever dan bij zijn gezin zijn. De dingen die in de tussentijd in Spanje gebeuren komen echter niet helemaal lekker uit de verf. Tuurlijk krijgt Nuria argwaan over waar haar man iedere keer naartoe gaat en waarom hij altijd zolang wegblijft op zakenreis. De manier hoe zij en haar familie daarmee omgaan komt op mij niet altijd even logisch over.

Kortom, het eerste seizoen van The Day of the Jackal is een absolute aanrader. Ondanks wat minpunten zorgt Eddie Redmayne's indrukwekkende vertolking van de Jackal ervoor dat je als kijker sympathie gaat krijgen voor de huurmoordenaar. Dat is een knappe prestatie. Al snel na de première werd de serie vernieuwd met een tweede seizoen en dat is wat mij betreft terecht. De Jackal heeft nog onafgedane zaken die hij moet afhandelen.